Free Press

W październiku 1787 roku, pierwszy z serii 85 esejów argumentujących za ratyfikacją proponowanej Konstytucji Stanów Zjednoczonych pojawił się w Independent Journal, pod pseudonimem „Publius”. Zaadresowane do „ludu stanu Nowy Jork” eseje – obecnie znane jako Federalist Papers – zostały napisane przez mężów stanu: Alexandra Hamiltona, Jamesa Madisona i Johna Jaya, czołowych zwolenników Konstytucji i silnego rządu narodowego, który ona stworzyła. Byłyby one publikowane seryjnie w latach 1787-88 w kilku nowojorskich gazetach.

Pierwszych 77 esejów, w tym słynny Federalist 10 Madisona, ukazało się w formie książkowej w 1788 roku. Zatytułowana The Federalist, została okrzyknięta jednym z najważniejszych dokumentów politycznych w historii Stanów Zjednoczonych.

Debata o konstytucję

Jako pierwsza pisemna konstytucja nowo niepodległych Stanów Zjednoczonych, Artykuły Konfederacji nominalnie przyznawały Kongresowi prawo do prowadzenia polityki zagranicznej, utrzymywania sił zbrojnych i bicia pieniędzy. W praktyce jednak ten scentralizowany organ rządowy miał niewielką władzę nad poszczególnymi stanami, w tym nie miał prawa nakładać podatków ani regulować handlu, co utrudniało nowemu narodowi spłacanie długów zaciągniętych w czasie wojny rewolucyjnej.

W maju 1787 roku 55 delegatów zebrało się w Filadelfii, aby zająć się niedociągnięciami Artykułów Konfederacji i problemami, które wynikły z osłabienia rządu centralnego. Dokument, który wyłonił się z Konwencji Konstytucyjnej, wykraczał daleko poza poprawki do Artykułów. Zamiast tego ustanowił całkowicie nowy system, w tym silny rząd centralny podzielony na władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Jak tylko 39 delegatów podpisało proponowaną Konstytucję we wrześniu 1787 roku, dokument trafił do stanów w celu ratyfikacji, rozpalając wściekłą debatę między „Federalistami”, którzy opowiadali się za ratyfikacją Konstytucji w takiej formie, a „Antyfederalistami”, którzy sprzeciwiali się Konstytucji i opierali się nadaniu większych uprawnień rządowi krajowemu.

The Rise of Publius

W Nowym Jorku opozycja wobec Konstytucji była szczególnie silna, a ratyfikacja postrzegana jako szczególnie ważna. Natychmiast po przyjęciu dokumentu antyfederaliści zaczęli publikować w prasie artykuły krytykujące go. Twierdzili, że dokument daje Kongresowi nadmierne uprawnienia i że może doprowadzić do utraty przez Amerykanów ciężko wywalczonych swobód, o które walczyli i które zdobyli w czasie rewolucji.

W odpowiedzi na taką krytykę nowojorski prawnik i mąż stanu Alexander Hamilton, który służył jako delegat na Konwencję Konstytucyjną, postanowił napisać obszerną serię esejów broniących Konstytucji i promujących jej ratyfikację. Jako współpracownika Hamilton zatrudnił swojego kolegę z Nowego Jorku, Johna Jaya, który pomógł wynegocjować traktat kończący wojnę z Wielką Brytanią i służył jako sekretarz spraw zagranicznych w czasie obowiązywania Artykułów Konfederacji. Obaj później skorzystali z pomocy Jamesa Madisona, innego delegata na Konwencję Konstytucyjną, który w tym czasie przebywał w Nowym Jorku i służył w Kongresie Konfederacji.

Aby uniknąć narażenia siebie i Madisona na zarzuty o zdradę poufności Konwencji, Hamilton wybrał pseudonim „Publius”, po generale, który pomógł założyć Republikę Rzymską. Napisał pierwszy esej, który ukazał się w Independent Journal 27 października 1787 roku. Hamilton argumentował w nim, że debata, przed którą stanął naród, dotyczyła nie tylko ratyfikacji proponowanej konstytucji, ale pytania, „czy społeczeństwa ludzkie są naprawdę zdolne lub nie do ustanowienia dobrego rządu z refleksji i wyboru, czy też są na zawsze skazane na zależność ich politycznych konstytucji od przypadku i siły.”

Po napisaniu kolejnych czterech esejów na temat niepowodzeń Artykułów Konfederacji w sferze spraw zagranicznych, Jay musiał porzucić projekt z powodu ataku reumatyzmu; napisałby jeszcze tylko jeden esej z tej serii. Madison napisał w sumie 29 esejów, podczas gdy Hamilton aż 51.

What the Federalist Papers Said

W Federalist Papers, Hamilton, Jay i Madison argumentowali, że decentralizacja władzy, która istniała w ramach Artykułów Konfederacji, uniemożliwiła nowemu narodowi stanie się wystarczająco silnym, by konkurować na arenie światowej lub stłumić wewnętrzne powstania, takie jak Rebelia Shaysa. Hamilton, Jay i Madison nie tylko przedstawili wiele sposobów, w jakie ich zdaniem Artykuły Konfederacji nie działały, ale także wykorzystali eseje Federalistów do wyjaśnienia kluczowych postanowień proponowanej konstytucji oraz natury republikańskiej formy rządu.

„Gdyby ludzie byli aniołami, żaden rząd nie byłby potrzebny” – napisał Madison w pamiętnym Federaliście 51. „Gdyby aniołowie rządzili ludźmi, ani zewnętrzne, ani wewnętrzne kontrole rządu nie byłyby konieczne”.

Po tym, jak Jay wniósł jeszcze jeden esej na temat uprawnień Senatu, Hamilton zakończył eseje Federalistów 21 odsłonami badającymi uprawnienia posiadane przez trzy gałęzie rządu – ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Wpływ The Federalist Papers

Pomimo ich ogromnego wpływu w następnych latach i ich znaczenia dzisiaj jako kamieni węgielnych dla zrozumienia Konstytucji i zasad założycielskich rządu Stanów Zjednoczonych, eseje opublikowane jako The Federalist w 1788 roku miały ograniczony obieg poza Nowym Jorkiem w czasie, gdy zostały napisane. Nie udało im się również przekonać wielu nowojorskich wyborców, którzy wysłali na stanową konwencję ratyfikacyjną znacznie więcej antyfederalistów niż federalistów.

W lipcu 1788 roku nieznaczna większość nowojorskich delegatów zagłosowała za Konstytucją, pod warunkiem, że zostaną dodane poprawki zabezpieczające pewne dodatkowe prawa. Choć Hamilton sprzeciwiał się temu (pisząc w „Federaliście 84”, że taka ustawa jest niepotrzebna, a nawet może być szkodliwa), Madison sam przygotował projekt Bill of Rights w 1789 roku, gdy służył jako przedstawiciel w pierwszym Kongresie narodu.

Źródła

Ron Chernow, Hamilton (Penguin, 2004)

Pauline Maier, Ratification: The People Debate the Constitution, 1787-1788 (Simon & Schuster, 2010)

„If Men Were Angels: Teaching the Constitution with the Federalist Papers.” Constitutional Rights Foundation.

Dan T. Coenen, „Fifteen Curious Facts About the Federalist Papers.” University of Georgia School of Law, 1 kwietnia 2007 r.