Mezolit, zwany także środkową epoką kamienia, starożytny etap kulturowy, który istniał pomiędzy paleolitem (starą epoką kamienia), z jego odłupanymi narzędziami kamiennymi, a neolitem (nową epoką kamienia), z jego polerowanymi narzędziami kamiennymi. Najczęściej używany do opisu zespołów archeologicznych z półkuli wschodniej, mezolit jest w dużym stopniu analogiczny do kultury archaicznej półkuli zachodniej. Kultura materialna mezolitu charakteryzuje się większą innowacyjnością i różnorodnością niż kultura paleolitu. Wśród nowych form narzędzi kamiennych pojawiły się mikrolity, bardzo małe narzędzia kamienne przeznaczone do montażu na trzonku w celu uzyskania ząbkowanej krawędzi. Polerowany kamień był kolejną innowacją, która pojawiła się w niektórych mezolitycznych zbiorach.
Ale kulturowo i technologicznie ciągłe z paleolitu ludów, kultur mezolitycznych opracowała różne lokalne adaptacje do specjalnych środowisk. Mezolityczny myśliwy osiągnął większą wydajność niż paleolityczny i był w stanie wykorzystać szerszy zakres zwierzęcych i roślinnych źródeł pożywienia. Imigrujący neolityczni rolnicy prawdopodobnie wchłonęli wielu rdzennych mezolitycznych myśliwych i rybaków, a niektóre neolityczne społeczności wydają się składać w całości z mezolitycznych ludów, które przyjęły neolityczny sprzęt (są one czasami nazywane wtórnym neolitem).
Ponieważ mezolit charakteryzuje się pakietem kultury materialnej, jego czas różni się w zależności od lokalizacji. W północno-zachodniej Europie, na przykład, mezolit rozpoczął się około 8000 lat p.n.e., po zakończeniu epoki plejstocenu (tj. około 2 600 000 do 11 700 lat temu) i trwał do około 2700 lat p.n.e. W innych miejscach daty mezolitu są różne. W innych miejscach daty mezolitu są nieco inne.