Gry mogą przybierać różne formy, od sportów wyczynowych do gier planszowych i gier wideo.
Sporty
Wiele sportów wymaga specjalnego sprzętu i dedykowanych boisk, co prowadzi do zaangażowania społeczności znacznie większej niż grupa graczy. Miasto lub miasteczko może przeznaczyć takie zasoby na organizację lig sportowych.
Popularne sporty mogą mieć widzów, którzy są zabawiani przez samo oglądanie gier. Społeczność często sprzymierza się z lokalnym zespołem sportowym, który rzekomo reprezentuje ją (nawet jeśli zespół lub większość jego graczy dopiero niedawno przeniósł się w); często sprzymierzają się przeciwko swoim przeciwnikom lub mają tradycyjne rywalizacje. Koncepcja fandomu rozpoczęła się od fanów sportu.
Część sportów wyczynowych, takich jak wyścigi i gimnastyka, nie są grami według definicji takich jak Crawforda (patrz wyżej) – pomimo włączenia wielu z nich do Igrzysk Olimpijskich – ponieważ zawodnicy nie wchodzą w interakcje ze swoimi przeciwnikami; po prostu rzucają sobie wyzwanie w sposób pośredni.
Gry trawnik
Gry trawnik są gry na świeżym powietrzu, które mogą być odtwarzane na trawniku; obszar skoszonej trawy (lub alternatywnie, na glebie stopniowane) zazwyczaj mniejsze niż boisko sportowe (boisko). Wariacje wielu gier, które są tradycyjnie odtwarzane na boisku sportowym są sprzedawane jako „gry trawnik” do użytku domowego w przednim lub tylnym podwórku. Wspólne gry trawnik obejmują podkowy, sholf, krokiet, bocce, trawnik miski, i stake.
Gry stołowe
A tableop game is a game where the elements of play are confined to a small area and require little physical exertion, usually simply placing, picking up and moving game pieces. Większość z tych gier jest rozgrywana przy stole, wokół którego siedzą gracze i na którym znajdują się elementy gry. Jednakże wiele gier należących do tej kategorii, w szczególności gry towarzyskie, ma bardziej swobodny charakter i może obejmować aktywność fizyczną, taką jak mimika. Mimo to gry te nie wymagają dużej powierzchni do gry, dużej siły lub wytrzymałości ani specjalistycznego sprzętu innego niż ten, który znajduje się w pudełku.
Gry zręcznościowe i koordynacyjne
Ta klasa gier obejmuje wszelkie gry, w których element zręcznościowy dotyczy zręczności manualnej lub koordynacji ręka-oko, ale nie obejmuje klasy gier wideo (zob. poniżej). Gry takie jak walety, papierowa piłka nożna i Jenga wymagają jedynie bardzo przenośnego lub improwizowanego sprzętu i mogą być rozgrywane na każdej płaskiej, równej powierzchni, podczas gdy inne przykłady, takie jak pinball, bilard, hokej na trawie, piłkarzyki i hokej stołowy wymagają specjalistycznych stołów lub innych niezależnych modułów, na których rozgrywana jest gra. Pojawienie się domowych systemów gier wideo w znacznym stopniu zastąpiło niektóre z nich, takie jak hokej stołowy, jednak hokej, bilard, pinball i piłkarzyki pozostają popularnymi elementami wyposażenia prywatnych i publicznych salonów gier. Te i inne gry, jako wymagające refleksu i koordynacji, są na ogół gorzej wykonywane przez osoby nietrzeźwe, ale jest mało prawdopodobne, by z tego powodu spowodowały obrażenia; dlatego też gry te są popularne jako gry do picia. Ponadto dedykowane gry do picia, takie jak ćwiartki i beer pong, również wymagają koordynacji fizycznej i są popularne z podobnych powodów.
