Free Press

Ten materiał może być również dostępny tutaj.

Struktury integralne

Skóra i związane z nią struktury, włosy, gruczoły potowe i paznokcie tworzą układ integralny.

Skóra gruba

• 106 skóra gruba, podeszwa stopy H&E Webscope
• 112 skóra gruba, podeszwa stopy H&E Webscope
• 112N skóra gruba, podeszwa stopy H&E Webscope

Na tym slajdzie struktura skóry, zwłaszcza naskórka, jest wyolbrzymiona w odpowiedzi na ciągłe obciążenie i ścieranie powierzchni podeszwowej stopy. Przestudiuj naskórek na slajdach #106, #112, i #112N. Zidentyfikuj różne warstwy:

1. Stratum basale (znany również jako S. germinativum): Pojedyncza warstwa komórek prostopadłościennych do kolumnowych spoczywająca na i oddzielona od leżącej pod nią skóry właściwej blaszką podstawną. Figury mitotyczne występują w tej warstwie.
2. Stratum spinosum: kilka warstw grubości. W świetle zredukowanym komórki wydają się być połączone ze sobą przez „kolczaste” wyrostki.
3. Stratum granulosum: Kilka warstw komórek, które charakteryzują się licznymi, gęstymi, bazofilnymi ziarnistościami. Są to ziarnistości keratohialinowe i powlekające błonę.
4. Stratum corneum: Zwróć uwagę na uderzającą zmianę morfologii komórek. Komórki są spłaszczone, pozbawione jąder i ziarnistości cytoplazmatycznych, wypełnione dojrzałą keratyną (#112N). W #106 lub #112, jednakże, jądra są nadal obecne w wielu komórkach tej warstwy, które nie są normalne. Ze względu na różną penetrację barwnika, barwienie warstwy rogowej jest zmienne i nieprzewidywalne. Często występują artefakty sekcjonowania.

Główny typ komórek naskórka określany jest mianem keratynocytu i termin ten jest używany jako ogólny deskryptor dla komórek nabłonkowych występujących w każdym warstwowym nabłonku płaskim. Zwróć uwagę na brak naczyń krwionośnych w naskórku. Odżywianie jest uzyskiwane przez dyfuzję z naczyń włosowatych w leżącej pod skórą właściwą.

Przekrój naskórka i skóry właściwej jest nierówny. Wzór grzbietów i rowków na głębokiej powierzchni naskórka pasuje do komplementarnego wzoru pofałdowań leżącej pod nim skóry właściwej. Występy skóry właściwej nazywane są brodawkami skórnymi, a występy naskórka – grzbietami naskórkowymi (kołkami), ze względu na ich wygląd w pionowych przekrojach skóry. Jednak terminy te nie zawsze dokładnie opisują trójwymiarową konfigurację obszaru interdigitacji. Przy niskiej mocy, zidentyfikuj grzbiety naskórka i brodawki skórne. Jaka jest funkcja grzbietów naskórka i brodawek skórnych? Odpowiedź: Grzbiety naskórka i brodawki skórne zapewniają większą powierzchnię dla połączenia naskórka i skóry właściwej. Zwróć uwagę na drobniejsze ułożenie włókien kolagenowych w skórze właściwej brodawkowatej #112N papillary dermis Webscope, w przeciwieństwie do skóry właściwej siateczkowatej #112N reticular dermis Webscope (odnieś się do#033 morfologii i rozmieszczenia włókien elastycznych Webscope, aby zapoznać się z morfologią i rozmieszczeniem włókien elastycznych w skórze właściwej). Tłuszczowa warstwa pod skórą właściwą, podskórna tkanka łączna, jest często nazywana hipodermą lub powięzią powierzchowną. To właśnie ta warstwa umożliwia skórze „poruszanie się”.

