Od dawna znana z długich godzin pracy, głęboko zhierarchizowanej natury i nacisku na harmonię, można śmiało powiedzieć, że kultura pracy w Japonii znacznie różni się od zachodniej. Czytaj dalej, aby znaleźć niektóre z najbardziej charakterystycznych aspektów japońskiej kultury pracy.
Jeśli szukasz pracy w Japonii, masz szczęście. W ostatnich latach Japonia stopniowo zaczęła otwierać swoje drzwi dla zagranicznych pracowników w odpowiedzi na braki kadrowe pozostawione przez starzejącą się populację, zapewniając nowe i ekscytujące możliwości pracy dla ponad 300 000 pracowników fizycznych w 14 branżach. Zanim jednak zaczniesz planować swoją przeprowadzkę do Tokio, bądź przygotowany: głęboko zakorzeniona w tradycyjnych wartościach kultura pracy w Japonii może być szokiem dla osób przybywających z zagranicy. Dlatego niezależnie od tego, czy myślisz o pracy w japońskiej firmie, czy jesteś po prostu ciekawy, koniecznie sprawdź 5 zaskakujących cech wyjątkowo wyjątkowej i zrytualizowanej japońskiej kultury pracy.
Długie godziny pracy
Japonia ma jedne z najdłuższych godzin pracy na świecie. W rzeczywistości ich godziny pracy są tak istotną kwestią, że „karoshi” – słowo, które tłumaczy się jako „śmierć z przepracowania” – jest prawnie uznaną przyczyną śmierci. Koncepcja pasywnej wytrzymałości i aktywnej wytrwałości, znana również jako gaman i ganbaru, jest wysoko ceniona w kulturze japońskiej i wyraźnie odzwierciedlona w miejscu pracy. Według badania przeprowadzonego przez Ministerstwo Zdrowia, Pracy i Opieki Społecznej, prawie jedna czwarta japońskich firm zatrudniała pełnoetatowych pracowników, którzy przepracowali ponad 80 godzin nadliczbowych w ciągu jednego miesiąca, a dodatkowe 12% pracowników przekroczyło granicę 100 godzin. Te dodatkowe godziny są często niepłatne. Co więcej, wielu japońskich pracowników słynie z tego, że nie bierze płatnego urlopu z obawy przed sprawianiem kłopotu swoim współpracownikom. Ale postawy zmieniają się dzięki nowemu prawu pracy wprowadzonemu w 2019 r., aby nałożyć ograniczenia na japońską kulturę przepracowania.
Picie po pracy
Formą etykiety społecznej, która jest integralną częścią tradycyjnych japońskich firm, jest picie z kolegami po pracy, czyli nomikai. Znana jako nomunication, która łączy japońskie słowo oznaczające picie, nomu, i angielskie słowo communication, praktyka ta jest postrzegana jako sposób na wyluzowanie się i jest wykorzystywana do wzmocnienia koleżeństwa między współpracownikami, zwłaszcza szefami i pracownikami. Te późnonocne sesje picia z szefem mogą czasami trwać godzinami, aż ktoś w końcu ustąpi lub zemdleje. Nomikai jest nieodłącznym elementem networkingu w Japonii, a udział w takich imprezach może być szansą dla pracowników, którzy chcą piąć się po szczeblach korporacyjnej drabiny. Ostatnio jednak narasta sprzeciw wobec praktyki nomikai, a wielu pracowników młodszego pokolenia zaczyna się od niej powstrzymywać.
System starszeństwa
Społeczeństwo japońskie przywiązuje dużą wagę do hierarchicznych relacji między seniorem a juniorem. Znany jako system nenkou-joretsu, zasada ta jest jednym z przenikających japońską kulturę korporacyjną, która stawia szacunek i wartość na starszeństwo. Znaczenie hierarchii jest zakorzenione w konfucjanizmie, który podkreśla relacje społeczne oparte na pozycji każdej jednostki w społeczeństwie. Przez wiele lat japońskie firmy stosowały również system wynagrodzeń i awansów oparty na stażu pracy. Oznaczało to, że wszyscy nowi pracownicy otrzymywali standardową płacę podstawową, a podwyżki i awanse były uzależnione od stażu pracy, a nie od zasług. Praktyka ta zniechęcała pracowników do zmiany pracy, ponieważ pracownicy, którzy odchodzili do innej firmy, musieli prawdopodobnie zaczynać od dołu słupka totemowego, otrzymując niższe wynagrodzenie. Jednak w ostatnich latach w japońskich firmach obserwuje się zmianę z systemu starszeństwa na bardziej globalnie uznany system oparty na zasługach.
Może ci się również spodobać 9 Tips for a Foreign Entrepreneur in Japan
Group Harmony
Prawdopodobnie jedna z najważniejszych wartości japońskiej kultury, harmonia grupowa (wa) stawia na pierwszym miejscu potrzeby społeczeństwa, a nie osobiste interesy lub opinie. Zamiast podejmować decyzje w oparciu o indywidualny autorytet, japońskie firmy mają tendencję do przyjmowania holistycznego podejścia, kładąc nacisk na konsensus grupowy w celu utrzymania pokojowej współpracy w ramach organizacji. Oczekuje się, że pracownicy będą robić więcej niż tylko to, co możliwe, aby dogodzić sobie nawzajem w imię harmonii. Na przykład, pracownicy mogą powstrzymać się od brania urlopu, aby nie stać się ciężarem dla kolegów lub nie pracować w nadgodzinach, ponieważ wcześniejsze wyjście z pracy jest często uważane za przykład indywidualizmu i egoizmu, a tym samym narusza tak zwaną „harmonię” zespołu, przyczyniając się jeszcze bardziej do problemu śmierci z przepracowania. Z bardziej pozytywnych aspektów, japońscy menedżerowie są również często odpowiedzialni za przyjmowanie roli mentora, zapewniając swoim pracownikom wskazówki, jednocześnie wspierając harmonię grupy.
Open-plan Workspace
Japoński nacisk na harmonię między pracownikami rozciąga się na układ biura, które często ma biurka pogrupowane razem przez zespoły. Zamiast indywidualnych boksów, otwarta struktura biura, czyli obeya-seido, ma na celu przełamanie barier między współpracownikami, aby ułatwić komunikację i spójność w miejscu pracy. Ze względu na otwarty plan biura, nierzadko japońskie miejsca pracy są zatłoczone i głośne, co może być zaskoczeniem dla osób przyzwyczajonych do spokojniejszych warunków biurowych. Przez wiele lat palenie również odgrywało dużą rolę w japońskiej kulturze pracy, a firmy wyznaczały strefy dla palących pracowników, chociaż coraz więcej firm zaczęło wprowadzać politykę zakazu palenia.