W 1830 roku Fountain Branch Carter zbudował dla swojej małej rodziny półtorakondygnacyjny dom z cegły na południe od centrum Franklin. On i jego żona Polly mieli dwanaścioro dzieci, z których ośmioro osiągnęło pełnoletność. Wśród synów byli: Moscow Branch (1825), James Fountain (1831), Theodrick IV „Tod” (1840) i Francis Watkins (1842). Córkami były Mary Alice (1835), Sarah Holcomb (1837), Annie Vick (1838) i Frances Hodge (1844).
Chociaż Fountain z powodzeniem prowadził firmę w mieście, po wybudowaniu nowego domu miał okazję zająć się rolnictwem. W ciągu zaledwie dwudziestu lat farma Carterów rozrosła się z dziewiętnastu akrów do dwustu osiemdziesięciu ośmiu. Fountain dodał również odziarniarkę do bawełny, która ogromnie zwiększyła wartość i produkcję farmy.
30 listopada 1864 roku, Bitwa o Franklin rozszalała się na polach na południe od miasta, niszcząc krajobraz, odbierając życie tysiącom ludzi i zmieniając życie na farmie Carterów na zawsze.
Przed świtem federalny gen. bryg. Jacob D. Cox obudził rodzinę Carterów, zajął dom i uczynił salon swoją kwaterą główną. Walki rozpoczęły się o 16.00 w słabnącym popołudniowym słońcu, kiedy 20 000 Konfederatów zaatakowało podobną liczbę okopanych Federałów. Rodzina Carterów, sąsiednia rodzina i kilku niewolników Carterów schroniło się w północnym pokoju w piwnicy, gdy bitwa szalała wokół ich domu.