Free Press

Haft Tepe („siedem wzgórz” – w rzeczywistości dwanaście) we współczesnym Khuzestanie (starożytny Elam) jest prawdopodobnie tożsamy ze starożytnym miastem o nazwie Tikni. Strona jest w połowie drogi Susa i Choga Zanbil i pochodzi z XV wieku pne. Trzy części zostały zidentyfikowane: świątynia z królewskim grobowcem, obszar pałacu i dzielnicy rzemieślników. Tutaj widzimy przykład kurhanu z cegły pitnej wykorzystywanego jako królewska komora pogrzebowa.

Aszkelon było kwitnącym miastem z epoki brązu (2000-1550 p.n.e.) o powierzchni ponad 150 akrów, z potężnymi murami obronnymi, w tym najstarszą na świecie bramą miejską z łukiem, szeroką na osiem stóp, a nawet jako ruiny wciąż stojącą na wysokości dwóch pięter. Grubość murów była tak duża, że murowana brama z epoki brązu miała kamienny tunel-jak sklepienie beczkowe, pokryty białym tynkiem, aby wspierać nadbudowę: jest to najstarsze takie sklepienie, jakie kiedykolwiek znaleziono. Zauważ, że łuk nie jest okrągły, lecz paraboliczny. Taka konstrukcja jest znacznie mocniejsza od łuku kołowego i powrócimy do tego tematu przy okazji budowy spiczastych łuków gotyckich i sklepień kolebkowych.

Tell al-Rimah (w nowoczesnym Ninawa Governorate, Irak około 50 mil na zachód od Mosulu) było starożytnym bliskowschodnim miastem Karana lub Qattara w regionie Sinjar na zachód od Niniwy. Chociaż wydaje się, że strona została zajęta w 3. tysiącleciu, osiągnęła największy rozmiar i znaczenie w 2. tysiącleciu i w okresie neoasyryjskim. W drugim tysiącleciu aktywność była głównie w czasach starobabilońskich i Mitanni. Tell al-Rimah jest również znane z posiadania przykładu sklepienia z cegły mułowej z III tysiąclecia.

Łuk gzymsowy jest budowany przez przesunięcie kolejnych warstw kamienia (lub cegły) na linii sprężystej ścian tak, że wystają one w kierunku środka łuku z każdej strony podpierającej, aż do momentu, gdy kursy spotkają się w wierzchołku łuku (często ostatnia szczelina jest wypełniona płaskim kamieniem). W przypadku sklepienia kolebkowego technika ta jest rozszerzona w trzech wymiarach wzdłuż długości dwóch przeciwległych ścian. Łuki żebrowe, mimo że są bardziej efektywne w przenoszeniu obciążeń w porównaniu z konstrukcją opartą na słupie i nadprożu, nie są całkowicie samonośnymi konstrukcjami i z tego powodu są czasami określane jako „fałszywe łuki”. Łuki i sklepienia wymagają znacznie pogrubionych ścian i przyczółka z innego kamienia lub wypełnienia, aby przeciwdziałać skutkom grawitacji, która w przeciwnym razie miałaby tendencję do zapadania się każdej strony łuku do wewnątrz.

Newgrange jest najwspanialszą z około 26 starożytnych plemiennych komór grobowych w Boyne River Valley na północ od Dublina. Wielki okrągły grobowiec z drobnymi rzeźbami skalnymi, Newgrange ma około 5,000 lat – co czyni go starszym o wieki od Wielkich Piramid w Egipcie i tysiąc lat starszy niż Stonehenge. Kompleks Newgrange został pierwotnie zbudowany między ok. 3200 a 3100 r. p.n.e. Zgodnie z datami węgla-14 jest on o około pięćset lat starszy od obecnej formy Stonehenge i Wielkiej Piramidy w Gizie w Egipcie, a także poprzedza kulturę mykeńską w starożytnej Grecji. Zauważ, jak technika corbel została rozszerzona, aby zrobić przejście.

The Skarb Atreusza lub Grobowiec Agamemnona jest imponujący „tholos” grobowiec (jeden z około 6 w obszarze) na Panagitsa Hill w Mykenach, Grecja, zbudowany w epoce brązu około 1250 pne. Kamień nadproża nad drzwiami waży 120 ton, jest największy na świecie. Jest utworzony z półpodziemnego pokoju na planie koła, z łukiem corbel pokrycia, który jest ogival (spiczasty jak łuk gotycki) w sekcji. Z wysokością wewnętrzną 13,5 m i średnicą 14,5 m była najwyższą i najszerszą kopułą na świecie przez ponad tysiąc lat, aż do czasu budowy Świątyni Hermesa w Baiae i Panteonu w Rzymie. Wielką wagę przywiązywano do rozmieszczenia ogromnych kamieni, aby zagwarantować stabilność sklepienia w czasie, znosząc siłę kompresji od własnego ciężaru.

