Free Press

AERODIGESTIVE HEALTH

Tracheostomy Tube Cuff: Purpose and Practice through Team Management

Michael S. Harrell, BS, RRT

O autorze

Mike Harrell
BS, RRT
Director of Clinical Education-Respiratory
Passy-Muir Inc.

Opieka nad pacjentami z tracheostomią stała się częstym tematem dyskusji w branży medycznej i publikacjach. Ze względu na ten nacisk, szczegóły związane z planem opieki nad takimi pacjentami budzą niepokój i muszą być brane pod uwagę. W tym krótkim omówieniu zwrócono uwagę na jeden z aspektów opieki nad pacjentem, który uznano za istotny, a mianowicie na bezpieczeństwo i skuteczność opróżniania mankietu, zwłaszcza w przypadku stosowania zaworu bez przecieków w pozycji diagonalnej zamkniętej.

Cel mankietu

Celem napełnionego mankietu rurki tracheostomijnej jest kierowanie przepływem powietrza przez rurkę tracheostomijną. Dzieje się tak zazwyczaj podczas wentylacji mechanicznej, kiedy obwód respiratora musi być zamknięty w celu kontrolowania i monitorowania wentylacji u pacjenta respiratora, którego układ oddechowy jest często poważniej upośledzony niż u pacjentów niepoddawanych respiratorowi. Napompowany mankiet może być również ważny w przypadkach znacznego wymiotów lub refluksu, gdy występuje znaczna aspiracja, aby ograniczyć penetrację aspirowanego materiału do dolnych dróg oddechowych. Definicja aspiracji mówi o tym, że jakikolwiek pokarm, płyn lub inna substancja przedostaje się poniżej fałdów głosowych. Dlatego też mankiet nie może zapobiec aspiracji, ponieważ znajduje się poniżej fałdów głosowych (patrz rysunek 1). W przypadku braku wentylacji mechanicznej lub ryzyka poważnej aspiracji, mankiet powinien zostać opróżniony. Innym rozwiązaniem jest zmiana pacjenta na rurkę tracheostomijną bez mankietu.

Uwagi dotyczące nadmuchanego mankietu

Nadmuchanego mankietu należy unikać, kiedy tylko jest to możliwe, ponieważ może on potencjalnie powodować wiele powikłań, takich jak:

1. Zwiększone ryzyko urazu tchawicy, w tym urazu błony śluzowej, zwężenia, ziarniniaków i innych;
2. Zmniejszona zdolność do korzystania z górnych dróg oddechowych, prowadząca z czasem do zaniku mięśni; oraz
3. Ograniczenie ruchów krtani (uwiązanie krtani), które może negatywnie wpływać na połykanie.

Opróżnianie mankietu

Wykazano, że opróżnianie mankietu rurki tracheostomijnej, gdy jest to wskazane, przynosi wiele korzyści pacjentom, w tym:

1. Zmniejszenie ryzyka potencjalnego uszkodzenia błony śluzowej tchawicy;
2. Przywrócenie pacjenta do bardziej normalnej fizjologii, w tym zamknięcie systemu poprzez zastosowanie pozycji bias-closed, no-leak Valve;
3. Przywrócenie mowy i poprawa komunikacji;
4. Umożliwienie poprawy połykania;
5. Potencjalne obniżenie ryzyka aspiracji;
6. Umożliwienie rozpoczęcia rehabilitacji tak wcześnie, jak to możliwe; i
7. Zmniejszenie czasu do dekaniulacji.

Opróżnianie mankietu jest uznanym, ważnym krokiem w planie opieki nad pacjentem z tracheostomią (Speed & Harding, 2013). Korzyści płynące z opróżniania mankietu można bezpiecznie i skutecznie rozszerzyć na pacjenta z wentylacją mechaniczną, gdy dokona się odpowiedniej oceny i wyboru pacjenta (Sutt, Caruana, Dunster, Cornwell, Anstey, & Fraser, 2016). Takie wczesne opróżnienie mankietu może zmniejszyć opóźnienia w procesie rehabilitacji i potencjalnie pozwala uniknąć negatywnych konsekwencji związanych z napompowanym mankietem. Im wcześniej pacjent ma opróżniony mankiet, tym wcześniej może zostać odstawiony od piersi lub poddany dekaniulacji. Gdy odłączenie nie jest możliwym celem, opróżnianie mankietu może nadal przynosić korzyści opisane powyżej w perspektywie długoterminowej.

Wykazano, że zespół odpowiednio przeszkolonych specjalistów uzbrojonych w wytyczne oparte na dowodach naukowych znacząco poprawia opiekę i zmniejsza negatywne wyniki leczenia pacjenta z tracheostomią (de Mestral, 2011; Speed & Harding, 2013). Podejście zespołowe pomaga w ciągłym monitorowaniu i zarządzaniu planem opieki nad pacjentem. Jak w przypadku każdej procedury lub urządzenia medycznego, dokładna edukacja jest ważna w osiąganiu pożądanych wyników. Zapewnienie edukacji i niezbędnej weryfikacji kompetencji jest obowiązkiem organizacji świadczącej usługi opieki zdrowotnej.

Odpowiedzialnością pracowników służby zdrowia jest zapewnienie najlepszej możliwej opieki swoim pacjentom. Prawidłowe zarządzanie mankietem, w tym opróżnianie mankietu, w znacznym stopniu przyczynia się do stworzenia planu najlepszej praktyki w zakresie opieki nad pacjentem z tracheostomią. Bezpieczeństwo i skuteczność planu zależy w dużej mierze od edukacji i kompetencji zespołu opiekującego się tymi osobami, a także od zaangażowania placówki opieki zdrowotnej w wielodyscyplinarne podejście zespołu tracheostomijnego do opieki nad pacjentem.

Ten artykuł pochodzi z Fall 2018 International Issue of Aerodigestive Health. Kliknij tutaj, aby zobaczyć Tracheostomy Tube Cuff: Purpose and Practice through Team Management.

de Mestral, C. (2011). Wpływ wyspecjalizowanego wielodyscyplinarnego zespołu tracheostomijnego na opiekę tracheostomijną u krytycznie chorych pacjentów. Canadian Journal of Surgery, 54(3), 167-172. doi:10.1503/cjs.043209

Speed, L., & Harding, K.E. (2013). Tracheostomy teams reduce total tracheostomy time and increase speaking valve use: A systematic review and meta-analysis. Journal of Critical Care, 28(2), 216.e1-10. doi:10.1016/j.jcrc.2012.05.005

Sutt, A., Caruana, L.R., Dunster, K.R., Cornwell, P.L., Anstey, C.M., & Fraser, J.F. (2016). Speaking valves in tracheostomised ICU patients weaning off mechanical ventilation – Do they facilitate lung recruitment? Critical Care, 20(1), 91. doi:10.1186/s13054-016-1249-x

.