| Alexander Ovechkin | |
|---|---|
 |
|
| Urodzony | 17. września, 1985 (w wieku 35 lat) Moskwa, ZSRR |
| Wysokość | 6 ft 3 in (1.91 m) |
| Waga | 230 lb (104 kg; 16 st 6 lb) |
| Pozycja | Skrzydłowy |
| Strzały | Prawa |
| NHL. Drużyna Poprzednie drużyny |
Washington Capitals HC Dynamo Moskwa (KHL) |
| Drużyna narodowa | Template:Dane kraju RUS |
| NHL Draft | 1st overall, 2004 Washington Capitals |
| Kariera zawodnicza | 2001-obecnie |
Aleksander Ovechkin (ur. Alexander Mikhailovich Ovechkin 17 września, 1985) jest rosyjskim zawodowym skrzydłowym hokeja na lodzie i kapitanem Washington Capitals z National Hockey League (NHL).
Przed rozpoczęciem gry w NHL, Alex grał dla HC Dynamo Moskwa rosyjskiej Superligi przez cztery sezony od 2001 do 2005 roku i grał dla Dynamo ponownie (tym razem w Kontinental Hockey League) podczas 2012-13 NHL lockout. Był pierwszym ogólnym wyborem w 2004 NHL Entry Draft, wybrany z Dynama po 3 sezonach spędzonych w klubie.
Ponieważ sezon 2004-05 NHL został stracony z powodu lokautu, Alex pozostał w Dynamo jeszcze przez jeden sezon, zanim przeniósł się do NHL na sezon 2005-06 NHL, w którym zdobył Calder Memorial Trophy jako debiutant roku, strzelając 52 bramki i 54 asysty, aby przewodzić wszystkim debiutantom z 106 punktami.
W sezonie 2007-08 Alex przewodził NHL z 65 bramkami i 112 punktami, zdobywając Trofea Rocket Richard i Art Ross.
W tym sezonie zdobył również nagrodę Lestera B. Pearsona jako najlepszy gracz głosowany przez Stowarzyszenie Graczy NHL oraz Hart Memorial Trophy jako MVP ligi. Jest jedynym zawodnikiem, który zdobył wszystkie cztery nagrody od czasu powstania Rocket Richard Trophy w 1999 roku. W tym samym roku poprowadził drużynę Rosji do zdobycia złotego medalu na Mistrzostwach Świata.
W 2009 roku, Alex wygrał Hart Memorial Trophy ponownie jako MVP ligi, Lester B. Pearson Award, i Rocket Richard Trophy. Poprowadził także Capitals do ich drugiego z rzędu tytułu dywizji.
W 2010 roku zdobył nagrodę Teda Lindsaya, którą przemianowano na nagrodę Pearsona, po raz trzeci z rzędu, a także został powołany do pierwszego zespołu All-Star Team po raz piąty z rzędu.
Alex pozostał wśród liderów ligi w punktacji w sezonie 2010-11 NHL (85 punktów, 7. w NHL) i wśród liderów ligi w bramkach strzelonych w sezonie 2011-12 NHL (38 bramek, 5. w NHL). W skróconym przez lokaut sezonie 2013 NHL prowadził w lidze w bramkach z 32, zdobywając mu swoje trzecie Rocket Richard Trophy i Hart Memorial Trophy.
Kariera gracza
Dynamo Moskwa
Alex rozpoczął grę w rosyjskiej Superlidze z Dynamem Moskwa, gdy miał 16 lat. Zadebiutował w sezonie 2001-02, zdobywając cztery punkty w 21 meczach. Spędził tam trzy sezony, zanim został wybrany przez NHL i zdobył 36 bramek i 32 asysty w 152 meczach w karierze.
W następnym sezonie Alex został wybrany jako pierwszy w 2004 roku w NHL Entry Draft przez Washington Capitals. Był przewidywany jako pierwszy ogólny wybór przez prawie dwa lata i zdobył porównania do Mario Lemieux.
Był tak wysoko ceniony, że Florida Panthers próbowali go wybrać w 2003 NHL Entry Draft w 9 rundzie, mimo że jego urodziny były dwa dni po odcięciu (15 września 1985). Rick Dudley, dyrektor generalny Panthers, twierdził, że wybór był uzasadniony, twierdząc, że Alex był wystarczająco stary, biorąc pod uwagę lata przestępne.
Z powodu lokautu 2004-05 NHL, Alex pozostał z Dynamo na jeszcze jeden sezon. W sezonie 2004-05 zanotował 27 punktów w 34 meczach, tracąc przy tym prawie dwa miesiące gry z powodu kontuzji barku odniesionej w meczu o złoty medal z Kanadą w Mistrzostwach Świata Juniorów 2005. W playoffach pomógł Dynamo wygrać tytuł rosyjskiej Superligi.
