Free Press

Mapa Korei Południowej

Korea Południowa lub Republika Korei, położona jest w Azji Wschodniej na około 37° szerokości geograficznej północnej i 127° 30 długości geograficznej wschodniej, na południowej połowie Półwyspu Koreańskiego, wysuniętej z dalekiego wschodu azjatyckiej masy lądowej do Morza Żółtego. Północną granicę Korei Południowej wyznacza licząca 238 km Koreańska Strefa Zdemilitaryzowana DMZ, która stanowi również południową granicę Korei Północnej lub Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Stolica Korei Południowej, Seul, leży tylko trzydzieści mil na południe od DMZ.

Otoczona z pozostałych trzech stron wodą, Korea Południowa ma 2,413 km linii brzegowej wzdłuż trzech mórz: Morza Żółtego na zachodzie; Morza Wschodniochińskiego na południu; i Morza Wschodniego (Morze Japońskie) na wschodzie. Korea Południowa, o powierzchni 98 480 kilometrów kwadratowych, jest nieco większa od amerykańskiego stanu Indiana. Kraj ma 290 kilometrów kwadratowych jezior i rzek.

Okupując naturalny szlak łączący archipelag japoński z Chinami, Korea doświadczyła zarówno bezpośrednich inwazji skoncentrowanych na koreańskim obszarze lądowym, jak i inwazji pośrednich, takich jak chińskie lub mongolskie ataki na Japonię, lub japońskie dążenia do rozszerzenia swojego terytorium na Chiny. Poprzez wszystkie te inwazje Koreańczycy zdołali zachować własną integralność jako naród.

Obszar lądowy i granice

Dalsze informacje: Półwysep Koreański

Zdjęcie satelitarne Korei Południowej.

Półwysep Koreański rozciąga się na południe od północno-wschodniej części kontynentalnej masy lądowej Azji. Japońskie wyspy Honshū i Kyūshū znajdują się około 200 kilometrów na południowy wschód przez Cieśninę Koreańską; półwysep Shandong w Chinach leży 190 kilometrów na zachód. Wzdłuż zachodniego wybrzeża półwyspu od północy rozciąga się Zatoka Koreańska, a od południa Morze Żółte; Morze Wschodnie (Morze Japońskie) graniczy z wybrzeżem wschodnim. Połączony obszar Korei Północnej i Południowej ma 8 640 kilometrów przeważnie nierównej linii brzegowej z 3 579 wyspami leżącymi głównie u wybrzeży południowych i zachodnich.

Koreańska strefa zdemilitaryzowana tworząca granicę między Koreą Północną i Południową została ustanowiona na mocy rozejmu z 1953 roku, który zakończył walki w wojnie koreańskiej. Cały Półwysep Koreański, w tym wyspy, obejmuje 220 847 kilometrów kwadratowych (mniej więcej tej samej wielkości co stan Minnesota), które są podzielone z 44,6 procent (98 477 kilometrów kwadratowych) obszaru należącego do Korei Południowej i równowagi należącej albo do Korei Północnej lub DMZ.

Największa wyspa Korei, Jeju, jest częścią Korei Południowej. Leży w południowo-zachodnim rogu półwyspu i ma powierzchnię 1,825 kilometrów kwadratowych. Inne ważne wyspy na południowokoreańskich wodach terytorialnych to Ulleung na Morzu Wschodnim (Morze Japońskie) i wyspa Ganghwa u ujścia rzeki Han. Chociaż południowe i zachodnie wybrzeża Półwyspu Koreańskiego mają poszarpaną i nieregularną topografię, wschodnie wybrzeże zachowuje niewciętą linię brzegową. The gradual rising of the eastern coastline accounts for the difference.

