Free Press

Diagnostic process

First, the Budd-Chiari syndrome shall be considered for large amount postpartum ascites outburst without obvious induction factor; the therapy is not satisfied with high death rate and poor prognosis. Budd-Chiari syndrome is characterized with venous obstruction on hepatic vein or inferior vena cava at the upstream of hepatic vein, which can be diagnosed by ultrasound examination and angiography of inferior vena cava. Zespół Budd-Chiari mógł być wykluczony dla pacjenta w aktualnym report.

Drugi, spontaniczne pęknięcie pęcherza było rozważane. Spontaniczne pęknięcie pęcherza moczowego było bardzo rzadkie, a częstość występowania została określona na 1:126000 przez Peters PC. Wśród potencjalnych przyczyn samoistnego pęknięcia pęcherza moczowego wymienia się nowotwory pęcherza moczowego, uchyłek pęcherza moczowego i zapalenie pęcherza moczowego. In addition, Reported by Heyns CF . Gwałtowny wzrost ciśnienia w jamie brzusznej i ciężarna macica również mogły wywołać pęknięcie pęcherza moczowego. Następnie u pacjentki wykonano tomografię komputerową pęcherza moczowego. Za pomocą cewnika wpompowano do pęcherza środek kontrastowy w ilości 250 ml. Tomografia komputerowa nie wykazała wynaczynienia środka kontrastowego (ryc. 3). Wynik ten przekroczył nasze oczekiwania. Wirth GJ, donosi. Czułość i swoistość TK w rozpoznawaniu pęknięcia pęcherza moczowego wynosiły odpowiednio 90 i 100%. Gomez RG, Tonkin JB, Ramchandani P, Arrabal-Polo MA. i wsp. stwierdzili, że . Obrazowanie pęcherza moczowego jest badaniem pierwszego wyboru w diagnostyce uszkodzenia pęcherza moczowego. Wyniki angiografii TK w tym przypadku były bardzo rzadkie. Następnie pacjentkę poddano badaniu MR. W projekcji strzałkowej MR uwidoczniono ucisk górnej ściany pęcherza moczowego (ryc. 4). W projekcji koronowej MR stwierdzono podejrzaną tkankę miękką wystającą do pęcherza moczowego, której wielkość wynosiła 5,8 ~ 3,9CM (ryc. 5). Na podstawie wyników MR podejrzewaliśmy, że doszło do pęknięcia pęcherza moczowego, a tkanka zablokowała pęknięcie pęcherza, co skutkowało prawidłowym wynikiem badania TK. Zdecydowaliśmy się na wykonanie cystoskopii. Cystoskopia wykazała, że górna ściana pęcherza została przerwana. Szczelina przypominała pęknięcie, a otaczające ją tkanki były blade i martwicze (ryc. 6). Ostatecznie u chorej wykonano laparotomię zwiadowczą, stwierdzono pęknięcie pęcherza w jamie brzusznej. Po prawej stronie górnej ściany pęcherza znajdował się guzek. Pęknięcie zlokalizowane było na styku masy pęcherza moczowego i tkanek prawidłowych (ryc. 1). Rozpoznanie patologiczne masy to ziarniniak zapalny (ryc. 2).

Etiologia

W prawej ścianie pęcherza moczowego znajdowała się ogromna zapalna masa ziarniniakowa. Ściana pęcherza była sztywna, a sprężystość słaba. Gdy pęcherz był wypełniony, naprężenie każdej ściany pęcherza było nierównomierne. Nagły wzrost ciśnienia w jamie brzusznej w okresie porodu doprowadził do pęknięcia pęcherza moczowego.

Pęknięcie zlokalizowane jest na styku masy pęcherza moczowego i prawidłowej tkanki.

Przyczyny opóźnionego rozpoznania

Po pierwsze, u pacjentów nie występował oczywisty krwiomocz brutto. Po drugie, nie było rozlanego zapalenia otrzewnej na wczesnym etapie pęknięcia pęcherza. W tym przypadku doszło do rozwoju rozlanego zapalenia otrzewnej w następstwie infekcji poporodowej w piątej dobie po porodzie. Zgłoszone przez Muggia RA, etc . Pięćdziesiąt pięć procent spontanicznych pęknięć pęcherza moczowego zostało pękniętych w jamie brzusznej, a bardzo niewielu pacjentów rozwinęło ostre rozproszone zapalenie otrzewnej. Trzeci, być może, ból spowodowany pęknięciem pęcherza został przesłonięty przez ból porodowy, a ból pęcherza został zignorowany. Po czwarte, pacjent rozwinął biochemiczne cechy niewydolności nerek, takie jak: wysoki poziom kreatyniny i azotu mocznikowego w surowicy, hiperkaliemia, wodobrzusze i tak dalej. Lekarze postawili diagnozę ostrej niewydolności nerek. Czynniki te doprowadziły do opóźnienia w rozpoznaniu. Według Heyns CF . Bardzo trudno jest postawić wczesne rozpoznanie wewnątrzotrzewnowego samoistnego pęknięcia pęcherza moczowego.

