Free Press

Przegląd rasy

Shetland Pony History and Origins

Prawdziwe pochodzenie kuca szetlandzkiego zostało utracone przez czas. Aż 4000 lat temu kucyki przemierzały surowe Wyspy Szetlandzkie u wybrzeży Szkocji. Celtycki kucyk prawdopodobnie pojawił się w tej rasie, wraz z potencjalnymi krzyżówkami z kucykami norweskich osadników.

Odporne i silne, kuce szetlandzkie były używane do ciągnięcia wozów i orania ziemi uprawnej, wśród innych prac. Podczas rewolucji przemysłowej, zostały one wysłane w dół do kopalń, aby pomóc ciągnąć węgiel. Stały się one również popularnymi towarzyszami dla dzieci, dzięki ich łagodnemu usposobieniu i wielkości.

The Shetland Pony Stud-Book Society utworzony w 1890 roku do rejestracji i śledzenia rasy. American Shetland Pony Club również rejestruje kuce w Stanach Zjednoczonych.

Shetland Pony Size

Zarejestrowane kuce szetlandzkie mają maksymalnie 10,5 rąk (42 cale) w kłębie. W Stanach Zjednoczonych, American Shetland Pony Club dopuszcza kuce do 11,5 rąk (46 cali). Waga kucyka szetlandzkiego zależy od jego wzrostu, ale ogólnie wynosi około 400 do 450 funtów.

Hodowla i użytkowanie kucyków szetlandzkich

W surowym klimacie ich ojczystej ziemi, z niewielką ilością pożywienia i nierównym terenem, kuce szetlandzkie rozwinęły się w bardzo wytrzymałe zwierzęta. Mają grube płaszcze, które pomagają im wytrzymać mroźne zimy, a ich szerokie ciała sprawiają, że są wyjątkowo silne. W Stanach Zjednoczonych hodowcy udoskonalili kucyki, aby były nieco chudsze i miały dłuższe nogi. Te amerykańskie szetlandy są bardziej zwinne i mają dłuższy krok niż tradycyjny kucyk szetlandzki.

Były one szeroko wykorzystywane do ciągnięcia pługów, wozów i bryczek. I w 1800 i 1900 roku, były one znane do pracy w kopalniach zarówno w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Teraz kuce szetlandzkie są wykorzystywane do jazdy rekreacyjnej (ciągnięcie wozów, furmanek itp.), a wiele z nich jest towarzyszami dzieci na pokazach konnych i po prostu jako zwierzęta domowe. Ponadto, dzikie stada nadal istnieją na Wyspach Szetlandzkich.

Kolory i oznaczenia

Szetlandy są prawie każdego koloru koni, w tym kombinacje pinto (łaty białego i jakiegokolwiek innego koloru). Ale zarejestrowane szetlandy nie mogą być lamparcie cętki, jak Appaloosa. Najczęściej spotykane kolory sierści to: czarny, kasztanowy, szary, gniady, brązowy, gniady, palomino, buckskin, dun, kremowy i szampański – z każdą odmianą oznakowania twarzy i nóg.

Unikalne cechy kucyka szetlandzkiego

Mówi się, że funt za funt kucyk szetlandzki może pociągnąć większy ciężar niż ogromny Clydesdale. Oprócz ogromnej siły w ich małych ciałach, kuce szetlandzkie są również znane ze swojej długiej żywotności, z wieloma żyjącymi ponad 30 lat. I, oczywiście, są one bardzo rozpoznawalne dla ich krótkiej postury. Wiele innych małych ras ma kucyki szetlandzkie w swoim pochodzeniu, w tym koń miniaturowy, krajowe i amerykańskie kucyki pokazowe oraz miniaturowy koń Falabella.

Dieta i odżywianie

O wiele łatwiej jest przekarmić kuca szetlandzkiego niż niedokarmić jednego. Ponieważ rasa wyewoluowała w tak surowych warunkach i musiała szukać pożywienia, Szetlandy mogą rozwijać się na bardzo małej ilości jedzenia. Rzadko kiedy kucyki szetlandzkie potrzebują zbóż lub koncentratów, które mogą prowadzić do otyłości. Dobrej jakości siano z trawy jest dla nich idealne.

Wspólne problemy zdrowotne i behawioralne

Ogólnie, kuce szetlandzkie nie mają wielu problemów zdrowotnych. Jednak ich rozmiar może sprawić, że będą podatne na problemy z sercem, a także na ochwat. Jest to stan zagrożenia, w którym kopyto ulega zapaleniu i powoduje silny ból. Istnieje wiele przyczyn laminitis, w tym przejadanie się ziarnem lub trawą.

W zakresie zachowania, kuce szetlandzkie są zazwyczaj przyjazne i łagodne. Ale mogą być nieco uparte i niechętne do współpracy, zwłaszcza jeśli nie są wyszkolone.

Pielęgnacja

Kuce szetlandzkie mają bardzo grubą, miękką sierść zimową. Często są pierwszymi, które „okrywają się” jesienią i ostatnimi, które gubią zimowy płaszcz na wiosnę. Sierść zewnętrzna jest szorstka, a podszerstek jedwabiście miękki. Wymagają one standardowej pielęgnacji koni polegającej na regularnym myciu, szczotkowaniu i czesaniu. A ich kopyta powinny być sprawdzane codziennie pod kątem brudu, zanieczyszczeń i wszelkich urazów.

.