South Korean Maritime claims:
contiguous zone:24 nm (44.5 km)
continental shelf:not specified
exclusive economic zone:200 nm (370 km)
territorial sea:12 nm (22.2 km); between 3 nm (5.5 km) a 12 nm w Cieśninie Koreańskiej

South Korean Elevation extremes:
lowest point:Sea level 0 m
highest point:Hallasan 1,950 m

Topography and drainage

Early European visitors to Korea remarked that the land resembled the „a sea in a heavy gale” because of the large number of successive mountain ranges that crisscross the peninsula. Korea Północna ma zazwyczaj najwyższe góry, chociaż najwyższa góra, Hallasan (1950 metrów), jest stożkiem formacji wulkanicznej tworzącej południowokoreańską wyspę Jeju. Góry Taebaek, Sobaek i masyw Jiri stanowią trzy główne pasma górskie w Korei Południowej.

Pola ryżowe w Korei Południowej

W przeciwieństwie do Japonii czy północnych prowincji Chin, Półwysep Koreański cieszy się stabilnością geologiczną bez aktywnych wulkanów czy głównych linii uskoków. Odnotowano aktywność wulkaniczną na górze Halla podczas dynastii Goryeo (918-1392 p.n.e.).

Przez wieki mieszkańcy Korei wycięli większość starożytnych koreańskich lasów, z wyjątkiem kilku odległych, górzystych obszarów. Zanikanie lasów było główną przyczyną erozji gleby i powodzi. Wraz z malejącym od lat 60. zużyciem drewna opałowego jako źródła energii, rządowe programy ponownego zalesiania w latach 80. przywróciły liście na południowokoreańskich wzgórzach. W Korei Południowej nie ma rozległych równin; erozja górska spowodowała powstanie nizin. Około 30 procent powierzchni Korei Południowej stanowią niziny, a resztę stanowią wyżyny i góry. Zdecydowana większość obszarów nizinnych leży wzdłuż wybrzeży, zwłaszcza zachodniego, oraz wzdłuż głównych rzek.

Nizina rzeki Han wokół Seulu, równina przybrzeżna Byeongtaek na południowy zachód od Seulu, dorzecze rzeki Geum, dorzecze rzeki Nakdong oraz równiny Yeongsan i Honam na południowym zachodzie tworzą najważniejsze niziny. Wąska równina litoralna rozciąga się wzdłuż wschodniego wybrzeża.

Wodospad Jogok

Najdłuższa rzeka Korei Południowej, Nakdong, rozciąga się (521 kilometrów). Rzeka Han, która przepływa przez Seul, mierzy 514 kilometrów długości, podczas gdy rzeka Geum rozciąga się na 401 kilometrów. Inne główne rzeki to Imjin, która przepływa zarówno przez Koreę Północną, jak i Południową i tworzy ujście z rzeką Han; Bukhan, dopływ Han, który również wypływa z Korei Północnej; oraz Somjin. Główne rzeki płyną z północy na południe lub ze wschodu na zachód i wpadają do Morza Żółtego lub Cieśniny Koreańskiej. They tend to be broad and shallow and to have wide seasonal variations in water flow.

News that North Korea broke ground for a huge multipurpose dam at the base of Geumgangsan (Diamond Mountain) (1,638 meters) north of the DMZ caused considerable consternation in South Korea during the mid-1980s. Władze południowokoreańskie obawiały się, że po ukończeniu budowy, nagłe uwolnienie wód tamy do rzeki Pukhan podczas działań wojennych na linii północ-południe mogłoby zalać Seul i sparaliżować region stołeczny. W 1987 r. zapora Geumgangsan stała się główną kwestią, którą Seul starał się poruszyć w rozmowach z Pjongjangiem. Chociaż Seul ukończył „Zaporę Pokoju” na rzece Pukhan, aby przeciwdziałać potencjalnemu zagrożeniu ze strony projektu zapory Pjongjangu przed Olimpiadą w 1988 roku, Korea Północna nadal pracowała nad początkowymi etapami budowy Zapory Geumgangsan w 1990 roku.

Wpływy geograficzne na kulturę

Bez groźnych barier lądowych lub morskich wzdłuż swoich granic i zajmując centralną pozycję wśród narodów Azji Wschodniej, Półwysep Koreański służył jako pomost kulturowy między Chinami a Archipelagiem Japońskim. Korea w znacznym stopniu przyczyniła się do rozwoju Japonii, przekazując zarówno chińską kulturę konfucjańską, jak i buddyjską, sztukę i religię.

