Pirarucu jest jedną z największych ryb słodkowodnych na świecie. Może dorastać do 3 metrów długości, ważyć ponad 200 kg i żyć od 15 do 20 lat. Pochodzi z dorzecza Amazonki w Brazylii, gdzie jego nazwa pochodzi od rdzennych słów oznaczających „rybę” i „czerwony”, co jest odniesieniem do koloru łusek w pobliżu ogona i jego mięsa. Ryba jest wędrowna, przemieszcza się między jeziorami i kanałami rzecznymi a zalanymi lasami w porze deszczowej.
Biologia pirarucu jest wyjątkowa wśród ryb, ponieważ może oddychać powietrzem i musi wypływać na powierzchnię co pięć do 15 minut, aby to zrobić. Jednak to zachowanie, wraz z jego rozmiar, oznacza, że jest to zbyt łatwe dla rybaków do połowu. A. gigas jest tradycyjnie spożywana przez rdzennych mieszkańców Brazylii, a komercyjne połowy tego gatunku rozpoczęły się w XVIII wieku. Z jednego pirarucu można uzyskać do 70 kg mięsa, które można sprzedać nawet za 200 USD. Nawet jego łuski i skóra są wykorzystywane do produkcji towarów. W 2001 roku, po dwóch wiekach masowej eksploatacji, połowy pirarucu stały się w Brazylii nielegalne. Jednak z brakiem alternatyw ekonomicznych, nielegalne połowy są nadal rampant.
Dorzecze Amazonki obejmuje obszar 7,5 mln km2, około 40 procent kontynentu Ameryki Południowej, co sprawia, że jest prawie niemożliwe i zaporowo drogie, aby prawidłowo zbadać liczbę pirarucu pozostawionych na wolności. W związku z tym Czerwona Lista IUCN sklasyfikowała tę rybę jako „brak danych”. Ostatnie badania sugerują, że populacje pirarucu nadal kwitną w niektórych obszarach basenu, gdzie rybacy polują na nie tradycyjnym harpunem. Są oni wtedy w stanie dokładnie policzyć i oznaczyć ryby, przestrzegając kwot i innych praktyk zarządzania, które zapewniają, że populacja pozostaje zrównoważona. Stosowanie tych praktyk oznacza, że wcześniej malejące populacje pirarucu powróciły do normalnego stanu.
.