Gry planszowe
Gry planszowe wykorzystują jako centralne narzędzie planszę, na której status graczy, zasoby i postępy są śledzone za pomocą fizycznych żetonów. Wiele z nich zawiera również kości lub karty. Większość gier symulujących wojnę to gry planszowe (choć stworzono wiele gier wideo symulujących walkę strategiczną), a plansza może być mapą, po której poruszają się żetony graczy. Praktycznie wszystkie gry planszowe polegają na grze „turowej”; jeden gracz rozważa, a następnie wykonuje ruch, po czym następny gracz robi to samo, a gracz może działać tylko w swojej turze. To jest w przeciwieństwie do „czasu rzeczywistego” gry, jak można znaleźć w niektórych grach karcianych, większość sportów i większość gier wideo.
Niektóre gry, takie jak szachy i Go, są całkowicie deterministyczne, opierając się tylko na element strategii dla ich zainteresowania. Takie gry są zwykle opisywane jako mające „doskonałą informację”; jedyną niewiadomą jest dokładny proces myślowy przeciwnika, a nie wynik jakiegokolwiek nieznanego zdarzenia nieodłącznego w grze (takiego jak losowanie kart lub rzut kością). Gry dla dzieci, z drugiej strony, mają tendencję do być bardzo oparte na szczęściu, z gier takich jak Candy Land i Chutes and Ladders praktycznie żadnych decyzji do podjęcia. Według niektórych definicji, takich jak ta Grega Costikyana, nie są one grami, ponieważ nie ma żadnych decyzji do podjęcia, które wpływają na wynik. Wiele innych gier z udziałem wysokiego stopnia szczęścia nie pozwalają na bezpośrednie ataki między przeciwnikami; losowe zdarzenie po prostu określa zysk lub stratę w pozycji bieżącego gracza w grze, która jest niezależna od innych graczy; „gra” wtedy jest rzeczywiście „wyścig” przez definicje takie jak Crawford’s.
Większość innych gier planszowych łączy strategię i czynniki szczęścia; gra w backgammon wymaga od graczy, aby zdecydować się na najlepszy strategiczny ruch w oparciu o rzut dwiema kośćmi. Gry typu Trivia mają dużą dozę losowości opartej na pytaniach, które otrzymuje dana osoba. Niemiecki styl gry planszowe są godne uwagi dla często o raczej mniej czynnika szczęścia niż wiele gier planszowych.
Grupy gier planszowych obejmują gry wyścigowe, roll-and-move gry, abstrakcyjne gry strategiczne, gry słowne i gry wojenne, jak również ciekawostki i inne elementy. Niektóre gry planszowe wpaść do wielu grup lub zawierać elementy innych gatunków: Cranium jest jednym z popularnych przykładów, gdzie gracze muszą odnieść sukces w każdej z czterech umiejętności: artyzm, występ na żywo, ciekawostki i język.
Gry karciane
Gry karciane używają talii kart jako swojego centralnego narzędzia. Te karty mogą być standardową anglo-amerykańską (52-kartową) talią kart do gry (taką jak do brydża, pokera, remika, itp.), regionalną talią używającą 32, 36 lub 40 kart i różnych znaków koloru (takich jak w popularnej niemieckiej grze skat), talią tarota składającą się z 78 kart (używaną w Europie do grania w różne gry typu trick-taking, znane pod wspólną nazwą Tarot, Tarock lub Tarocchi), lub talią specyficzną dla danej gry (taką jak Set lub 1000 pustych białych kart). Uno i Rook są przykładami gier, które pierwotnie były rozgrywane ze standardową talią i od tego czasu zostały skomercjalizowane z dostosowanymi taliami. Niektóre kolekcjonerskie gry karciane, takie jak Magic: The Gathering, są rozgrywane z małym wyborem kart, które zostały zebrane lub zakupione indywidualnie z dużych dostępnych zestawów.