W tym samym czasie położenie geograficzne Korei na półwyspie, który służy jako szlak w obie strony między Japonią a Chinami, sprowadziło na naród koreański cierpienie. Armie chińskie i mongolskie atakowały Japonię przez Koreę i odwrotnie, armie japońskie atakowały Chiny przez Koreę. W rezultacie Korea okresowo cierpiała z powodu zniszczeń wojennych. Zauważył to pod koniec XIX wieku brytyjski mąż stanu lord George Curzon, który opisał Koreę jako „rodzaj politycznego terenu Toma Tiddlera pomiędzy Chinami, Rosją i Japonią”. Opisywał on sytuację, która panowała przez kilka tysiącleci i trwała do XX wieku.

Z górami powszechnymi w całym kraju i gruntami ornymi stanowiącymi mniej niż 30 procent całkowitej powierzchni kraju, koreańska geografia wpłynęła na koreańskich rolników, którzy eksperymentowali z intensywnym rolnictwem, wykorzystując stopniowe uprawy na zboczach wzgórz i kreatywne nawadnianie. Ta sama geografia stała się również bodźcem dla rolników do życia blisko siebie w wioskach, jako rozszerzone rodziny tradycyjnie mieszkające w jednym domu. Praktyka ta zmniejszyła się od 1945 r., ponieważ modernizacja Korei stworzyła fabryki i miejsca pracy wymagające od dzieci przeprowadzki do dużych miast, zwłaszcza Seulu, w poszukiwaniu pracy.

Rybołówstwo odegrało kluczową rolę w gospodarce Korei i diecie Koreańczyków. Prawie każdy posiłek cieszy się porcje owoców morza. Do niedawna wołowina i wieprzowina były spożywane oszczędnie, a owoce morza stanowiły największą część koreańskiej diety. Ponieważ wołowina i wieprzowina stały się bardziej dostępne, przeciętny Koreańczyk stał się wyższy i cięższy. Ryby nadal stanowią wysoki procent źródła białka w koreańskiej diecie. Korzyści zdrowotne płynące z owoców morza pomogły Koreańczykom utrzymać dobry stan zdrowia. Co ciekawe, choć półwysep jest położony nad morzem, Koreańczycy tradycyjnie nie są żeglarzami.

Klimat

Rekordowe opady śniegu w Korei Południowej 6 marca 2004 roku

Korea Południowa, należąca do wschodnioazjatyckiego regionu monsunowego, ma klimat umiarkowany z czterema wyraźnymi porami roku. Ruch mas powietrza z kontynentu azjatyckiego wywiera większy wpływ na pogodę w Korei Południowej niż ruch powietrza znad Oceanu Spokojnego. Zimy są zazwyczaj długie, zimne i suche, podczas gdy lata są krótkie, gorące i wilgotne. Wiosna i jesień są przyjemne, ale trwają krótko. Średnia temperatura w Seulu w styczniu wynosi od -5° C do -2,5° C, w lipcu średnia temperatura wynosi od 22,5° C do 25° C. Ze względu na swoje południowe i morskie położenie, wyspa Jeju ma cieplejszą i łagodniejszą pogodę niż inne części Korei Południowej. Średnie temperatury na Jeju wahają się od 2,5° C w styczniu do 25° C w lipcu.

Kraj generalnie ma wystarczające opady deszczu, aby utrzymać swoje rolnictwo. Rzadko spada mniej niż 75 centymetrów deszczu w danym roku; w większości przypadków opady przekraczają 100 centymetrów. Jednak ilość opadów może się zmieniać z roku na rok. Poważne susze zdarzają się mniej więcej raz na osiem lat, zwłaszcza w południowo-zachodniej części kraju, gdzie uprawia się ryż. Około dwie trzecie rocznych opadów występuje między czerwcem a wrześniem.