Z groźbą lokautu anulującego kolejny sezon NHL, Alex podpisał kontrakt z rywalizującą rosyjską drużyną Avangard Omsk. W celu utrzymania jego kwalifikowalności do NHL w przypadku zakończenia lokautu, kontrakt zawierał klauzulę odejścia z terminem 20 lipca 2005 roku.
Although a new NHL collective bargaining agreement (CBA) had not yet been reached between players and owners, Alex decided to opt out and signed with the Capitals on August 5, 2005. Umowa była trzyletnim, podstawowym kontraktem o wartości maksymalnej dla debiutanta $984,200 za sezon z bonusami uzależnionymi od wyników, które miały zwiększyć jego roczną pensję do nawet $3,9 miliona
Washington Capitals
2005 i 2006
Dwa dni po podpisaniu umowy lockout zakończył się wraz z nowym CBA. Alex zagrał swój pierwszy mecz z Capitals 5 października 2005 roku, zdobywając dwie bramki przeciwko bramkarzowi Pascalowi Leclaire w zwycięstwie 3-2 nad Columbus Blue Jackets.
13 stycznia 2006 roku w Anaheim, Alex zdobył swój pierwszy w karierze hat trick przeciwko Jean-Sébastienowi Giguère z Mighty Ducks of Anaheim, aby pomóc Waszyngtonowi wygrać mecz. Trzy dni później, 16 stycznia, zdobył bramkę, którą weteran hokeja reporter Bill Clement nazwał „jedną z największych bramek wszechczasów.”
Potrącony przez obrońcę Phoenix Coyotes Paula Mara i ślizgając się na plecach z dala od siatki, Alex był w stanie zahaczyć krążek jedną ręką na swoim kiju i wsunąć go do siatki obok bramkarza Briana Bouchera dla jego drugiego gola tej nocy. Stało się to określane jako „The Goal.”
1 lutego Alex został uznany debiutantem NHL za styczeń 2006 roku, jak również został uznany ofensywnym graczem miesiąca, stając się tylko trzecim graczem w historii NHL, który zdobył oba wyróżnienia jednocześnie. Sezon 2005-06 zakończył jako lider wśród debiutantów NHL w ilości bramek, punktów, bramek w przewadze i strzałów.
Alex zajął trzecie miejsce w NHL w klasyfikacji strzelców z 106 punktami i był trzeci w klasyfikacji strzelców z 52 bramkami. Jego 425 strzałów prowadziło ligę, ustanowiło rekord debiutanta w NHL i było czwartym najwyższym wynikiem w historii NHL.
Po zakończeniu sezonu Alex otrzymał Calder Memorial Trophy, przyznawaną najlepszemu debiutantowi w NHL. Był także finalistą w swoim debiutanckim sezonie do nagrody Lestera B. Pearsona. EA Sports uczyniło go jednym z zawodników okładki NHL 07. W następnym sezonie Alex wystąpił w swoim pierwszym meczu NHL All-Star Game w Dallas 24 stycznia 2007 roku. Swój drugi sezon w NHL zakończył z 46 bramkami i 92 punktami.
2007-08
Grając w ostatnim sezonie swojego debiutanckiego kontraktu, w sezonie 2007-08, Alex podpisał 10 stycznia 2008 roku z Capitals 13-letnie przedłużenie kontraktu warte 124 miliony dolarów. Kontrakt, który wynosi średnio 9,5 miliona dolarów rocznie, jest najbogatszym w historii NHL. Pracując bez agenta, negocjował bezpośrednio z właścicielem Capitals Tedem Leonsisem i generalnym menadżerem George’em McPhee.
Pod koniec sezonu, 3 marca 2008 roku, Alex zdobył 50, 51 i 52 bramkę w kampanii, co było jego czwartym hat trickiem w karierze w NHL i przekroczył granicę 50 bramek po raz drugi w karierze.
Później w tym samym miesiącu, 21 marca 2008, Ovechkin zdobył 59. i 60. bramkę w sezonie przeciwko Atlanta Thrashers, stając się pierwszym graczem NHL, który zdobył 60 bramek w sezonie od czasu Mario Lemieux i Jaromíra Jágr w 1995-96 i 19. graczem w ogóle.
Cztery dni później, 25 marca, Alex strzelił 61. bramkę w sezonie, bijąc rekord drużyny Washington Capitals w ilości strzelonych bramek w jednym sezonie, który wcześniej należał do Dennisa Maruka.