Niektóre gry planszowe zawierają talię kart jako element rozgrywki, zwykle w celu randomizacji lub śledzenia postępów w grze. I odwrotnie, niektóre gry karciane, takie jak Cribbage, wykorzystują planszę z przesuwanymi kartami, zwykle w celu utrzymania wyniku. Rozróżnienie między tymi dwoma gatunkami w takich przypadkach zależy od tego, który element gry jest najważniejszy w jej rozgrywce; gra planszowa wykorzystująca karty do losowych działań może zazwyczaj wykorzystywać jakąś inną metodę losowości, podczas gdy Cribbage może równie dobrze być punktowany na papierze. Te elementy, jak używane są po prostu tradycyjne i najprostsze metody, aby osiągnąć swój cel.
Gry w kości
Gry w kości wykorzystują pewną liczbę kości jako ich centralny element. Gry planszowe często używają kości do elementu randomizacji, a więc każda rolka kości ma głęboki wpływ na wynik gry, jednak gry w kości są zróżnicowane w tym, że kości nie określają sukces lub porażkę jakiegoś innego elementu gry, zamiast tego są one centralnym wskaźnikiem osoby stojącej w grze. Popularne gry w kości to Yahtzee, Farkle, Bunco, Liar’s dice/Perudo i Poker dice. Ze względu na to, że kości są z natury zaprojektowane tak, aby produkować pozornie losowe liczby, gry te zwykle wiążą się z wysokim stopniem szczęścia, które może być do pewnego stopnia kontrolowane przez gracza poprzez bardziej strategiczne elementy gry oraz poprzez zasady teorii prawdopodobieństwa. Takie gry są więc popularne jako gry hazardowe; gra w kości jest być może najbardziej znanym przykładem, choć kości Kłamcy i kości do pokera były pierwotnie pomyślane jako gry hazardowe.
Domino i gry kafelkowe
Gry domino są podobne pod wieloma względami do gier karcianych, ale ogólne urządzenie jest zamiast tego zestawem płytek zwanych domino, które tradycyjnie każdy ma dwa końce, każdy z daną liczbą kropek lub „pip”, a każda kombinacja dwóch możliwych wartości końcowych, jak pojawia się na płytce, jest unikalna w zestawie. Gry rozgrywane za pomocą domina w dużej mierze skupiają się na zagraniu domina z ręki gracza na pasujący koniec innego domina, a ogólnym celem może być to, aby zawsze być w stanie wykonać zagranie, aby wszystkie otwarte punkty końcowe sumowały się do danej liczby lub wielokrotności, lub po prostu, aby zagrać wszystkie kostki domina z ręki na planszę. Zestawy różnią się liczbą możliwych punktów na jednym końcu, a tym samym liczbą kombinacji i elementów; najbardziej powszechnym zestawem historycznie jest podwójne sześć, chociaż w ostatnich czasach „rozszerzone” zestawy, takie jak podwójne dziewięć zostały wprowadzone w celu zwiększenia liczby dostępnych kostek domina, co pozwala na większe ręce i więcej graczy w grze. Muggins, Mexican Train i Chicken Foot są bardzo popularnymi grami domino. Texas 42 jest gra domino bardziej podobne w swojej grze do „trick-taking” card game.
Odmiany tradycyjnego domina obfitują: Triominoes są podobne w teorii, ale są trójkątne, a zatem mają trzy wartości na płytkę. Podobnie, gra znana jako Quad-Ominos używa czterostronnych płytek.
Niektóre inne gry używają płytek w miejsce kart; Rummikub jest wariantem rodziny gier karcianych Rummy, która używa płytek ponumerowanych w rosnącej rangi wśród czterech kolorów, bardzo podobne w makijażu do 2-deck „pakiet” anglo-amerykańskich kart do gry. Mahjong jest inna gra bardzo podobna do Rummy, który używa zestaw płytek z wartości karty-jak i art.
Lastly, niektóre gry używać graficznych płytek do tworzenia układu planszy, na której inne elementy gry są odtwarzane. Osadnicy z Catanu i Carcassonne są przykładami. W każdej z nich „plansza” składa się z serii kafelków; w Osadnikach z Catanu układ początkowy jest losowy, ale statyczny, natomiast w Carcassonne gra toczy się poprzez „budowanie” planszy kafelek po kafelku. Hive, abstrakcyjna gra strategiczna wykorzystująca kafelki jako ruchome elementy, ma elementy mechaniczne i strategiczne podobne do szachów, choć nie ma planszy; same kafelki zarówno tworzą układ, jak i mogą się w nim poruszać.
