Głównymi elementami w konstrukcji pin-and-tumbler jest seria małych pinów o różnej długości. Szpilki są podzielone na pary. Każda para spoczywa na wale biegnącym przez centralną wtyczkę cylindra i do obudowy wokół wtyczki. Sprężyny na górze wałów utrzymują pary sworzni w pozycji w grzybie.
Gdy nie jest włożony żaden klucz, dolny sworzeń w każdej parze znajduje się całkowicie wewnątrz grzyba, podczas gdy górny sworzeń jest w połowie drogi w grzybie i w połowie drogi w obudowie. Położenie górnych bolców uniemożliwia obracanie się wtyczki – bolce wiążą wtyczkę z obudową.
Reklama
Po włożeniu klucza, seria nacięć w kluczu wypycha pary bolców na różne poziomy. Nieprawidłowy klucz wypchnie piny w taki sposób, że większość górnych pinów będzie nadal częściowo we wtyczce, a częściowo w obudowie. Prawidłowy klucz wypycha każdą parę sworzni do góry na tyle, że punkt, w którym dwa sworznie łączą się ze sobą, pokrywa się idealnie z miejscem, w którym cylinder i obudowa łączą się ze sobą – punkt ten nazywany jest linią ścinania.
„Niektóre zamki są zaprojektowane do pracy z dwoma różnymi kluczami. Klucz zmiany otworzy tylko ten konkretny zamek, podczas gdy klucz główny otworzy ten zamek i kilka innych w grupie. W tych zamków, kilka z par pinów są oddzielone przez trzeci pin. Ten trzeci sworzeń nazywany jest płytką główną lub przekładką.
Gdy trzy sworznie są połączone w wale, istnieją dwa sposoby na ustawienie sworzni tak, aby otworzyły zamek. Klucz zmieniający może podnieść kołki tak, aby linia ścinająca znajdowała się tuż nad górną częścią płytki głównej, natomiast klucz główny może podnieść kołki tak, aby linia ścinająca znajdowała się na dole płytki głównej. W obu przypadkach, istnieje luka na linii ścinania i klucz jest w stanie obrócić.
W tej konstrukcji zamka, najniższy pin jest tej samej długości w każdym zamku w grupie, ale master wafer różni się w długości. Pozwala to osobie z kluczem głównym uzyskać dostęp do każdego zamka w grupie, podczas gdy ktoś z kluczem zmiany może otworzyć tylko swój własny zamek.
.