Pytanie: „Czy będziemy mogli zobaczyć i poznać naszych przyjaciół i członków rodziny w Niebie? Czy będziemy się znali w Niebie?”
Odpowiedź: Wielu ludzi mówi, że pierwszą rzeczą, jaką chcą zrobić po przybyciu do nieba, jest zobaczenie wszystkich swoich przyjaciół i bliskich, którzy odeszli przed nimi. W wieczności będzie wiele czasu, aby zobaczyć, poznać i spędzić czas z naszymi przyjaciółmi i członkami rodziny. Jednak nie będzie to naszym głównym celem w niebie. Będziemy o wiele bardziej zajęci oddawaniem czci Bogu i cieszeniem się cudami nieba. Nasze zjazdy z bliskimi będą raczej wypełnione opowiadaniem o łasce i chwale Boga w naszym życiu, o Jego cudownej miłości i potężnych dziełach. Będziemy radować się tym bardziej, że możemy chwalić i wielbić Pana w towarzystwie innych wierzących, zwłaszcza tych, których kochaliśmy na ziemi.
Co Biblia mówi o tym, czy będziemy w stanie rozpoznać ludzi w życiu pozagrobowym? Król Saul rozpoznał Samuela, gdy czarownica z Endor przywołała Samuela z krainy umarłych (1 Samuela 28:8-17). Kiedy zmarł niemowlęcy syn Dawida, Dawid oświadczył: „Pójdę do niego, ale on do mnie nie wróci” (2 Samuela 12:23). Dawid założył, że będzie w stanie rozpoznać swojego syna w niebie, pomimo faktu, że zmarł jako niemowlę. W Łukasza 16:19-31, Abraham, Łazarz i bogacz były rozpoznawalne po śmierci. Podczas przemienienia Mojżesza i Eliasza można było rozpoznać (Mt 17:3-4). W tych przykładach Biblia zdaje się wskazywać, że po śmierci będziemy rozpoznawalni.
Biblia oświadcza, że kiedy znajdziemy się w niebie, „będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest” (1 Jana 3:2). Tak jak nasze ziemskie ciała pochodziły od pierwszego człowieka Adama, tak też nasze zmartwychwstałe ciała będą takie jak ciała Chrystusa (1 Kor 15:47). „A tak jak nosiliśmy podobieństwo człowieka ziemskiego, tak też będziemy nosić podobieństwo człowieka z nieba. Bo to, co nietrwałe, musi przyoblec się w to, co nietrwałe, a to, co śmiertelne, w nieśmiertelność” (1 Kor 15:49, 53). Wielu ludzi rozpoznało Jezusa po Jego zmartwychwstaniu (Jana 20:16, 20; 21:12; 1 Koryntian 15:4-7). Jeśli Jezus był rozpoznawalny w swoim uwielbionym ciele, to my również będziemy rozpoznawalni w naszych uwielbionych ciałach. Możliwość oglądania naszych bliskich jest wspaniałym aspektem nieba, ale w niebie o wiele bardziej chodzi o Boga, a o wiele mniej o nas. Jakże przyjemnie będzie połączyć się z naszymi bliskimi i razem z nimi wielbić Boga przez całą wieczność.