Alex pobił również rekord Luca Robitaille’a w ilości strzelonych bramek przez lewoskrzydłowego w jednym sezonie, 3 kwietnia 2008 roku, strzelając dwie bramki – 64. i 65. w sezonie. Stał się również pierwszym graczem NHL, który zdobył co najmniej 40 wyrównujących bramek w jednym sezonie od czasu Pavla Bure w 1999-2000.
Lider ligi w punktacji z 65 bramkami i 112 punktami, Alex zdobył zarówno Art Ross Trophy i Rocket Richard Trophy w 2007-08. To był pierwszy raz od 41 sezonów, że lewoskrzydłowy prowadził NHL w punktach od Bobby Hull prowadził ligę z 97 punktami w 1965-66.
Alex pomógł prowadzić odmłodzoną drużynę Capitals z powrotem do playoffów Pucharu Stanleya z silniejszą obsadą drugoplanową, która obejmowała rodaka Aleksandra Semina, debiutanta centrum Nicklasa Bäckströma i obrońcę Mike’a Greena.
Zdobył zwycięską bramkę w swoim debiucie w playoffach NHL na mniej niż pięć minut przed końcem meczu 1 z Philadelphia Flyers. Alex zdobył dziewięć punktów w siedmiu meczach przeciwko Flyers, gdy Capitals zostali wyeliminowani w rundzie otwarcia.
W okresie pozasezonowym Alex otrzymał nagrodę Lestera B. Pearsona jako najlepszy gracz głosowany przez Stowarzyszenie Graczy NHL (NHLPA) oraz Hart Memorial Trophy jako MVP ligi, stając się pierwszym graczem w historii NHL, który zdobył wszystkie cztery główne nagrody, w tym Trofea Arta Rossa i Rocket Richarda.
Otrzymał również swoją trzecią z rzędu nagrodę Kharlamov Trophy, nazwaną na cześć radzieckiej gwiazdy hokeja Valeri Kharlamov i prezentowaną przez gazetę Sovetsky Sport jako najlepszy rosyjski gracz NHL w głosowaniu innych rosyjskich graczy NHL.
2008-09
Pod koniec października sezonu 2008-09 NHL, Alex wrócił do domu do Moskwy, aby odwiedzić swojego chorego dziadka, tracąc tylko drugi mecz w swojej karierze do tego momentu, przerywając kolejną passę 203 rozegranych spotkań.
5 lutego 2009 roku Alex zdobył swoją 200. bramkę przeciwko Los Angeles Kings, stając się czwartym graczem w NHL, który osiągnął ten kamień milowy w ciągu czterech sezonów, dołączając do Wayne’a Gretzky’ego, Mike’a Bossy’ego i Mario Lemieux.
19 marca zdobył swoją 50. bramkę w sezonie, stając się pierwszym graczem Washington Capitals, który trzykrotnie przekroczył granicę 50 goli. Zakończył kampanię z 56 bramkami i zdobył swoją drugą z rzędu nagrodę Rocket Richard Trophy, dołączając do Jarome’a Iginli i Pavla Bure’a jako trzeci gracz, który zdobył tę nagrodę dwukrotnie i drugi po Bure’u (2000 i 2001), który zdobył ją w dwóch kolejnych sezonach. Z dorobkiem 110 punktów został wicemistrzem Art Ross, ustępując miejsca rodakowi Evgeniowi Malkinowi.
Alex i Capitals powtórzyli tytuł mistrzów dywizji, spotykając się w pierwszej rundzie z Rangersami. Po awansie do drugiej rundy w siedmiu meczach, 4 maja 2009 roku w meczu nr 2 z Pingwinami zanotował swój pierwszy hat trick w rozgrywkach NHL, dzięki któremu Waszyngton wygrał 4-3.
Capitals zostali ostatecznie pokonani przez Pittsburgh, ostatecznych mistrzów Pucharu Stanleya, w siedmiu meczach. Alex zakończył playoffy 2009 z posezonowym career-high 21 punktów w 14 meczach. Poszedł na wygrać Hart i Pearson Trophies dla drugiego roku z rzędu, stając się siedemnastym graczem, aby wygrać Hart wielokrotnie.
2009-2010
Just ponad miesiąc w sezonie 2009-10, Alex doznał kontuzji górnej części ciała podczas meczu z Blue Jackets na 1 listopada 2009, po kolizji z przeciwnikiem przodu Raffi Torres.
Po powrocie, Alex został zawieszony przez NHL 1 grudnia na dwa mecze (jeden za akcję i jeden za drugą karę za przewinienie w sezonie) za uderzenie kolanem w obrońcę Carolina Hurricanes Tima Gleasona podczas gry poprzedniego dnia.
