Żmija nosorożcowa, (Bitis nasicornis), zwana też żmiją rzeczną, jaskrawo ubarwiony jadowity wąż z rodziny Viperidae, który zamieszkuje lasy deszczowe i bagna Afryki Zachodniej i Środkowej. Preferuje wilgotne lub mokre środowiska, a nawet można go znaleźć na plantacjach. Ciało jest masywne z szorstkimi i mocno stępionymi łuskami. Posiada zieloną lub niebieską trójkątną głowę z dużym czarnym znakiem grotu na szczycie i dwie lub trzy pary rogowych łusek na czubku pyska. To średnio 70-90 cm (28-35 cali) w długości, ale okazy tak długo, jak 1,3 metra (4,3 stóp) są znane. Ciało składa się z spektakularnego aksamitnego wzoru trójkątów, prostokątów i obszarów w kształcie rombów, które są barwione na czerwono, żółto, niebiesko, zielono i czarno. Wzór przypomina wzór żmii gabońskiej; jednak wzór żmii nosorożcowej jest bardziej kolorowy.
Al Coritz
Żmija nosorożcowa jest nocna i głównie lądowa, jednak czasami można ją spotkać w środowiskach wodnych i na drzewach. Mimo, że jest wężem ospałym i wolno poruszającym się, potrafi szybko atakować na boki i do przodu. Poluje na ofiary, czekając w zasadzce wzdłuż szlaków gryzoni, opierając się na jego krypto ubarwienie ukryć wśród liści dna lasu. Żywi się głównie gryzoniami, ale żeruje również na żabach i rybach. Ma żywe młode (viviparity), rodząc 6-35 jaskrawo ubarwionych młodych, które mają 20-25 cm (8-10 cali) długości. Mimo że produkuje znaczną ilość jadu, usposobienie tego dużego węża jest raczej łagodne, a on sam rzadko gryzie lub powoduje śmierć u ludzi. Może wydawać przedłużony ostrzegawczy wydech lub syczenie, gdy jest niepokojony.
.