„O Tobie mówiło moje serce: 'Szukaj Jego oblicza’! Twego oblicza, Jahwe, szukam” (Ps 27, 8)
Człowiek zawsze szukał kontemplacji oblicza Boga. Jezus powiedział nam, że „widzieć Go, to widzieć Ojca” (J 14, 9), a zatem kontemplacja oblicza Chrystusa jest kontemplacją samego Boga. Zobaczyć oblicze Pana to w jakiś sposób spotkać lub poznać Osobę Chrystusa. Dlatego nie jest zaskakujące, że podobieństwo twarzy Chrystusa inspirowało chrześcijan do większego poznania i miłości Pana od pierwszych wieków.
Obrazy takie jak Weronika, tkanina, która nosi odcisk twarzy naszego Pana podczas Jego Męki, jest tylko jednym z przykładów tak zwanych „acheròpita” lub obrazów nie wykonanych ludzkimi rękami, które były czczone przez wieki. Być może najsłynniejszym z nich jest Całun Turyński, czyli płótno z pochówku Pana Jezusa, na którym odciśnięta jest nie tylko Jego twarz, ale całe ciało i widoczne są rany Jego męki. W rzeczywistości ten wizerunek Chrystusa stał się tak żywo widoczny dopiero po pierwszym sfotografowaniu pod koniec XIX wieku. Jest to być może nawet bardziej odpowiednie dla naszego wieku, który jest tak pod wpływem obrazów, że Chrystus pozostawił znak swojej obecności prawie 2000 lat temu, który mógł być w pełni odkryty tylko przy użyciu technologii naszych czasów.
W ciągu ostatnich 200 lat sam Chrystus wezwał do nabożeństwa do Jego Świętego Oblicza, aby naprawić liczne bluźnierstwa i wykroczenia przeciwko Niemu w naszych czasach. Nabożeństwa te były przekazywane przez dwie siostry, s. Marie de Saint Pierre (1816-1848) i bł. Marię Pierinę de Micheli (1890-1945), z których każda wskazała odrębne nabożeństwa do Świętego Oblicza naszego Pana. W 1958 r. papież Pius XII ogłosił święto Najświętszego Oblicza Jezusa dniem poprzedzającym Środę Popielcową (wtorek zapustny), aby to nabożeństwo mogło być praktykowane w Kościele.
Siostra Marie de Saint Pierre, francuska karmelitanka, otrzymała przesłania od Naszego Pana wzywające do nabożeństwa do Jego Świętego Oblicza. Siostra wyjaśniła, że 25 sierpnia 1843 roku Pan zwrócił się do niej, mówiąc:
’Moje Imię jest wszędzie bluźnione. Nawet dzieci bluźnią”. I dał mi do zrozumienia, że ten straszny grzech, bardziej niż jakikolwiek inny, boleśnie rani Jego Boskie Serce. Przez bluźnierstwo, grzesznik przeklina Go przed Jego Obliczem, atakuje Go otwarcie, unieważnia odkupienie i ogłasza swoje własne potępienie i sąd. Bluźnierstwo jest zatrutą strzałą wiecznie raniącą Jego Boskie Serce. Powiedział mi, że pragnie dać mi Złotą Strzałę, dzięki której będę mogła rozkosznie ranić Jego Serce i leczyć te rany zadane przez złośliwość grzeszników.”
W 1845 roku Pan objawił s. Marii, że pragnie dzieła zadośćuczynienia i że kiedy wierne dusze uczestniczą w tym dziele, są jak św. Weronika, która przezwyciężyła obojętność tłumu świadków Męki Pańskiej i otarła Jego twarz, która była pełna plwociny, potu i krwi. Pan powiedział do siostry: „Szukam Weroniczek, aby wycierały i czciły Moje Boskie Oblicze, które ma niewielu adoratorów.” 
Pan podyktował Siostrze modlitwę znaną jako Złota Strzała, która miała być środkiem oddania i zadośćuczynienia:
„Niech Najświętsze, Najświętsze, Najdobrotliwsze, Najbardziej Tajemnicze i Niewypowiedziane Imię Boże będzie chwalone, błogosławione, kochane, uwielbiane i wysławiane, w niebie, na ziemi i w piekłach, przez wszystkie stworzenia Boże i przez Najświętsze Serce naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Amen.”