Kamień nadproża nad drzwiami waży 120 ton, najwięcej na świecie. Choć nadproże wydaje się zbędne, zapewnia ono dodatkową stabilność otworu drzwiowego. Corbel Arch usuwa ciężar z wrażliwego centrum nadproża i rozkłada go na znacznie silniejsze boki.

W drugim tysiącleciu p.n.e. Mykeny były jednym z głównych ośrodków cywilizacji greckiej, twierdzą militarną, która zdominowała znaczną część południowej Grecji. Okres greckiej historii od około 1600 p.n.e. do około 1100 p.n.e. nazywany jest mykeńskim w odniesieniu do Myken. The inżynier Mycenae być bardzo wykwalifikowany w corbelling technika i być sprawnie budować długi sklepiony pasaż i kopuła che mieć nie zawalony i to być szczególnie niezwykły gdy rozważać że Grecja być kraj podległy surowy trzęsienie ziemi. The corbelled przejście powyżej prowadzi do podziemnego źródła wody.

The Arkadiko Corbelled Bridge is a Mycenaean corbel bridge near the modern road from Tiryns to Epidauros on the Peloponnese, Greece. Datowany na grecką epokę brązu 1300-1190 p.n.e., jest jednym z najstarszych mostów łukowych wciąż istniejących i używanych. Konstrukcja ma 22 metry długości, 5,60 metra szerokości u podstawy i 4 metry wysokości. Szerokość jezdni na szczycie wynosi około 2,50 metra (8 ft 2 in).

Most Eleutherna jest starożytnym greckim mostem z łukiem Corbel w pobliżu kreteńskiego miasta Eleutherna, Grecja. Otwór jest wycięty z nieutwardzonych bloków wapiennych w kształcie trójkąta równoramiennego, którego wysokość wynosi 1,84 m. Całkowita długość mostu mierzy 9,35 m. Jego szerokość waha się od 5,1 do 5,2 m, przy czym konstrukcja lekko zbiega się w kierunku punktu środkowego nad łukiem (tam szerokość wynosi 5,05 m). Wysokość wynosi od 4 do 4,2 m. Data budowy jest niepewna, prawdopodobnie 3-4 wiek p.n.e.

Rzymianie nie wynaleźli łuku. W rzeczywistości łuki były używane od czasów prehistorycznych. Starożytni Egipcjanie, Babilończycy i Grecy używali ich, jak pokazałem powyżej. Cel łuku w tych kulturach był jednak ograniczony do podtrzymywania małych struktur, takich jak magazyny, a ludzie często używali kolumn do podtrzymywania dachu. Taka konstrukcja ograniczała rozmiar i zakres budynku. W rezultacie budowniczowie nie mogli wznosić wyjątkowo dużych pałaców ani budynków rządowych. Łuk stał się szwajcarskim scyzorykiem dla rzymskich architektów. Jednym z najbardziej widocznych rzymskich zastosowań łuków były akwedukty, takie jak ten powyżej, akwedukt Pont du Gard we Francji, który został zbudowany na krótko przed erą chrześcijańską, aby umożliwić akweduktowi z Nîmes (który ma prawie 50 km długości) przekroczenie rzeki Gard. Rzymscy architekci i inżynierowie hydraulicy, którzy zaprojektowali ten most o wysokości prawie 50 m i trzech poziomach – najdłuższy z nich mierzy 275 m – stworzyli techniczne i artystyczne arcydzieło.

Rzymianie byli pierwszymi, którzy majstrowali przy łuku, zdając sobie sprawę, że pełne półkole nie zawsze jest konieczne, jak widać powyżej. Łuki te nazywano łukami segmentowymi. Na zdjęciu widać insulae lub budynek mieszkalny w Ostia Antica. Insulae mogły mieć wysokość do sześciu lub siedmiu pięter, a pomimo ograniczeń wysokości w czasach cesarskich, kilka z nich osiągnęło osiem lub dziewięć pięter.