Obaj Gleason i Alex musieli być wspomagani z lodu, chociaż Gleason później wrócił w trakcie gry, podczas gdy Alex nie. Alex został oceniony jako pięciominutowa kara główna i przewinienie w grze w tym czasie. Trener Capitals Bruce Boudreau skomentował, że styl gry Alexa był momentami „lekkomyślny”. Zawieszenie było jego pierwszym w karierze, powodując, że stracił $98,844.16 w salary.
W dniu 5 stycznia 2010 roku, Alex został mianowany kapitanem Washington Capitals po poprzedni kapitan Chris Clark został sprzedany do Columbus Blue Jackets. Stał się pierwszym europejskim, drugim najmłodszym i 14. kapitanem w historii zespołu.
On 5 lutego 2010 roku, w meczu przeciwko New York Rangers, Alex (z jego drugą bramką i trzecim punktem w meczu) osiągnął kamień milowy 500 punktów w swojej karierze NHL. Jest piątym graczem, który osiągnął ten kamień milowy w ciągu zaledwie pięciu sezonów, osiągając go w 373 meczach kariery.
14 marca 2010 roku, w meczu przeciwko Chicago Blackhawks w United Center, Alex wysłał obrońcę Hawks Briana Campbella w deski po tym, jak Campbell wyrzucił krążek na niebieską linię.
Alex został wezwany za boarding, otrzymując 5-minutowy major i game misconduct, i został zawieszony na 2 mecze (za trzecie game misconduct w sezonie, 2-game suspension jest automatyczne). Campbell doznał złamania obojczyka i złamania żebra i oczekuje się, że będzie wyłączony 7-8 tygodni.
Alex wygrał 2009-2010 Ted Lindsay Award, stając się tylko drugim graczem w historii NHL, który wygrał nagrodę w trzech kolejnych latach. Był również liderem NHL w ilości bramek na mecz przez 3 kolejne sezony (2008-10).
Obecnie zajmuje trzecie miejsce w historii Capitals w ilości zdobytych bramek (tylko Peter Bondra i Mike Gartner zdobyli więcej bramek) i jest siódmy w ilości zdobytych punktów.
W sezonie 2009-2010 Alex pobił rekord bramkarza Montreal Canadiens Billa Durnana (pierwsze cztery sezony od 1943-44 do 1946-47) i został pierwszym graczem w historii NHL, który został wybrany do pierwszej drużyny All-Star w każdym ze swoich pierwszych pięciu sezonów.
2010-11
W 2011 roku, Alex i Capitals wzięli udział w New Year’s Day NHL Winter Classic, mierząc się z Sidneyem Crosby i Pittsburgh Penguins. Nie zdobył żadnych punktów, ale on i Capitals wygrali 3-1. 8 marca 2011 roku, w wygranym 5-0 meczu z Edmonton Oilers, Alex zanotował swój 600. punkt w karierze. 5 kwietnia 2011 roku zdobył swoją 300. bramkę w karierze, stając się 6. najmłodszym i 7. najszybszym graczem, który tego dokonał.
12 grudnia 2011 roku Alex zanotował swój pierwszy walkower w lidze NHL przeciwko Brandonowi Dubinsky’emu z New York Rangers.
2011-obecnie
23 stycznia 2012 roku Alex otrzymał zawieszenie na trzy mecze za uderzenie Zbynka Michałka z Pittsburgh Penguins. Następnego dnia ogłosił, że nie będzie uczestniczył w 2012 NHL All-Star Game z powodu zawieszenia.
Alex’s numbers dipped in the 2011 and 2012 seasons, but in the 2013 lockout-shortened NHL season, he led the league in goal scoring with 32 goals, winning him his third Maurice „Rocket” Richard Trophy.
Alex połączył swoje 32 gole z 24 asystami, co dało mu 56 punktów, dobre dla trzeciego najwięcej punktów w lidze. Został również nagrodzony Hart Memorial Trophy po raz trzeci w swojej karierze. Zdobył tylko 2 punkty w pierwszej rundzie playoffów Pucharu Stanleya 2013 przeciwko New York Rangers. Grał również ze złamaniem włosowatym w stopie podczas playoffów.
Dnia 20 grudnia 2013 roku, w meczu przeciwko Buffalo Sabres, Alex zdobył swoją 400. bramkę w karierze. Stał się 6. najszybszym graczem, który kiedykolwiek osiągnął ten znak, zdobywając go w 634 meczach, o 1 mniej niż Pavel Bure.
