Opactwo Scourmont (Abbaye Notre-Dame de Scourmont) to klasztor trapistów na płaskowyżu Scourmont w Belgii. Opactwo słynie z życia duchowego oraz z piwa Chimay, warzonego na terenie klasztoru pod kontrolą i odpowiedzialnością wspólnoty klasztornej. Życie w opactwie charakteryzuje się modlitwą, czytaniem i pracą fizyczną, czyli podstawowymi elementami życia trapistów.
W 1844 roku Jean-Baptiste Jourdain, ksiądz z Virelles, zasugerował, że dziki płaskowyż Scourmont jest odpowiednim miejscem na klasztor. Jednak wszystkie wcześniejsze próby uprawy tego jałowego płaskowyżu nie powiodły się. O. Jourdain uzyskał poparcie dla proponowanej fundacji od księcia Józefa II de Chimay oraz opatów opactw Westmalle i Westvleteren. Sześć lat później, w 1850 r., mała grupa mnichów z Westvleteren osiedliła się w Scourmont i założyła przeorat (podniesiony do rangi opactwa w 1871 r.).
Trudna praca była konieczna, aby przekształcić jałową glebę Scourmont w żyzną ziemię uprawną. Zbudowano również serowarnię i browar, aby zaspokoić potrzeby opactwa i jego fundacji, a także utrzymać zatrudnienie w regionie. Cała produkcja odbywa się z poszanowaniem wielkiej klasztornej tradycji piwowarskiej i nawet dziś, pomimo zwiększonej produkcji, ma miejsce w oryginalnych budynkach opactwa.
Od czasu renowacji w 1989 r. browar wykorzystuje nowoczesną technologię do wspierania tradycyjnej wiedzy piwowarskiej, która sięga 1862 r. Woda do produkcji piwa pobierana jest ze studni znajdującej się wewnątrz murów klasztornych. Odfiltrowane substancje stałe z zacieru piwnego są przetwarzane na paszę dla zwierząt, która jest podawana tym samym krowom, które produkują mleko do produkcji serów Chimay. Mimo, że browar działa tylko od 7 rano do 4 po południu z szacunku dla harmonogramu życia klasztornego, produkuje dwie partie 250 hektolitrów (52 850 pt) dziennie.
Jak w przypadku wszystkich innych browarów trapistów, piwo jest sprzedawane tylko w celu wsparcia finansowego klasztoru i jego organizacji charytatywnych. Browar płaci czynsz za użytkowanie nieruchomości na terenie opactwa, który jest wykorzystywany do wspierania wspólnoty klasztornej. Cały zysk ze sprzedaży piwa jest przekazywany organizacjom charytatywnym i przeznaczany na rozwój społeczności w regionie.