Gwoździowanie śródszpikowe jest techniką fiksacji wewnętrznej stosowaną głównie w leczeniu operacyjnym złamań diaphysealnych kości długich, a od niedawna również w złamaniach metafizycznych i okołostawowych.
Historia i etymologia
Bircher zgłosił śródszpikowe zespolenie za pomocą kołków z kości słoniowej w 1886 r., HeyGroves zastosował gwoździowanie metaliczne z niezadowalającymi wynikami w 1918 r.1.
Skuteczne leczenie operacyjne za pomocą gwoździ śródszpikowych lub „gwoździ szpikowych” zostało wprowadzone w 1939 r. przez Küntschera. Gwóźdź śródszpikowy” został wprowadzony w 1972 r. po swoim poprzedniku „gwoździu detensyjnym” w 1968 r., również przez Küntschera, w celu rozwiązania problemów związanych z leczeniem złamań z przemieszczeniem 1.
Wskazania
Wskazania do stosowania gwoździ śródszpikowych są następujące 1,2:
- złamania diaphysealne kości udowej i złamania dalszej nasady kości udowej
- złamania trzonu kości ramiennej
- złamania trzonu kości piszczelowej, złamania bliższej i dalszej nasady kości piszczelowej
- złamania śródszpikowe
Przeciwwskazania
Przeciwwskazania do stosowania gwoździ śródszpikowych obejmują następujące 2:
- otwarta nasada
- mały kanał śródszpikowy
- deformacja np.g. uprzednie malunion
- grossly contaminated open or infected fractures
- fracture in line of locking screws
- an associated femoral neck fracture
Procedure
The surgical technique encompasses several steps including following 2,3:
- appropriate insertion or entry point (e.g. piriformis fossa, trochanter, intercondylar notch)
- determination of nail length and diameter
- exact anatomic reduction and securing reduction during the following steps
- reaming
- nabicie gwoździa
- interlocking
Complications
Powikłania gwoździowania śródszpikowego obejmują następujące 1-3:
- utworzenie krwiaka
- przesunięcie wtórne
- infekcja
- fracture malunion
- fracture non-union
- periprosthetic fracture
- iatrogenic comminution
- implant malposition
- hardware failure
- length discrepancy
- heterotopic ossification
- soft tissue irritation at the entry point
general complications associated with surgery:
- powikłania sercowo-naczyniowe
- zapalenie płuc
- obrzęk płuc
- zatorowość płucna/zatorowość tłuszczowa
Cechy radiograficzne
Położenie gwoździa, położenie fragmentu i gojenie złamania można ocenić za pomocą widoków przednio-tylnych i bocznych.
Raport radiologiczny
Raport radiologiczny powinien zawierać opis następujących cech:
- malpozycja implantu
- przesunięcie fragmentu
- malacja/angulacja
- obluzowanie implantu
- sygnały gojenia się złamania
- awaria sprzętu
.
Wyniki
Zastosowanie gwoździ śródszpikowych zapewnia stabilność i jest związane z zachowaniem otaczających mięśni i tkanek miękkich oraz wymaga jedynie niewielkiej ilości materiału.tkanek miękkich i wymaga jedynie niewielkiego rozkawałkowania tkanek miękkich 1. Interlocking może zapewnić kontrolę długości i rotacji 2-4.
Wady
Wady gwoździ śródszpikowych obejmują 1-4:
- bezinwazyjne wprowadzanie implantu
- długie implanty do przęsłowania złożonych złamań
- zwiększona rewaskularyzacja dzięki zachowanej osłonie tkanek miękkich
- mocowanie dzielące obciążenie z mniejszym wymogiem dodatkowego wsparcia i wcześniejszą rehabilitacją
- mniejsze ryzyko powikłań rany
- można łączyć z metodami wewnętrznego mocowania, takimi jak cerclage drutowy, płytki przyporowe itp.
Wady
Wady obejmują powikłania techniczne i śródoperacyjne, takie jak powikłania rozwiercania (zniszczenie zawartości rdzenia, zator tłuszczowy) 1.
Zobacz także
- gwóźdź Gamma
- proksymalny gwóźdź udowy
.