Zmiany biochemiczne w surowicy i wodobrzuszu są pomocne we wczesnym rozpoznaniu wewnątrzotrzewnowego samoistnego pęknięcia pęcherza moczowego. Stężenie kreatyniny, azotu mocznikowego i potasu w surowicy było u chorego znacznie podwyższone, a stężenie kreatyniny i azotu mocznikowego w wodobrzuszu również drastycznie podwyższone. Istotne klinicznie jest porównanie stężenia kreatyniny w wodobrzuszu i w surowicy. W normalnych warunkach stosunek stężenia kreatyniny w moczu do stężenia kreatyniny w surowicy wynosi 30: 1~ 100: 1. Ponieważ pęknięcie było zlokalizowane wewnątrz jamy brzusznej, kreatynina w wodobrzuszu moczowym była reabsorbowana przez otrzewną Stężenie kreatyniny we krwi było zatem zwiększone.Muggia RA, Rimington PD reported . Stosunek stężenia kreatyniny w wodobrzuszu do stężenia w surowicy wynosił: 5: 1. Wg Heyns CF, Rimington PD . W przypadku opóźnienia rozpoznania powyżej 24 godzin, pacjenci będą prezentować wyżej wymienione cechy biochemiczne. W tej sytuacji należy podejrzewać wewnątrzotrzewnowe pęknięcie pęcherza moczowego. Mimo że cechy biochemiczne pacjenta wskazywały na ostrą niewydolność nerek, czynność wydalnicza nerek była prawidłowa, dlatego należy ostrożnie unikać rozpoznania ostrej niewydolności nerek.Wyniki biochemiczne surowicy w piątej dobie po pęknięciu pęcherza przedstawiają się następująco:CR:427 μmol/L,BUN: 26 mmol/L, K:6,6 mmol/L. Nie znamy znaczenia klinicznego poziomu kreatyniny w wodobrzuszu w tym czasie, wartość ta nie była mierzona.

Rozstrzygające rozpoznanie można było postawić cystoskopią lub eksploracją chirurgiczną. Radiografia cystoskopii była niewiarygodna: fałszywie ujemne wyniki mogą być zgłaszane z powodu nieodpowiedniego wypełnienia cystoradiografii, skrzepów krwi, przeszkody ze strony otaczających narządów lub pozycji ciała.fałszywie ujemny obraz został ujawniony przez cystoradiografię CT z powodu masy i kompresji obrzęku wokół pęknięcia w tym przypadku. Do pęcherza wstrzyknięto objętość 250 mL środka kontrastowego, ale nie wykazano przecieku (ryc. 3). W badaniu MR uwidoczniono masę zlokalizowaną na tylnej ścianie pęcherza moczowego, wystającą do jamy pęcherza. Stwierdzono również wysięk w miednicy i zapalenie okołocewkowe (ryc. 4 i 5). W cystoskopii potwierdzono pęknięcie pęcherza moczowego, które miało kształt szczeliny (ryc. 6). W trakcie eksploracji chirurgicznej stwierdzono ziarniniak zapalny w prawym szczycie pęcherza; ujawniono również częściowe wgłobienie ściany pęcherza w miejscu pęknięcia obok ziarniniaka, wielkości około 10 mm × 10 mm o nieregularnych brzegach. The peri-bladder inflammatory edema and adhesion were also discovered.

Diagnostyka patologiczna ma duże znaczenie kliniczne. Rozpoznaniem patologicznym w tym przypadku było ziarniniakowe zapalenie pęcherza moczowego (ryc. 2). Na podstawie rozpoznania patologicznego ustalono zakres operacji: chirurgiczne usunięcie części patologicznej ściany pęcherza i naprawę perforacji.

Leczenie zachowawcze może być zastosowane u wybranych chorych z samoistnym pęknięciem pęcherza. Wskazaniem jest ogólnie dobry stan chorego, łagodne objawy, mała perforacja, brak krwotoku, minimalny naciek moczu, brak poważnego zakażenia i brak jelitowego rozerwania pęcherza. Jeśli pęknięcie pęcherza jest spowodowane przez jakiekolwiek zmiany miejscowe, takie jak guz, uchyłek, ziarniniak zapalny, sugerowane jest leczenie chirurgiczne. Zmiana na ścianie pęcherza powinna być wycięta, a pęknięcie naprawione za pomocą założonej rurki drenażowej. Po operacji konieczna jest systematyczna ocena i obserwacja. Należy zwrócić uwagę, że ściana pęcherza z resztkową zmianą stanowi ryzyko nawrotu samoistnego pęknięcia pęcherza. Raport Heyns CF, Rimington PD . Przypadek o podobnym charakterze został skutecznie wyleczony dzięki leczeniu zachowawczemu. Pacjentka ta doznała nawrotu samoistnego pęknięcia pęcherza moczowego, gdy 2 lata później zaszła w ciążę.

Śmiertelność w przypadku samoistnego pęknięcia pęcherza moczowego została oszacowana przez Achraut WH na 25%. Pacjentka w tym raporcie w pełni powróciła do zdrowia i została wypisana w 8. dniu po operacji. W okresie obserwacji wynoszącym 17 miesięcy nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości.