Po zakończeniu panowania cesarza Mogołów przez Brytyjską Kompanię Wschodnioindyjską, tytuł „Cesarzowa Indii” został przyjęty przez królową Wiktorię od 1 maja 1876 roku.
Premierowi Benjaminowi Disraeli zwykle przypisuje się stworzenie tego tytułu dla niej. Tytuł ten powstał również, gdy stało się jasne, że córka królowej Wiktorii, Wiktoria, księżniczka królewska, zostanie cesarzową, gdy jej mąż wstąpi na tron cesarski Niemiec. Wielu ludzi uważało, że to źle, że córka jest cesarzową, podczas gdy jej matka była tylko królową.
Gdy Wiktoria zmarła, a jej syn Edward VII wstąpił na tron, jego tytuł stał się „Cesarzem Indii”. Tytuł ten trwał do czasu, gdy Indie i Pakistan stały się niezależne od Wielkiej Brytanii o północy 14/15 sierpnia 1947 r.
Podczas podpisywania się swoim nazwiskiem w indyjskich interesach, brytyjski król-cesarz lub królowa-cesarzowa używali inicjałów R I (Rex/Regina Imperator/Imperatrix) lub krótszej wersji Ind. Imp. (Indiae Imperator/Imperatrix) po swoim imieniu. Było to również używane na wielu brytyjskich monetach, w tym niektórych monetach Jerzego VI z 1948 roku.
Król Indii i PakistanuEdit
George VI kontynuował posiadanie tytułu króla Indii przez dwa lata podczas krótkich Governor-Generalships Lorda Mountbattena i C. Rajagopalachariego, dopóki Indie nie stały się republiką 26 stycznia 1950 roku. Jerzy VI pozostał królem Zjednoczonego Królestwa i królem Pakistanu aż do swojej śmierci w 1952 roku. Pakistan stał się republiką 23 marca 1956 r., Elżbieta II była królową Pakistanu przez cztery lata.
.