Gra na arenie międzynarodowej
| Rekord medalowy | ||||
|---|---|---|---|---|
| Ovechkin podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 w Vancouver Ovechkin podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 w Vancouver |
||||
| Konkurs dla Template:RUS | ||||
| Hokej na lodzie mężczyzn | ||||
| Mistrzostwa Świata | ||||
| Brąz | 2005 Austria | Hokej na lodzie | ||
| Bronze | 2007 Rosja | Hokej na lodzie | Hokej na lodzie | Mistrzostwa Świata hokej |
| Złoto | 2008 Kanada | Ice hokej | ||
| Srebro | 2010 Niemcy | Ice hockey | ||
| Złoto | 2012 Helsinki | Ice hokej | ||
| Mistrzostwa Świata Juniorów | ||||
| Złoto | 2003 Kanada | Hokej na lodzie | ||
| Srebro | 2005 Stany Zjednoczone | Hokej na lodzie | ||
| Mistrzostwa Świata U18 | ||||
| Srebrny | 2002 Słowacja | Hokej na lodzie | ||
| Brązowy | 2003 Rosja | Hokej na lodzie | ||
W wieku 16 lat, Alex pomógł prowadzić Junior National Team do złotego medalu z dwoma hat tricków, jeden przeciwko Szwajcarii i jeden przeciwko USA, a także asystę. Kiedy miał 17 lat, został wybrany przez rosyjskiego trenera Wiktora Tichonowa do gry w turnieju EuroTour Česká Pojišťovna Cup, stając się najmłodszym łyżwiarzem, który kiedykolwiek grał dla reprezentacji Rosji.
W tym turnieju Alex stał się również najmłodszym zawodnikiem w historii, który zdobył bramkę dla reprezentacji. Został również wybrany do gry w 2002 IIHF World U18 Championships, gdzie zdobył 14 bramek i 4 asysty w 8 meczach, prowadząc Rosję do srebrnego medalu.
W wieku 18 lat Alex został mianowany kapitanem Juniorskiej Reprezentacji Rosji. Rosja zajęła 5 miejsce w turnieju. W 2003 roku drużyna zdobyła złoty medal w IIHF World U20 Championship. W wieku 19 lat został powołany do reprezentacji Rosji na Mistrzostwa Świata w Hokeju 2004, stając się tym samym najmłodszym graczem, który wystąpił w turnieju.
Również w wieku 19 lat Alex został mianowany kapitanem reprezentacji juniorów podczas Mistrzostw Świata Juniorów w Hokeju na Lodzie 2005. Turniej, trwający od 25 grudnia 2004 roku do 4 stycznia 2005 roku, był trzecim i ostatnim w karierze Ovechkina.
Na koniec turnieju, Alex miał zebrane 7 goli (remis na prowadzenie turnieju). Jego drużyna otrzymała srebrny medal po przegranym meczu o złoty medal z Kanadą 4 stycznia, a Ovechkin został uznany najlepszym napastnikiem turnieju, jak również wybrany do drużyny All-Star Team.
W 2005 roku Alex zagrał w swoich pierwszych Mistrzostwach Świata mężczyzn IIHF. Zdobył pięć bramek i trzy asysty, lądując na ósmym miejscu na liście najlepszych strzelców i dzieląc trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców.
W 2006 roku Alex zagrał na swoich pierwszych Zimowych Igrzyskach Olimpijskich. Chociaż Rosja przyjechał z gier bez medalu, Ovechkin zdobył 5 bramek w turnieju, w tym game-winner przeciwko Kanada Martin Brodeur, eliminując Kanada z turnieju. Był jedynym graczem, który nie był w drużynie szwedzkiej (złoto) lub fińskiej (srebro) i został wybrany do drużyny turnieju.
Na Mistrzostwach Świata 2006, Alex zdobył sześć bramek i trzy asysty (dziewięć punktów) w siedmiu meczach, zanim Rosja przegrała 4-3 z Czechami w ćwierćfinale. Za swoje wysiłki Alex był jednym z sześciu graczy wybranych do Media All-Star Team.
Na Mistrzostwach Świata 2008 IIHF, Alex pomógł poprowadzić Rosję do złotego medalu, kończąc z 12 punktami (sześć goli, sześć asyst) w dziewięciu meczach. Został wybrany do Media All-Star Team po raz drugi w ciągu pięciu występów w turnieju.
W Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 2010 roku Alex i drużyna Rosji byli jednymi z faworytów do zdobycia złotego medalu. Pomimo wysokich oczekiwań, Rosja przegrała z Kanadą 7-3 w ćwierćfinale. Ovechkin zakończył z 2 bramkami i 2 asystami w czterech meczach Rosji.