Rzymianie nie używali często dużych sklepień beczkowych, ze względu na konieczność tworzenia grubych, przyporowych ścian, przeważnie bez okien z każdej strony, aby wesprzeć siłę zewnętrzną sklepienia. Jeden przykład można zobaczyć w Bath w Anglii, gdzie nad łaźniami powstało 10,5-metrowe sklepienie. Budowniczowie osiągnęli to dzięki systemowi ceglanych żeber wypełnionych pustymi ceglanymi voussoirs, aby zmniejszyć ciężar sklepienia. Mimo to sklepienie w końcu się zawaliło.

Jednym z naprawdę dużych przykładów sklepień kolebkowych w Rzymie jest Basillica Nova. Budowa rozpoczęła się po północnej stronie forum za czasów cesarza Maxentiusa w 308 roku, a została ukończona w 312 roku przez Konstantyna I po pokonaniu Maxentiusa. Budynek składał się z nawy głównej przykrytej trzema sklepieniami pachwinowymi zawieszonymi 39 metrów nad podłogą na czterech dużych filarach, kończących się apsydą na zachodnim końcu, w której znajdował się kolosalny posąg Konstantyna. Siły boczne sklepień kasetonowych były podtrzymywane przez nawy boczne o wymiarach 23 na 17 metrów (75 x 56 stóp). Nawy były podzielone trzema półokrągłymi sklepieniami kolebkowymi prostopadłymi do nawy, a wąskie arkady biegły równolegle do nawy pod sklepieniami kolebkowymi. Sama nawa miała wymiary 25 metrów na 80 metrów (83 x 265 stóp), tworząc podłogę o powierzchni 4000 metrów kwadratowych (czyli około jednego akra). Był to zdecydowanie największy budynek na forum i największy budynek gdziekolwiek w momencie jego budowy. Bazyliki pełniły różne funkcje, między innymi były połączeniem sądu, izby rady i sali posiedzeń. Za czasów Konstantyna i jego następców ten typ budynku został wybrany jako podstawa do projektowania większych miejsc kultu chrześcijańskiego, przypuszczalnie dlatego, że forma bazyliki miała mniej pogańskich skojarzeń niż projekty tradycyjnych grecko-rzymskich świątyń i pozwalała na duże zgromadzenia. W wyniku programów budowlanych chrześcijańskich cesarzy rzymskich termin bazylika stał się później w znacznym stopniu synonimem dużego kościoła lub katedry.

Klasztor Augustianów Sant Jaume de Frontanyà znajduje się w centrum miasta o tej samej nazwie, w katalońskim regionie Berguedà w Hiszpanii. Na zdjęciu widoczne są cztery ważne elementy architektoniczne. Po pierwsze sklepienie kolebkowe prowadzące do czterobocznej przestrzeni, która podtrzymuje okrągłą wieżę. Squinch został prawdopodobnie wynaleziony w Iranie i wyeksportowany do Europy, pozwalając kwadratowej podstawie podtrzymywać okrągłą wieżę. Malutkie okna są typowe dla ciężkiej architektury romańskiej.

Zamierzam zakończyć ten post opisem metody, którą Rzymianie preferowali ponad sklepienie kolebkowe, aby stworzyć duże otwarte przestrzenie, sklepienie pachwinowe. Jak widać na powyższym rysunku, sklepienie pachwinowe to po prostu dwa sklepienia kolebkowe ustawione pod kątem prostym. Rezultatem jest bardzo mocne sklepienie z prawie wszystkimi siłami skierowanymi w dół i dużą ilością otwartej przestrzeni na dole (jak na przykład okna).

Możesz dodać je obok siebie, aby stworzyć długą apsydę, która wygląda jak sklepienie kolebkowe, ale ma szeroką otwartą przestrzeń po bokach na wiele okien, znak rozpoznawczy gotyckiej katedry. Wreszcie, trudno jest zbudować sklepienie pachwinowe z półokrągłymi łukami, łatwiejsze i mocniejsze okazuje się wykonanie spiczastych łuków typowych dla łuków gotyckich.

Jeśli zrobiłeś to wszystko poprawnie, w końcu otrzymujesz eteryczną przestrzeń, taką jak centralna nawa katedry Saint Denis, pokazana powyżej. Możesz teraz łatwo zidentyfikować żebrowe sklepienia pachwinowe w sklepieniu. Cóż, to wszystko na razie, przepraszam za długość i wszystkie terminologii, jak zawsze. Znacznie więcej przyjść na Gothic Cathedrals.