Idealne odbicie rozproszone skutkuje równą luminancją we wszystkich kierunkach na półpłaszczyźnie przylegającej do powierzchni. Ta idealna forma odbicia rozproszonego jest nazywana odbiciem Lambertowskim. Takie idealne powierzchnie odbijające są hipotetyczne, a rzeczywiste powierzchnie odbijające są anizotropowe, odbijając więcej w pewnych kierunkach niż w innych. Powierzchnie o wysokim stopniu efektywności dyfuzyjnej obejmują gips, papier, biały marmur i talk.
Odbicie osobliwe jest wykazywane przez lustro lub spokojną powierzchnię wody, gdzie spójne promienie światła padającego są spójnie odbijane zgodnie z prawem odbicia. W idealnym odbiciu lustrzanym kąt padania i kąt odbicia są równe. Wszystkie odbicia są zgodne z prawem odbicia, ale odbicie rozproszone powoduje rozproszenie, ponieważ kąty odbicia od każdej części materiału są różne ze względu na przypadkową orientację powierzchni.
Nawet niewielkie niedoskonałości powierzchni uniemożliwiają idealne odbicie lustrzane, więc każde odbicie od rzeczywistej powierzchni będzie zawsze jakąś kombinacją odbicia rozproszonego i lustrzanego. Odbicie rozproszone jest używane w aplikacjach oświetlenia zewnętrznego, takich jak żarówki z matowego szkła, podczas gdy odbicie lustrzane jest używane w aplikacjach optycznych, takich jak mikroskopy i teleskopy.
.