Święta Weronika, (żyła w I w. ce, Jerozolima; święto 12 lipca), znana legendarna kobieta, która wzruszona widokiem Chrystusa niosącego swój krzyż na Golgotę, dała mu swoją chustkę do otarcia czoła, po czym oddała mu ją z odciśniętym wizerunkiem swojej twarzy. W rzymskim katolicyzmie, anglikanizmie, luteranizmie i niektórych innych tradycjach chrześcijańskich jest ona czczona przy szóstej stacji medytacyjnej drogi krzyżowej. Jej odciśnięty chustka jest powszechnie znany jako Chusta Weroniki, lub po prostu Weroniki, i istnieje kilka istniejących obrazów, które są każdego rzekomo być oryginalny relikt lub wczesne copy of it.
The konto św Weroniki jest uważany za legendę pierwotnie pochodzi z Historia ecclesiastica (napisany 312-324; Historia kościelna) przez Euzebiusza z Cezarei. Euzebiusz mówi nam, że w Cezarei Filipowej mieszkała kobieta, którą Chrystus uzdrowił z krwotoku (Mt 9, 20). W apokryficznych Dziejach Piłata (IV/V w.), kobieta ta jest identyfikowana z imieniem Weronika. Późniejsza tradycja utrzymywała, że Chrystus podarował uzdrowionej Weronice cudowną tkaninę, która rzekomo została użyta do wyleczenia cesarza Tyberiusza z trądu, a tkanina ta została ostatecznie zrozumiana jako Chusta Weroniki. We Francji Weronika była podobno żoną nawróconego celnika Zacheusza (Łk 19,1-10). W okręgu Bordeaux podobno przywiozła relikwie Najświętszej Dziewicy do Soulac-sur-Mer, gdzie zmarła i została pochowana. Według niektórych źródeł imię Weronika jest fantazyjnym derywatem od słów vera icon (łac. ikona od greckiego eikōn), co oznacza „prawdziwy obraz”, i było pierwotnie używane w odniesieniu do chustki, a później zastosowane do legendarnej kobiety.