Po śmierci siostry Marii, w 1885 roku papież Leon XIII założył Arcybractwo Świętego Oblicza. Pierwszymi członkami była rodzina świętej Teresy z Lisieux, której imię zakonne od tego nabożeństwa brzmiało Teresa od Dzieciątka Jezus i Świętego Oblicza.
Błogosławiona Maria Pierina de Micheli i Medalik Świętego Oblicza
Podobnie jak s. Maria de Saint Pierre, również błogosławiona Maria Pierina de Micheli została wezwana przez Pana do szerzenia nabożeństwa do Jego Świętego Oblicza. Mając zaledwie 12 lat, czekała na adorację Krucyfiksu w Wielki Piątek, kiedy usłyszała słowa Jezusa: „Nikt nie daje Mi pocałunku miłości na Moje Oblicze, aby zadośćuczynić za pocałunek Judasza”. Przyszła błogosławiona odpowiedziała: „Dam Ci pocałunek miłości, Jezu”. Gdy podrosła, została Siostrą i cieszyła się przez całe życie intymnym zjednoczeniem z Panem.
W 1938 roku, podczas modlitwy przed Najświętszym Sakramentem, ukazała się jej Matka Boża trzymająca szkaplerz składający się z dwóch kawałków materiału. Na jednym kawałku było Święte Oblicze Jezusa, a na drugim Eucharystia otoczona promieniami. Matka Boża powiedziała jej, że:
„Wszyscy, którzy będą nosić taki Szkaplerz i czynić, jeśli to możliwe, nawiedzenie Najświętszego Sakramentu w każdy wtorek w zadośćuczynieniu za zniewagi, jakie Święte Oblicze mojego Syna Jezusa otrzymało w czasie Jego Męki i nadal codziennie otrzymuje w Świętej Eucharystii,
– zostaną umocnieni w Wierze i będą gotowi do jej obrony,
– pokonają wszystkie trudności, wewnętrzne i zewnętrzne
– i będą mieli spokojną śmierć pod miłującym spojrzeniem mojego Boskiego Syna”.
W 1940 r. bł. Maria Pierina zrealizowała i uzyskała kościelną aprobatę medalika Świętego Oblicza, który jest używany w miejsce wspomnianego przez Matkę Bożą szkaplerza. Odcisk twarzy naszego Pana został zaczerpnięty z fotografii Całunu Turyńskiego i dlatego przedstawia prawdziwą twarz Pana.
Wtorkowe nabożeństwo do Świętego Oblicza
Pan prosił również, aby Jego Święte Oblicze było czczone w każdy wtorek, a szczególnie w zapusty, wtorek przed Środą Popielcową, która wyznacza początek Wielkiego Postu. Prosząc o to nabożeństwo, Jezus ukazał się pokryty krwią i bardzo smutny powiedział do błogosławionej Pieriny:
„Czy widzisz, jak cierpię? A jednak bardzo niewielu mnie rozumie. Ci, którzy mówią, że mnie kochają, są bardzo niewdzięczni! Dałam moje serce jako zmysłowy przedmiot mojej wielkiej miłości do ludzi i daję moje Oblicze jako zmysłowy przedmiot mojego smutku za wszystkie grzechy ludzi. Pragnę, aby było ono czczone specjalną uroczystością we wtorek, dzień przed Środą Popielcową. Pragnę, aby to święto było poprzedzone nowenną, w której wierni zadośćuczynią razem ze Mną, łącząc się i uczestnicząc w Moim smutku.”
W 1939 roku Jezus powiedział ponownie:
„Pragnę, aby Moje Święte Oblicze było czczone w szczególny sposób we wtorki”.
Dobra praktyka wielkopostna
W ramach przygotowań do Wielkiego Postu należy obchodzić święto Świętego Oblicza, spędzając pewien czas przed Najświętszym Sakramentem i odmawiając modlitwy zadośćuczynienia. Ponadto, powtarzanie tego nabożeństwa w każdy wtorek Wielkiego Postu może być sposobem zbliżenia się do naszego Pana w tym czasie bardziej intensywnej modlitwy i nawrócenia.
Modlitwa do Najświętszego Oblicza Jezusa
Święte Oblicze mojego słodkiego Jezusa, żywy i wieczny wyraz miłości i boskiego męczeństwa poniesionego dla odkupienia rodzaju ludzkiego, uwielbiam Cię i kocham Cię.
Święte Oblicze Jezusa, spójrz na mnie z miłosierdziem.