Gry ołówkowe i papierowe
Gry ołówkowe i papierowe wymagają niewiele lub nie wymagają specjalistycznego sprzętu innego niż materiały piśmienne, chociaż niektóre z takich gier zostały skomercjalizowane jako gry planszowe (Scrabble, na przykład, opiera się na idei krzyżówki, a zestawy tic-tac-toe z siatką w pudełku i kawałkami są dostępne komercyjnie). Gry te różnią się znacznie, od gier koncentrujących się na projekt jest rysowany, takich jak Pictionary i „połącz kropki” gry jak kiełki, do liter i gier słownych, takich jak Boggle i Scattergories, do pasjansa i logiczne gry logiczne, takie jak Sudoku i krzyżówki.
Gry zgadywanki
Gra w zgadywanki ma jako swój rdzeń kawałek informacji, że jeden gracz wie, a celem jest zmuszenie innych do odgadnięcia tego kawałka informacji bez faktycznie ujawniając go w tekście lub słowa mówionego. Charades jest prawdopodobnie najbardziej znana gra tego typu, i zrodził wiele komercyjnych wariantów, które obejmują różne zasady dotyczące rodzaju komunikacji, które mają być podane, takie jak Catch Phrase, Taboo, Pictionary, i podobne. Gatunek ten obejmuje również wiele programów gier, takich jak Win, Lose or Draw, Password i $25,000 Pyramid.
Gry wideo
Gry wideo to gry sterowane przez komputer lub mikroprocesor. Komputery mogą tworzyć wirtualne przestrzenie dla szerokiej gamy typów gier. Niektóre gry wideo symulują konwencjonalne obiekty gry, takie jak karty lub kości, podczas gdy inne mogą symulować środowiska albo uziemione w rzeczywistości lub fantastyczne w projekcie, każdy z własnym zestawem zasad lub celów.
Komputer lub gra wideo wykorzystuje jedno lub więcej urządzeń wejściowych, zazwyczaj przycisk / joystick kombinacji (w grach arcade); klawiatura, mysz lub trackball (gry komputerowe); lub kontroler lub narzędzie wrażliwe na ruch (gry konsolowe). Bardziej ezoteryczne urządzenia, takie jak kontrolery łopatkowe, były również używane do wprowadzania danych.
Istnieje wiele gatunków gier wideo; pierwsza komercyjna gra wideo, Pong, była prostą symulacją tenisa stołowego. Wraz ze wzrostem mocy obliczeniowej powstały nowe gatunki, takie jak gry przygodowe i gry akcji, w których gracz kieruje postacią z perspektywy trzeciej osoby przez serię przeszkód. Ten element „czasu rzeczywistego” nie może być łatwo odtworzony przez grę planszową, która jest zazwyczaj ograniczona do strategii „turowej”; ta zaleta pozwala grom wideo na bardziej realistyczną symulację sytuacji takich jak walka. Dodatkowo, gra w grę wideo nie wymaga takich samych umiejętności fizycznych, siły lub niebezpieczeństwa, jak rzeczywista reprezentacja gry, i może zapewnić bardzo realistyczną, przesadzoną lub niemożliwą fizykę, pozwalając na elementy o charakterze fantastycznym, gry z użyciem przemocy fizycznej lub symulacje sportowe. Wreszcie, komputer może, z różnym stopniem sukcesu, symulować jednego lub więcej ludzkich przeciwników w tradycyjnych grach stołowych, takich jak szachy, prowadząc do symulacji takich gier, które mogą być rozgrywane przez jednego gracza.
W bardziej otwartych symulacjach komputerowych, znanych również jako gry w stylu piaskownicy, gra zapewnia wirtualne środowisko, w którym gracz może być wolny, aby robić, co mu się podoba w granicach tego wszechświata. Czasami brak jest celów lub opozycji, co wywołało debatę na temat tego, czy powinny być one uważane za „gry” czy „zabawki”. (Crawford w szczególności wymienia SimCity Willa Wrighta jako przykład zabawki.)