Po wyeliminowaniu w pierwszej rundzie playoff NHL, Alex dołączył do drużyny Rosji na Mistrzostwa Świata 2010 IIHF wraz z wieloma innymi rosyjskimi gwiazdami, takimi jak Malkin, Datsyuk i Kovalchuk. Pomimo tego, że Rosja była faworytem do zwycięstwa w turnieju, w finale przegrała z Czechami. Ta porażka zakończyła rozczarowujący rok dla Alexa na arenie międzynarodowej.
Alex dołączył również do reprezentacji Rosji na Mistrzostwa Świata IIHF 2011 po tym, jak Capitals zostali wyeliminowani z playoffów NHL. Zagrał w 5 meczach dla rosyjskiej drużyny, ale nie udało mu się zdobyć żadnych punktów. Był to pierwszy raz, kiedy Alex nie zdobył punktów w turnieju Mistrzostw Świata.
Alex zagrał w ostatnich 3 meczach reprezentacji Rosji w 2012 roku w Mistrzostwach Świata IIHF. Zanotował 2 gole i 2 asysty, gdy Rosja wygrała turniej. Reprezentował również Rosję w 2013 IIHF World Championships.
Alex dołączył do drużyny narodowej po tym, jak Capitals zostali wyeliminowani z 2013 Stanley Cup playoffs. Rosja przeszła już do pierwszej rundy playoff, gdzie zmierzyła się ze Stanami Zjednoczonymi. USA pokonały Rosję, 8-3, eliminując ich z turnieju.
Życie osobiste/Off the Ice
Alex syn Michaiła Ovechkina, byłego zawodowego piłkarza i Tatyany Ovechkiny, która zdobyła dwa złote medale olimpijskie podczas rywalizacji dla radzieckiej drużyny koszykówki kobiet na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1976 w Montrealu i na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1980 w Moskwie.
Pierwszy znak przyszłości Alexa przyszedł, gdy miał dwa lata, podczas gdy w radzieckim sklepie z zabawkami, chwycił zabawkowy kij hokejowy i nie chciał go puścić. Jego rodzice cenią sobie to zdjęcie do dziś. Ilekroć Alex zobaczył mecz hokeja w telewizji, „rzucił wszystkie swoje zabawki” i pobiegł do telewizora, protestując, jeśli jego rodzice próbowali zmienić kanał.
Rodzice Alexa mówią, że wiedzieli, że będzie sportowcem, kiedy zdecydował się wbiec po schodach do ich mieszkania na 10 piętrze zamiast jechać windą. Zachęcali go również do bycia atletycznym, wysyłając go do gry na pobliskich boiskach do piłki nożnej i koszykówki.
Sergei, starszy brat Alexa, początkowo wprowadził go do hokeja i Alex zapisał się do szkoły hokeja w wieku 8 lat. Wkrótce po rozpoczęciu, jednak Alex musiał odłożyć swoją karierę hokejową, ponieważ jego rodzice nie byli w stanie zabrać go na lodowisko, ale jeden z jego trenerów widział jego talent i nalegał na rodziców, że powinien kontynuować grę w hokeja.
Sergei później zginął w wypadku samochodowym, gdy Alex miał 10 lat. Przyjaciel z dzieciństwa twierdzi, że jest to jeden z powodów, dla których Alex jest tak namiętny na lodzie. Ma on również drugiego starszego brata o imieniu Mikhael. Alex jest zaręczony z tenisistką Marią Kirilenko.
Dzień po tym, jak otrzymał swoje pierwsze Hart Memorial Trophy jako MVP ligi, Alex otrzymał klucz do miasta od burmistrza Waszyngtonu Adriana M. Fenty’ego za bycie pierwszym waszyngtońskim zwycięzcą MVP w głównym sporcie od czasu Joe Theismanna z Washington Redskins w 1983 roku
Alex był podobno zaangażowany w waśń z Pittsburgh Penguins napastnikiem Evgeni Malkin, który został wybrany jako drugi za Alexem w 2004 NHL Entry Draft. Chociaż dwa zostały zgłoszone do być dobrymi przyjaciółmi, kiedy pokój razem podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 w Turynie, Włochy, to przyjaźń szybko schłodzone.
Nie ma ostatecznych informacji na temat tego, co spowodowało feud, ale najbardziej popularną teorią jest to, że rozpoczął się w sierpniu 2007 roku, kiedy Ovechkin rzekomo uderzył rosyjski agent Małkina, Gennady Ushakov, w moskiewskim klubie nocnym. Alex zaprzeczył tej wersji wydarzeń, podczas gdy Malkin potwierdził ją, choć nie był pewien, czy było to wydarzenie, które zapoczątkowało waśń.
