Free Press

Podstawy

Chomiki karłowate są małymi ssakami o mocnym ciele, krótkim ogonie i tępych nogach. Zazwyczaj mają od dwóch do trzech cali długości, choć niektóre mogą być mniejsze. Istnieje dziesięć gatunków w sumie; siedem gatunków należy do rodzaju Cricetulus, podczas gdy pozostałe trzy należą do rodzaju Phodopus. Najmniejszy chomik karłowaty to karłowaty chomik pustynny, który ma zaledwie dwa do czterech cali długości!

Chomiki karłowate można znaleźć w dużej części Europy i Azji. Znajdują się one w całej Europie Środkowej, a ich zasięg rozciąga się tak daleko na północ, jak Syberia, Mongolia, Chiny i Korea. Ich południowy zasięg sięga Syrii i Pakistanu. Żyją w regionach jałowych, takich jak pustynie i zarośla, jak również można je znaleźć w niektórych obszarach górskich i lasów. Każdy gatunek ma swój określony zasięg.

Te ssaki są wszystkożerne i żywią się różnorodnym pożywieniem, w tym nasionami, ziarnami, owocami, jagodami i bezkręgowcami. Każdy gatunek ma inną dietę opartą na siedlisku, w którym żyje. Niektóre z tych chomików są nocne i żerują tylko w nocy. Dla porównania, inne są aktywne w ciągu części dnia, zwłaszcza o świcie i o zmierzchu.

Choć zwierzęta te nie hibernują zimą, wprowadzają okres bezczynności zwany letargiem, który może trwać od kilku dni do kilku tygodni. Ich sezon rozrodczy trwa od kwietnia do października. W tym czasie samica może mieć od dwóch do pięciu miotów. Każdy miot może mieć od 1 do 13 młodych po krótkim okresie ciąży, trwającym zaledwie od 13 do 22 dni. Młode rodzą się bezwłose i ślepe i zależą od samicy, która się nimi opiekuje.

Chomiki karłowate mogą być żerowane przez wiele gatunków, w tym lisy, łasice, węże i sowy. Oprócz bycia ofiarą dla kilku gatunków, populacje chomików są również zagrożone przez ludzi. Rolnictwo jest dużym zagrożeniem dla tych zwierząt, ponieważ powoduje zakłócenie ich siedlisk. Niektóre gospodarstwa postrzegają je nawet jako szkodniki i chwytają w pułapkę lub trują, ponieważ niszczą uprawy.

Handel zwierzętami domowymi

Chomiki stały się popularnym zwierzęciem domowym na przestrzeni lat ze względu na ich stosunkowo niskie koszty utrzymania. Są one również dość łatwe do oswojenia i są bardziej towarzyskie niż inne chomiki, co oznacza, że mogą być trzymane w parach tej samej płci często bez żadnych trudności. Istnieją cztery gatunki chomików karłowatych, które zostały udomowione:

• Campbell’s Russian dwarf (Phodopus campbelli)
• Winter white Russian dwarf (Phodopus sungorus)
• Roborovski dwarf (Phodopus roborovskii)
• Chinese dwarf (Cricetulus griseus)

Najmniejszym z nich jest Roborovski dwarf hamster, który ma zaledwie 2 cale długości! Chomik ten został po raz pierwszy odkryty i opisany przez naukowców w 1903 roku. W naturze można je znaleźć na pustyniach Azji Środkowej. Te małe chomiki są szybko poruszające się, co może sprawić, że będą trudne w obsłudze.

Chomiki karłowate Campbella są prawdopodobnie najczęściej trzymanym gatunkiem chomików karłowatych. Wyglądają one bardzo podobnie do zimowych białych chomików karłowatych. Pierwszy chomik został zebrany w Mongolii 1 lipca 1902 roku. Chomiki te są zmiennocieplne, co oznacza, że są najbardziej aktywne o świcie i o zmierzchu.

Interesting Insights from Dwarf Hamsters

Te małe ssaki są często dobrze znane, ponieważ kilka gatunków jest trzymanych jako zwierzęta domowe. Jednak wykazują one również kilka fascynujących przykładów biologicznych przystosowań, które umożliwiają im przetrwanie w środowisku naturalnym. Przyjrzyjmy się im bliżej.

Przechowywanie żywności

Hamstery są doskonałymi kopaczami i budują nory pod ziemią, gdzie temperatura jest bardziej stabilna. Tunele zazwyczaj mają wiele wejść i składają się z kilku komór.

Dzikie chomiki muszą radzić sobie w czasach, gdy brakuje pożywienia. Aby to zrobić, zbierają jak najwięcej żywności, jak mogą i przechowywać go na czasy, gdy jedzenie jest trudne do znalezienia. To utrzymuje je przy życiu w okresach braku żywności. Jedna adaptacja, że mają ewoluowały, aby pomóc im być bardziej skuteczne w zbieraniu ich żywności do przechowywania jest ich woreczki policzkowe.

Chomiki mają dwa woreczki policzkowe, które są rozszerzalne sack-jak struktury w ich ustach, które mogą wykorzystać do przenoszenia żywności. Chomik może zbierać i przenosić tygodniową ilość pożywienia w tych przestronnych woreczkach policzkowych i zabierać je z powrotem do swojej nory. Tam może być przechowywany w jednej z komór w swojej norze, która została zbudowana w tym celu.

Gruczoły zapachowe

Chomiki mają bardzo słaby wzrok. Zamiast polegać na ich wizji, aby znaleźć drogę powrotną do domu po tym, jak zostały one z gromadzenia żywności, polegają na innym mechanizmie. Chomiki mają gruczoły zapachowe zlokalizowane na plecach, które wydzielają specyficzny zapach, który mogą zidentyfikować.

Aby odnaleźć drogę i zaznaczyć, gdzie były, pocierają plecami o obiekty, gdy poruszają się po środowisku. Kiedy kończą zbierać jedzenie, podążają za zapachem jako przewodnikiem szlaku z powrotem do swoich nor.

Ciągle rosnące zęby

Hamstery, jak wszystkie gryzonie, mają dwa siekacze, które nadal rosną przez całe życie. Zapewnia to, że mogą zachować ostre zęby i że odrastają one, jeśli je złamią.

Aby ich zęby nie powodowały uszkodzeń w ich ustach lub wargach, chomiki muszą gryźć drewno i inne twarde substancje, aby zapewnić, że ich zęby pozostaną dobrej długości.