Gry online
Gry online są częścią kultury od najwcześniejszych dni komputerów połączonych w sieć i dzielących czas. Wczesne systemy komercyjne, takie jak Platon, były co najmniej tak powszechnie znane z ich gier, jak z ich wartości ściśle edukacyjnych. W 1958 roku Tennis for Two zdominował Visitor’s Day i zwrócił uwagę na oscyloskop w Brookhaven National Laboratory; w latach 80-tych Xerox PARC był znany głównie z Maze War, które było oferowane jako praktyczne demo dla odwiedzających.
Nowoczesne gry online są rozgrywane przy użyciu połączenia internetowego; niektóre mają dedykowane programy klienckie, podczas gdy inne wymagają tylko przeglądarki internetowej. Niektóre prostsze gry przeglądarkowe odwołują się do bardziej swobodnych grup demograficznych (zwłaszcza starszych odbiorców), które w przeciwnym razie grają w bardzo niewiele gier wideo.
Gry fabularne
Role-playing games, często określane skrótem RPG, to rodzaj gry, w której uczestnicy (zazwyczaj) przyjmują role postaci działających w fikcyjnym otoczeniu. Oryginalne gry fabularne – a przynajmniej te wyraźnie sprzedawane jako takie – są rozgrywane z garstką uczestników, zwykle twarzą w twarz, i śledzą rozwijającą się fikcję za pomocą pióra i papieru. Gracze mogą wspólnie pracować nad historią z udziałem tych postaci, tworzyć, rozwijać i „badać” scenerię lub przeżywać przygody poza granicami codziennego życia. Pen-and-paper role-playing games include, for example, Dungeons & Dragons and GURPS.
The term role-playing game has also been appropriated by the video game industry to describe a genre of video games. Mogą to być gry dla jednego gracza, gdzie jeden gracz doświadcza zaprogramowanego środowiska i historii, lub mogą one pozwolić graczom na interakcję przez Internet. Doświadczenie jest zazwyczaj zupełnie inne niż w przypadku tradycyjnych gier fabularnych. Gry dla jednego gracza to między innymi Final Fantasy, Fable, The Elder Scrolls i Mass Effect. Gry wieloosobowe online, często określane jako MMORPG (Massively Multiplayer Online role playing games), to między innymi RuneScape, EverQuest 2, Guild Wars, MapleStory, Anarchy Online i Dofus. Od 2009 r. najbardziej udaną grą MMORPG jest World of Warcraft, która kontroluje zdecydowaną większość rynku.
Gry biznesowe
Gry biznesowe mogą przybierać różne formy, od interaktywnych gier planszowych po gry interaktywne z wykorzystaniem różnych rekwizytów (piłki, liny, obręcze itp.) i różnego rodzaju aktywności. Celem tych gier jest nawiązanie do jakiegoś aspektu funkcjonowania organizacji i wywołanie dyskusji na temat usprawnień w biznesie. Wiele gier biznesowych koncentruje się na zachowaniach organizacyjnych. Niektóre z nich są symulacjami komputerowymi, podczas gdy inne są prostymi projektami do zabawy i podsumowania. Budowanie zespołu jest wspólnym celem takich działań.
Symulacja
Termin „gra” może obejmować symulację lub ponowne odtwarzanie różnych działań lub wykorzystanie w „prawdziwym życiu” do różnych celów: np. szkolenia, analizy, przewidywania. Dobrze znanymi przykładami są gry wojenne i role-playing. Korzeń tego znaczenia może wywodzić się z ludzkiej prehistorii gier, wywnioskowanej przez antropologię z obserwacji prymitywnych kultur, w których dziecięce zabawy w znacznym stopniu naśladowały czynności dorosłych: polowanie, wojowanie, pielęgnowanie itp. Tego rodzaju zabawy zachowały się do czasów współczesnych.