Skóra cienka

• 105-1 mieszek włosowy H&E Webscope
• 105-2 skóra cienka H&E Webscope
• 104-1 skóra cienka H&E Webscope
• 104-2 skóra cienka H&E Webscope

Naskórek w skórze cienkiej jest znacznie cieńszy i ma prostszą strukturę. Każda warstwa jest cieńsza, a warstwa ziarnista może być nieobecna.Melanocyty #105-1 melanocyty Webscope (wywodzące się z komórek grzebienia nerwowego) zdolne do wytwarzania barwnika melaniny są liczne w głębszych (w kierunku podstawy) warstwach naskórka. Można je rozpoznać po obecności jądra otoczonego przezroczystą przestrzenią. Komórki z brązowawym pigmentem są w rzeczywistości keratynocytami, które otrzymały granulki melaniny od melanocytów w drodze darowizny pigmentu. Szkiełka 104-1i 104-2 to próbki skóry od osób o jasnej i ciemniejszej karnacji. Nie jest trudno odróżnić, która próbka pochodzi od którego osobnika. Zwróć uwagę na obecność fragmentów mieszków włosowych i gruczołów łojowych w skórze właściwej.

Peripheral Mechanosensory Receptors

Meissner’s Corpuscles

• UCSF 180 opuszka palca H&E Webscope (wirtualny slajd dzięki uprzejmości University of California, San Francisco)
• 112 gruba skóra, podeszwa stopy H&E Webscope (uwaga, Na tym slajdzie widoczne jest tylko jedno ciałko)

Ciałka Meissnera #UCSF 180 ciałka Meissnera Webscope to receptory dotykowe, które reagują na bodźce o niskiej częstotliwości i są zwykle związane z pozbawioną włosów skórą warg oraz powierzchniami dłoniowymi i podeszwowymi, szczególnie palców rąk i nóg. Ogólnie rzecz biorąc, receptory te są stożkowatymi cylindrami znajdującymi się w pofałdowanej tkance łącznej tuż pod nabłonkiem warstwowym skóry. Długa oś cylindra jest prostopadła do osi naskórka, ma zwykle około 150 um długości i jest zwykle schowana w rozszerzeniach leżącej pod skórą łączną skóry właściwej (zwanych „brodawkami skórnymi”), które wystają na spodnią stronę naskórka. W obrębie tych receptorów, jedno lub dwa niemielinizowane zakończenia mielinizowanych włókien nerwowych podążają spiralną drogą przez ciałko. Włóknom towarzyszą otaczające je komórki Schwanna, których jądra są spłaszczone i ułożone jedno na drugim, nadając ciałku charakterystyczny nieregularny, blaszkowaty wygląd.

Ciałka Pacyfińskie

• 108 paliczek płodowy Masson Webscope
• 042 krezka H&E Webscope
• 095 Małe tętnice i żyły H&E Webscope
• 095M krezka Masson Webscope

Ciałka Paciniana #095M Webscope (najlepiej widoczne na slajdzie 108) są duże, owalne struktury o średnicy do 1 mm, występujące w skórze właściwej i podskórnej, a także w tkance łącznej związanej z kośćmi, stawami i narządami wewnętrznymi. Reagują głównie na ucisk i wibracje. Składają się z mielinizowanego zakończenia nerwowego otoczonego pochewką. Nerw wchodzi do torebki jednym biegunem (który może znajdować się poza płaszczyzną przekroju i dlatego nie jest widoczny) z nienaruszoną osłonką mielinową, ale następnie jest szybko tracony. Niemelinowana część aksonu rozciąga się w kierunku przeciwległego bieguna, z którego weszła, a jej długość jest pokryta spłaszczonymi blaszkami komórek Schwanna, które tworzą wewnętrzny rdzeń ciałka. Pozostała część kapsułki, czyli rdzeń zewnętrzny, składa się z szeregu koncentrycznych, cebulowatych blaszek, przy czym każda warstwa oddzielona jest płynem zewnątrzkomórkowym podobnym do limfy. Każda blaszka składa się ze spłaszczonych komórek Schwanna i fibroblastów endoneurialnych. Dodatkowo w płynie pomiędzy każdą warstwą mogą być obecne delikatne włókna kolagenowe, a także sporadycznie występujące naczynia włosowate. Przemieszczenie blaszek przez nacisk lub wibracje skutecznie powoduje depolaryzację aksonu, który wysyła sygnał do centralnego układu nerwowego.

