Michael Spinks, (ur. 13 lipca 1956, St. Louis, Mo., USA), amerykański bokser, który był zarówno mistrzem świata w wadze półciężkiej (1981-85) i ciężkiej (1985-88) oraz złotym medalistą olimpijskim (1976). On i Leon Spinks stali się pierwszymi braćmi, którzy zdobyli złote medale w tej samej dyscyplinie sportu na tych samych igrzyskach olimpijskich i pierwszymi braćmi, którzy zdobyli tytuły mistrzów świata jako bokserzy zawodowi.
Spinks (6 stóp 2,5 cala wzrostu), waga średnia, zdobył tytuł mistrzowski Stowarzyszenia Złotych Rękawic Ameryki w 1976 roku i w tym samym roku pokonał Rufata Riskieva ze Związku Radzieckiego w finale wagi średniej Igrzysk Olimpijskich w Montrealu. W 1977 roku rozpoczął zawodową karierę, a cztery lata później wygrał swoją pierwszą walkę o tytuł – 15-rundową decyzję nad Eddiem Mustafą Muhammadem o koronę World Boxing Association w wadze półciężkiej. Pięć razy udało mu się obronić tytuł, a w 1983 roku zdobył wakujący tytuł mistrza świata wygrywając przez 15-rundową decyzję z Dwightem Qawi. Spinks wygrał jeszcze cztery walki w obronie tytułu. Następnie przytył 25 funtów i we wrześniu 1985 roku został pierwszym panującym mistrzem wagi półciężkiej, który pokonał mistrza wagi ciężkiej, wygrywając przez 15-rundową decyzję z Larrym Holmesem o tytuł International Boxing Federation (IBF). Po pozbawieniu go tytułu za niewykonanie obowiązkowej obrony przeciwko pretendentowi numer jeden IBF, Spinks walczył z Mikiem Tysonem w czerwcu 1988 roku, przegrywając w zaledwie 91 sekund; był to czwarty najkrótszy pojedynek o tytuł wagi ciężkiej w historii. W następnym miesiącu przeszedł na emeryturę. Od 1977 do 1988 roku Spinks stoczył 33 walki, wygrywając 32 (21 przez nokaut). Został przyjęty do International Boxing Hall of Fame w 1994 r.
.