Nadciekłość
Właściwości ciekłego helu ulegają niezwykłej przemianie w temperaturze 2,17K, zwanej dla helu „punktem lambda”. Część cieczy staje się „superfluidem”, płynem o zerowej lepkości, który będzie się szybko przemieszczał przez każdy por w aparaturze.
Pojemnik próżniowy, który wydawał się być szczelny, mógł nagle gwałtownie wyciec hel, gdy superfluid przemieszczał się przez mikroskopijny otwór. Pionowa rurka mogła wytworzyć efekt fontanny, gdy nadciekły hel przemieszczał się po ściankach i na zewnątrz.
W 1938 roku F. London zaproponował model „dwóch cieczy”, aby wyjaśnić zachowanie cieczy: normalnej cieczy i frakcji nadciekłej składającej się z tych atomów, które „skondensowały się” do stanu podstawowego i nie przyczyniają się do entropii lub pojemności cieplnej cieczy. Ta skondensowana frakcja jest standardowym przykładem kondensacji Bosego-Einsteina.
Inną niezwykłą cechą superfluidu jest jego bardzo wysoka przewodność cieplna, 30 razy większa niż miedzi!