Skóra głowy i włosy

• 107 Skóra głowy włosy H&E Webscope

Pod cienkim naskórkiem znajdują się liczne okrągłe do podłużnych struktury z pustym lub żółtobrązowym środkiem i otaczającymi je warstwami komórkowymi. Struktury te to mieszki włosowe #107 Webscope przekrojone poprzecznie lub stycznie na różnych poziomach. Zrogowaciały składnik włosa zajmuje centralną jamę mieszka i wydaje się żółto-brązowy, gdy jest obecny. Jednakże włos często wypada podczas przetwarzania tkanki, w którym to przypadku jama centralna wydaje się być zajęta tylko przez pustą przestrzeń. Otaczające warstwy czystych komórek tworzą zewnętrzną osłonkę korzenia włosa, która jest wyrostkiem naskórka. W rzeczywistości, w przypadkach, gdy większość naskórka zostaje usunięta (np. poważne otarcia lub podczas pobierania przeszczepu skóry), to właśnie komórki zewnętrznej osłonki korzenia dzielą się i rozprzestrzeniają na odsłoniętej powierzchni, aby odtworzyć naskórek. W niektórych przekrojach można również dostrzec wewnętrzną osłonkę korzenia z ciemniej zabarwionych komórek tuż przy mieszku włosowym – jest to warstwa komórek, które faktycznie wytwarzają zrogowaciały trzon włosa. Zauważ także obecność gruczołów łojowych #107 Webscope i mięśnia arrector pili #107 Webscope w pobliżu mieszka włosowego. W większości przypadków, nie znajdziesz kompletnych jednostek pilosebaceous w pojedynczej sekcji, więc trochę mentalnej rekonstrukcji będzie wymagane.

Gruczoły potowe

Gruczoł potowy ekrynowy

• 106 Gruba skóra, podeszwa stopy (Homo) Webscope
• 112 Skóra gruba (Homo) Webscope
• 112N Skóra gruba (Homo) Webscope
• 105-1 Skóra cienka (Homo) Webscope

Nieliczne zwinięte ekrynowe gruczoły potowe znajdują się na styku skóry właściwej i podskóry. Morfologia cewkowa może być szczególnie doceniona w przykładzie pokazanym na slajdzie 112N. Rozróżnij części wydzielnicze gruczołu (komórki wydzielnicze i komórki mioepitelialne; te ostatnie są najlepiej widoczne w gruczole apokrynowym, patrz poniżej, slajd 111 i 104-2) oraz warstwowy (dwuwarstwowy) przewód wyścielony komórkami nabłonka sześciennego. Gdzie opróżniają się przewody? Odpowiedź: Przewody ekrynowych gruczołów potowych opróżniają się na powierzchni skóry. Przewody gruczołów apokrynowych opróżniają się natomiast do mieszków włosowych w okolicy pachowej, otoczkowej i okołoodbytniczej. W jaki sposób pot wydostaje się na powierzchnię? Odpowiedź: Gruczoły potowe ekrynowe mają przewody, które prowadzą na powierzchnię skóry. Gruczoły potowe ekrynowe należą do gruczołów merokrynowych (gruczołów, które uwalniają swój produkt w procesie egzocytozy). Komórki wydzielnicze gruczołu ekrynowego otoczone są komórkami mioepitelialnymi, które mogą kurczyć się w celu wypchnięcia wydzieliny na powierzchnię. Apokrynowe gruczoły potowe (apokrynowe to błędne określenie, są one naprawdę gruczołami merokrynowymi, a nie apokrynowymi) funkcjonują w ten sam sposób, jednak ich przewody prowadzą do mieszków włosowych, a nie bezpośrednio na powierzchnię skóry.

Gruczoły apokrynowe

• 109-1 Okolica gruczołu krokowego Masson Webscope
• 109-2 Okolica gruczołu krokowego PAS/Pb hematoksylina Webscope
• 111 pacha, okolica podskórna Masson Webscope
• 104-2 Webscope (na tym slajdzie znajdują się zarówno ekrynowe, jak i apokrynowe gruczoły potowe; zobacz, czy potrafisz je zidentyfikować)

