Znajdź źródła: „Command and control” zarządzanie – wiadomości – gazety – książki – scholar – JSTOR (kwiecień 2014) (Learn how and when to remove this template message)
Command-and-control management jest kategoryzowany przez myślicieli systemowych jako dominująca metoda zarządzania w świecie zachodnim. Do kluczowych wpływów zalicza się Alfreda P. Sloana, Henry’ego Forda, Jamesa McKinseya z firmy księgowej o tej samej nazwie oraz Fredericka Winslowa Taylora. Znanym współczesnym wykładnikiem jest Michael Barber, sam będący partnerem w McKinsey & Company.
Jest ono charakteryzowane przez niektórych myślicieli systemowych według następujących atrybutów:
Perspektywa: Odgórna i hierarchiczna
Design: Organizacje podzielone na (pozornie) niezależne silosy funkcjonalne. Praktyka propagowana przez Alfreda Sloana i Jamesa McKinseya
Podejmowanie decyzji: Oddzielone od pracy. Rozdział zapoczątkowany przez Fredericka Winslowa Taylora
Mierniki: Arbitralne cele analizowane za pomocą binarnych porównań
Ethos: Kontrola pracowników
Zmiana: Plany dostarczane za pomocą metodologii Prince II
Motywacja: Kontrola przez uwodzenie (marchewka) i kontrola przez strach (kij)
Stosunek do dostawców i klientów: Kontraktowy.
Kluczowi krytycy etosu i technik zarządzania typu „rozkazuj i kontroluj” obejmują członków społeczności myślącej systemowo i związanych z nią myślicieli, w tym W. Edwardsa Deminga, Johna Seddona, Kōnosuke Matsushitę, Taiichi Ohno, Russella L. Ackoffa, Donellę Meadows, Alfiego Kohna oraz wyrazistego praktyka metody Vanguard, Johna Little’a. W XXI wieku John Seddon w szczególności był głęboko krytyczny wobec propagowania przez kolejne rządy brytyjskie myślenia nakazowo-kontrolnego w NHS, władzach lokalnych i innych służbach publicznych.
Organizacje, którym przypisuje się odejście od paradygmatu nakazowo-kontrolnego na rzecz filozofii myślenia systemowego, to między innymi Harley Davidson i Aviva, a także wiele firm japońskich, takich jak Toyota, Honda i Panasonic.
.