Baszan, kraj często wymieniany w Starym Testamencie, a później ważny w Imperium Rzymskim; znajduje się na terenie dzisiejszej Syrii. Baszan był najbardziej wysuniętym na północ z trzech starożytnych podziałów wschodniej Palestyny, a w Starym Testamencie był przysłowiowy ze względu na bogate pastwiska i gęste lasy. W czasach Nowego Testamentu, Baszan był jednym z wielkich spichlerzy Imperium Rzymskiego. Asztaroth, Edrei, Golan i Salchah były ważnymi miastami Baszanu w Starym Testamencie. Bozrah (rzymska Bostra) była ważnym miastem nabatejskim i rzymskim. Izraelici pokonali Og, króla Baszanu, w jego mieście granicznym Edrei (Liczb 21:33 ff.) i przypisali jego ziemię do połowy plemienia Manassesa. Od 84 do 81 roku p.n.e. Baszanem rządził Aleksander Janneusz z Judei, ale ziemia na wschodzie należała do Nabatejczyków. Rzymianie wypędzili Nabatejczyków na południe (64 r. p.n.e.), a Bozrah i Salchah stały się najbardziej wysuniętymi na północ miastami Nabatejczyków. Cesarz rzymski August uczynił Heroda Wielkiego władcą Baszanu. W ad 106 Trajan podporządkował całe królestwo Nabatejczyków cesarstwu, tworząc prowincję Arabia, której stolicą została Bostra (Bozrah). Bostra ostatecznie stała się kościelną stolicą Hauranu i ośrodkiem handlowym, ustępującym jedynie Damaszkowi. Do ad 635 Damaszek padł łupem muzułmanów, a następnie dobrobyt Bashan spadł.
.