Poszukaj w głębokiej skórze właściwej lub podskórnej kanalików wydzielniczych o szerokim świetle. Nabłonek jest prostopadłościenny do kolumnowego z wyraźnymi ziarnami wydzielniczymi na szczycie. To, co powinno być widoczne w twoim przekroju, to apikalne „blebbing” komórek wydzielniczych, które było odpowiedzialne za to, że histolodzy początkowo określali te komórki jako „apokrynowe” komórki wydzielnicze, chociaż obecnie wiemy, że komórki te w rzeczywistości wydzielają w sposób MEROKRYNOWY, tak jak ekrynowe gruczoły potowe. Gruczoły potowe „apokrynowe”, obecne w okolicach pachowych, otoczkowych i odbytu, reprezentują drugi typ gruczołów potowych. Gruczoły te produkują lepką wydzielinę, która w wyniku rozkładu bakteryjnego nabiera charakterystycznego zapachu.

W kompletnych przekrojach poprzecznych gruczołów (np. slajd #111), szukaj podłużnych jąder tuż wewnątrz błony podstawnej. Są to jądra komórek mioepitelialnych. W niektórych płaszczyznach przekroju jądra te mogą wydawać się okrągłe. Teraz należy spojrzeć na przekrój styczny gruczołu. Poszukaj regularnie rozmieszczonych, wydłużonych pasm cytoplazmy, które znajdują się na zewnątrz nabłonka wydzielniczego. Przy nieco dokładniejszym przyjrzeniu się powinieneś być w stanie dostrzec, że te wydłużone kawałki cytoplazmy zawierają wspomniane wyżej podłużne jądra. Slajd 104-2 jest kolejnym dobrym miejscem do oglądania komórek mioepitelialnych #104-2 Webscope; szukaj eozynofilowych pasm cytoplazmy i małych jąder tuż przy komórkach nabłonka wydzielniczego. Na szkiełkach barwionych PAS (np. #109-2), gęsto barwiące się ziarnistości są widoczne w apikalnej cytoplazmie komórek wydzielniczych, ale cytoplazma komórek mioepitelialnych nie jest dobrze widoczna. Zamiast tego widać ciemniejsz±, różowo zabarwion± błonę podstawn± pomiędzy wystaj±cymi komórkami mioepitelialnymi. Stosunkowo duża liczba tych komórek w gruczołach potowych (i gruczołach sutkowych) może być doceniona tylko poprzez badanie takich stycznych cięć.

Proszę również zwrócić uwagę na przewody apokrynowe gruczołów potowych na tych slajdach. Wyglądają one podobnie do opisanych powyżej przewodów gruczołów ekrynowych (mała średnica i małe światło z warstwowym nabłonkiem prostopadłościennym). Podobnie brak w nich również komórek mioepitelialnych. Upewnij się, że potrafisz odróżnić część przewodową apokrynowych gruczołów potowych od ich części wydzielniczej.

Electron Micrographs

• 65 Epidermis Skin Webscope

Przeanalizuj warstwowość naskórka. Pamiętaj, że istnieje ciągły proces migracji i różnicowania się komórek od warstwy komórek podstawnych do najbardziej powierzchownej warstwy. Przejrzyj cechy połączenia naskórkowo-skórnego.

• 67 Epidermis – Details of the Stratum Spinosum Webscope

Obserwuj obfitość tonofibryli (= keratynowych filamentów pośrednich) i rybosomów oraz niewielką liczbę mitochondriów. Należy zwrócić uwagę na brak aparatu Golgiego i ziarnistego retikulum endoplazmatycznego. Komórki epidermy zawierają te organelle, ale w ograniczonej ilości, gdyż większość syntezy dotyczy białek strukturalnych, a nie eksportowych. Jaką funkcję pełnią liczne desmosomy? Jaką funkcję pełnią tonofibryle? (IN4)

• 69 Epidermis – Details of the Stratum Granulosum and Stratum Corneum Webscope

Zauważ ziarnistości keratohyaline w komórkach warstwy granulosum. Proces keratynizacji jest zakończony w warstwach komórek powyżej warstwy ziarnistej, na co wskazuje zanik jąder i organelli komórkowych. Zwróć uwagę, że komórki rogowaciejące mają różny wygląd (niektóre „ciemne”, a niektóre „jasne”), co jest raczej odzwierciedleniem procesu przetwarzania tkanki niż różnic funkcjonalnych.

.