Najbardziej notoryczne zdarzenie miało miejsce 21 stycznia 2008 roku w Pittsburghu, kiedy Alex wziął bieg na Malkin, który pozornie spowodowałby druzgocące uderzenie, gdyby Malkin nie uchylił się z drogi w samą porę. Oboje nie nawiązali również kontaktu wzrokowego podczas ceremonii rozdania nagród NHL w 2008 roku. Pomimo tych incydentów, Ovechkin wielokrotnie zaprzeczał „ma go na zewnątrz” dla Malkin.
Though feud podniósł wiele obaw co do jego wpływu na ligę i rosyjskiej drużyny narodowej na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 w Vancouver, to najwyraźniej rozproszone tak tajemniczo, jak się zaczęło. W dniu 24 stycznia 2009, na SuperSkills Competition, Malkin pomógł Alex w jego wyczyn podczas Breakaway Challenge.
Malkin wręczył Alex jego rekwizyty dla wyczynu, jak również podając mu swój kij i wlewając trochę napoju sportowego do gardła Alexa. Chociaż nie ma ostatecznego słowa na temat natury i statusu feud, biorąc pod uwagę ich przeszłe interakcje, ten incydent wydaje się pokazywać, że feud został skutecznie zakończony.
Podano, że Ilya Kovalchuk, który był wtedy kapitan Atlanta Thrashers 'i jest również kolega z drużyny Alex i Malkin w rosyjskiej drużynie narodowej, brokered pokój między nimi.
On 24 stycznia 2009, Alex wygrał Breakaway Competition na SuperSkills Competition na 2. rok z rzędu w Montrealu po pojawieniu się w ostatnich sekundach nosząc kapelusz obdarzony kanadyjską flagą i białe okulary przeciwsłoneczne. W dniu 25 stycznia 2009 roku, zdobył 1 bramkę i zanotował 2 asysty, jak również strzelanie bramek kończących mecz w 2009 NHL All-Star Game jak Konferencja Wschodnia wygrał 12-11.
Późno w sezonie 2008-09 NHL, Alex garnered trochę krytyki na jego wybujałe po-goal uroczystości. W lutym 28, 2009, segment Hockey Night in Canada’s Coach’s Corner, kanadyjski analityk hokejowy Don Cherry porównał obchody Alexa skoki do tablic i jego kolegów z drużyny do tego z graczy piłkarskich, stwierdzając, że to nie był kanadyjski sposób i radząc kanadyjskie dzieci, aby zignorować przykład Ovechkin.
Capitals trener Bruce Boudreau przyszedł do obrony Ovechkin, stwierdzając Cherry „nie wie Alex jak wiemy Alex”, a sam Ovechkin stwierdził, że on „nie obchodzi” o Cherry. Kolejny godny uwagi incydent miał miejsce 19 marca 2009 roku, w meczu przeciwko Tampa Bay Lightning. Po zdobyciu swojej 50. bramki w sezonie, Alex położył swój kij na lodzie, udając, że ogrzewa nad nim dłonie, ponieważ był „gorący”.
Incydent wywołał natychmiastową odpowiedź od trenera Tampa Bay Ricka Toccheta, który powiedział, że ” poszedł w dół notch w moich książkach.” Boudreau stwierdził również, że omówi incydent z Alexem, a kolega z drużyny Mike Green, mimo że był pierwszym, który świętował z Alexem po tym zdarzeniu, skomentował, że nie chciał się przyłączyć do wcześniej zaplanowanego świętowania. Alex sam był niepokorny, i powiedział o Don Cherry w szczególności, „On będzie wkurzony na pewno … Kocham to!”
Alex jest sportowcem okładka 2K Sports symulacji hokeja gry wideo NHL 2K10, jak również sportowcem okładka EA Sports NHL 07. W dniu 11 czerwca 2008 roku, uruchomił własną linię designerskiej odzieży ulicznej z CCM. 6 lipca 2009 roku Alex został mianowany ambasadorem Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 w Soczi, Rosja. Pod koniec 2009 roku został nazwany 48. najpotężniejszą osobą GQ w D.C.
W sezonie 2010-11 Alex wystąpił w jednej z reklam ESPN This is SportsCenter, w której odrzucił pytanie osobowości ESPN Steve’a Levy’ego oskarżające go o bycie rosyjskim szpiegiem, zanim został wciągnięty do góry za pomocą liny przez otwartą płytę sufitową przez rodaka i ówczesnego kolegę z drużyny Capitals, Siemiona Warłamowa.
W sierpniu 2011 Ovechkin’s agent dokonał ogłoszenia, że Alex nie będzie już wspierany przez CCM i dokonał przeniesienia do Bauera. To był poważny ruch w karierze Alexa, ponieważ używał CCM przez większość swojej kariery.