Korea Południowa jest mniej narażona na tajfuny niż Japonia, Tajwan, wschodnie wybrzeże Chin czy Filipiny. W ciągu roku można się spodziewać od jednego do trzech tajfunów. Tajfuny zwykle przechodzą nad Koreą Południową późnym latem, zwłaszcza w sierpniu, i przynoszą ulewne deszcze. Powodzie od czasu do czasu powodują znaczne szkody. We wrześniu 1984 r. rekordowa powódź spowodowała śmierć 190 osób, a 200 000 pozostało bez dachu nad głową. Katastrofa ta skłoniła rząd Korei Północnej do złożenia bezprecedensowej oferty pomocy humanitarnej w postaci ryżu, lekarstw, ubrań i materiałów budowlanych. Korea Południowa przyjęła te przedmioty i rozdała je ofiarom powodzi.

Zasoby naturalne i użytkowanie gruntów

Zasoby naturalne:Korea Południowa produkuje węgiel, wolfram, grafit, molibden, ołów i ma potencjał w zakresie energii wodnej.

Zagospodarowanie terenu:
grunt orny:19 procent
uprawy trwałe:2 procent
pastwiska trwałe:1 procent
las i lasy:65 procent
inne:13 procent
rzeki i jeziora:10 procent (2003 est.)

Ziemie uprawne:13,350 km² (1993 est.)

Zagrożenia ekologiczne

Zagrożenia naturalne: Tajfuny czasami przynieść silne wiatry i powodzie. The southwest commonly experiences low-level seismic activity.

Environment – current issues:

Large cities endure air pollution problems, as well as water pollution from the discharge of sewage and industrial effluents. Połowy sieciami dryfującymi niszczą populację ryb.

Środowisko – umowy międzynarodowe:
Republika Korei Południowej jest stroną:Protokół antarktyczno-środowiskowy, Traktat antarktyczny, Różnorodność biologiczna, Zmiany klimatyczne, Pustynnienie, Gatunki zagrożone wyginięciem, Modyfikacja środowiska, Odpady niebezpieczne, Prawo morza, Dumping morski, Zakaz prób jądrowych, Ochrona warstwy ozonowej, Zanieczyszczenie statków (MARPOL 73/78), Drewno tropikalne 83, Drewno tropikalne 94, Tereny podmokłe, Wielorybnictwo
podpisała, ale nie ratyfikowała:Climate Change Kyoto Protocol

Notes

• Chʻoe, Yŏng-jun. Ziemia i życie: historyczno-geograficzna eksploracja Korei. Fremont, CA: Jain Pub. Co., 2005. ISBN 978-0895818355
• Curzon, George Nathaniel. Problemy Dalekiego Wschodu; Japonia, Korea, Chiny. Palala Press, 2015. ISBN 978-1340992262
• McCune, Shannon Boyd-Bailey. Poglądy na geografię Korei, 1935-1960. Seul, Korea: Korean Research Center, 1980. OCLC 6720715
• Organisation for Economic Co-operation and Development. Przeglądy terytorialne OECD. Seul, Korea. Paris: Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, 2005. ISBN 978-9264013001
• Tangherlini, Timothy R., and Sallie Yea. Sitings: krytyczne podejście do geografii koreańskiej. Honolulu: University of Hawaii Press, 2006. ISBN 978-0824831387
• Yu, Woo-ik, and Ill Son. Koreańska geografia i geografowie. Seul: Akademia Hanul, 2000. ISBN 978-8946027794

• Ten artykuł zawiera materiały z Library of Congress Country Studies, które są publikacjami rządowymi Stanów Zjednoczonych w domenie publicznej.

• Ten artykuł zawiera materiały z CIA World Factbook, który jako publikacja rządowa U.S. S. government publication, is in the public domain.

All links retrieved January 15, 2021.

• Korea’s Geography Asian Info
• Korea Południowa Mapy Mapy świata
• Korea Maps University of Texas at Austin
• Korea Południowa: Geography Library of Congress Country Studies
• Korea Południowa: Geography CIA World Factbook

.