W kierunku osiągnięcia swojej sztuki
W wieku, w którym większość artystów miała już ukończone duże dzieło, Rodin dopiero zaczynał potwierdzać swoją osobistą sztukę. Otrzymał państwowe zlecenie na wykonanie drzwi z brązu dla przyszłego Muzeum Sztuk Dekoracyjnych, grant, który zapewnił mu dwa warsztaty i którego zaliczki uczyniły go bezpiecznym finansowo.
Te drzwi z brązu miały być wielkim wysiłkiem życia Rodina. Choć zamówiono je w 1884 roku, w chwili śmierci Rodina w 1917 roku pozostały niedokończone. Pierwszy odlew został wykonany pośmiertnie w tym samym roku. Tematyka scen zaczerpnięta została z Boskiej Komedii Dantego, a całość nazwana została Bramami Piekieł. Jego pierwotna koncepcja była podobna do tej, którą stworzył XV-wieczny włoski rzeźbiarz Lorenzo Ghiberti w Bramach raju dla baptysterium we Florencji. Jego plany zostały jednak gruntownie zmienione przez wizytę w Londynie w 1881 roku na zaproszenie malarza Alphonse’a Legrosa. Rodin zobaczył tam wiele obrazów i rysunków prerafaelitów inspirowanych Dantem, a przede wszystkim halucynacyjne dzieła Williama Blake’a. Przekształcił swoje plany dotyczące Bramy na takie, które ukazywałyby wszechświat konwulsyjnych form dręczonych przez miłość, ból i śmierć. Ten nieosiągalny monument stał się ramą, z której stworzył niezależne figury i grupy rzeźbiarskie, wśród nich słynnego Myśliciela, pierwotnie pomyślanego jako siedzący portret Dantego dla górnej części bramy. Rodin wystawił go po raz pierwszy w 1888 roku.
© /Thinkstock
W 1884 r. Rodinowi zlecono wykonanie pomnika dla miasta Calais, upamiętniającego poświęcenie mieszczan, którzy w 1347 r. oddali się jako zakładnicy królowi Anglii Edwardowi III, aby podnieść trwające rok oblężenie wyniszczonego głodem miasta. Rodin ukończył pracę nad „Mieszczanami z Calais” w ciągu dwóch lat, ale pomnik został poświęcony dopiero w 1895 roku. W 1913 roku odlew z brązu grupy z Calais został umieszczony w ogrodach Parlamentu w Londynie dla upamiętnienia interwencji angielskiej królowej, która zmusiła swojego męża, króla Edwarda, do okazania bohaterom łaski.
Photograph by art_traveller. Victoria and Albert Museum, London, bequeathed by Charles Hazlewood Shannon RA, A.117-1937
Podczas gdy sława artysty wciąż rosła, jego życie prywatne było zakłócane przez liczne związki, w które pogrążała go niepohamowana zmysłowość. Około 1885 roku został kochankiem jednej ze swoich uczennic, Camille Claudel, utalentowanej siostry poety Paula Claudela. Był to burzliwy romans, naznaczony licznymi kłótniami, ale trwał aż do szaleństwa Camille, które doprowadziło go do końca w 1898 roku. Ich przywiązanie było głębokie i ścigane przez cały kraj. W latach namiętności Rodin wykonał wiele rzeźb przedstawiających pary w gorączce pożądania. Najbardziej zmysłową z tych grup był Pocałunek, uważany niekiedy za jego arcydzieło. Dzieło to, pierwotnie pomyślane jako postacie Paola i Franceski do Wrót piekieł, zostało wystawione po raz pierwszy w 1887 roku i naraziło go na liczne skandale.