Brian, zwany także Brian Boru, (ur. 941, koło Killaloe, Irlandia – zm. 23 kwietnia 1014, Clontarf, koło Dublina), wysoki król Irlandii od 1002 do 1014. Jego sława była tak wielka, że wywodzący się od niego książęta, O’Brienowie, zaliczali się później do głównych rodów dynastycznych kraju.
W 976 r. Brian został królem małego państwa, nazwanego później Dál Cais, a także królem Munsteru, którego władcy Eóghanachta zostali pokonani (964) przez przyrodniego brata Briana. Brian zniszczył najpierw septy Eóghanachta, a następnie Northmenów, budując flotę, by wyprzeć ich z Shannon. Pod jego rządami Munster stał się zjednoczonym i potężnym państwem. Najechał Ossory (983), zdobył kontrolę nad południową połową Irlandii od króla Maelsechlainna II (997), zastąpił go na stanowisku króla (1002), a w odpowiednim czasie otrzymał poddanie od każdego mniejszego władcy. W decydującej bitwie pod Clontarf, niedaleko Dublina, 23 kwietnia 1014 roku, Brian był zbyt stary, by wziąć w niej czynny udział, a zwycięstwo odniósł jego syn Murchad. Mała grupa Northmen, lecąc z pola bitwy, natknęła się na namiot Briana, pokonała jego strażników i porąbała starego Briana na śmierć.
.