Jak jego produkcja punktów spadła w sezonie 2010-2011 Alex podjął decyzję o przejściu do Bauera. Jego obecny sprzęt to kij Bauer NXG, rękawice Bauer APX pro, kask Bauer Re-Akt oraz łyżwy Bauer APX2.
Statystyki kariery
| Sezon regularny | Playoffy | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Sezon | Drużyna | Liga | GP | G | A | Pts | PIM | GP | G | A | Pts | PIM | ||
| 2001-02 | Dynamo-2 Moskwa | RUS-3 | 19 | 18 | 8 | 26 | 20 | – | – | – | – | – | ||
| 2001-02 | Dynamo Moskwa | RSL | 21 | 2 | 2 | 4 | 4 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||
| 2002-03 | Dynamo Moskwa | RSL | 40 | 40 | 8 | 7 | 15 | 29 | 5 | 0 | 0 | 0 | 2 | |
| 2003-04 | Dynamo Moskwa | RSL | 53 | 13 | 11 | 24 | 4 | 3 | 0 | 0 | 0 | 2 | ||
| 2004-05 | Dynamo Moskwa | RSL | 37 | 13 | 13 | 26 | 26 | 32 | 10 | 2 | 4 | 6 | 31 | |
| 2005-06 | Washington Capitals | NHL | 81 | 52 | 54 | 106 | 52 | – | – | – | – | – | ||
| 2006-07 | Washington Capitals | NHL | 82 | 46 | 92 | 92 | 92 | 52 | – | – | – | – | – | |
| 2007-08 | Washington Capitals | NHL | 82 | 65 | 47 | 112 | 40 | 7 | 4 | 5 | 9 | 0 | ||
| 2008-09 | Washington Capitals | NHL | 79 | 56 | 54 | 110 | 72 | 14 | 11 | 10 | 21 | 8 | ||
| 2009-10 | Washington Capitals | NHL | 72 | 50 | 59 | 109 | 89 | 7 | 5 | 5 | 10 | 0 | ||
| 2010-11 | Waszyngton Capitals | NHL | 79 | 32 | 53 | 85 | 41 | 9 | 9 | 5 | 5 | 10 | 10 | |
| 2011-12 | Waszyngton Capitals | NHL | 78 | 38 | 27 | 65 | 26 | 14 | 5 | 4 | 9 | 8 | ||
| 2012-13 | Dynamo Moskwa | KHL | 31 | 19 | 21 | 40 | 14 | – | – | – | – | – | – | |
| 2012-13 | Washington Capitals | NHL | 48 | 32 | 24 | 56 | 36 | 7 | 1 | 1 | 1 | 2 | 4 | |
| RSL totals | 151 | 36 | 33 | 69 | 106 | 21 | 2 | 4 | 6 | 35 | ||||
| Gółem NHL | 601 | 371 | 364 | 735 | 408 | 58 | 31 | 30 | 61 | 30 | ||||
| KHL totals | 31 | 19 | 21 | 40 | 14 | – | – | – | – | – | ||||
Nagrody & Osiągnięcia
RSL/KHL
- Russian Superleague: 2005 RSL Champions
- KHL: 2013 Gagarin Cup Champions
NHL
- NHL First All-Star Team: 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2013
- NHL Second All-Star Team: 2011, 2013
- NHL All-Rookie Team: 2006
- NHL All-Star Game selections: 2007, 2008, 2009, 2011, 2012
- NHL All-Star Game SuperSkills Competition – „Breakaway Challenge” Winner (2008, 2009, 2011)
- Hart Memorial Trophy (MVP): 2008, 2009, 2013
- Lester B. Pearson Award/ Ted Lindsay Award* (Most Outstanding Player): 2008, 2009, 2010*
- Art Ross Trophy (lider klasyfikacji strzelców): 2008 (112 punktów)
- Maurice „Rocket” Richard Trophy (najwięcej bramek): 2008 (65 bramek), 2009 (56 bramek), 2013 (32 bramki; lockout shortened)
- Kharlamov Trophy: 2006, 2007, 2008, 2009, 2010
- Calder Memorial Trophy (NHL Rookie of the Year): 2006
- NHL Player of the Year – The Sporting News: 2008, 2009
- Wayne Gretzky Award (Most Valuable Player) – The Hockey News: 2013
- Prowadził NHL w liczbie bramek na mecz & punktów na mecz przez 3 kolejne sezony (2007-08, 2008-09 & 2009-10)
- Jedynie 8. gracz NHL w historii, który zdobył Hart Trophy co najmniej 3 razy (dołączając do Wayne’a Gretzky’ego, Mario Lemieux, Bobby’ego Clarke’a, Bobby’ego Orra, Gordie’ego Howe’a, Eddiego Shore’a i Howie’ego Morenza)
.