Otwierasz pocztę i znajdujesz dwa czeki od ludzi, którzy są ci winni pieniądze. Kwota każdego czeku jest mniejsza niż kwota, którą uważasz, że jesteś winien za wykonaną pracę. Jeden z nich jest oznaczony „PŁATNOŚĆ W PEŁNI” w linii memo na przedniej stronie czeku. Drugi ma adnotację na odwrocie, która brzmi –
„POTWIERDZENIE PŁATNIKA WYMAGANE„Adnotacja na tym czeku potwierdza zapłatę w całości za pracę, sprzęt, usługi i/lub materiały dostarczone przez odbiorcę oraz zwolnienie i zaspokojenie wszelkich roszczeń odbiorcy wynikających z wymienionego Projektu, a odbiorca otrzymuje i pobiera pieniądze na podstawie tego instrumentu pod warunkiem, że NIE MA ŻADNEJ REZERWACJI PRAW z jakiejkolwiek natury ze strony odbiorcy.”
Co robisz? Czy możesz bezpiecznie zrealizować któryś z tych dwóch czeków i nadal mieć prawo do ścigania swojego klienta za pozostałe saldo?
Sytuacja opisana powyżej jest aż nazbyt częsta. Staje się ona coraz trudniejsza w branży budowlanej pod koniec sezonu, kiedy marże zysku spadają, linie kredytowe są niskie, a upadłości firm gwałtownie rosną. Co gorsza, przepisy dotyczące takich czeków zmieniły się drastycznie w ciągu ostatnich czterech lat, a od 4 października 1997 roku mamy zupełnie nowy sposób analizowania takich transakcji.
W 1993 roku ustawodawca zmienił artykuł 3 oregońskiej wersji Uniform Commercial Code (który dotyczy czeków), aby uniknąć nieumyślnego zwolnienia z długu, gdy czek jest oferowany w pełnym zaspokojeniu tego długu. W skrócie, aby pokonać takie sformułowania jak adnotacja cytowana w drugim przykładzie powyżej, prawo z 1993 r. wymagało od wierzyciela (osoby otrzymującej czek) udowodnienia, że wysłał on dłużnikowi-płatnikowi wyraźne oświadczenie informujące go, że komunikaty dotyczące długu muszą być wysyłane do wyznaczonej osoby, oferta nie została wysłana do tej osoby, a otrzymana kwota została spłacona w ciągu 90 dni. Procedura ta była bardzo uciążliwa w praktyce (zwłaszcza dla firm, które otrzymują duże ilości czeków) i wymagała przesłuchania w każdej spornej sprawie, aby móc obalić domniemanie, że czek wygasił dług.
Władze ustawodawcze w 1997 r. zniosły tę procedurę i powróciły do starszego prawa. ORS 73.0311 obecnie brzmi następująco:
Negocjowanie dokumentu oznaczonego jako „zapłacone w całości”, „płatność w całości”, „pełna płatność roszczenia” lub słowa o podobnym znaczeniu, lub negocjowanie dokumentu, któremu towarzyszy oświadczenie zawierające takie słowa lub słowa o podobnym znaczeniu, nie ustanawia porozumienia i zaspokojenia, które wiąże odbiorcę lub uniemożliwia pobranie wszelkich pozostałych kwot należnych z tytułu zobowiązania bazowego, chyba że odbiorca osobiście lub przez urzędnika lub pracownika z faktycznym upoważnieniem do rozstrzygania roszczeń, zgadza się na piśmie na przyjęcie kwoty podanej w dokumencie jako pełnej płatności zobowiązania.
Te nowe zasady mają zastosowanie do czeków i innych instrumentów oferowanych lub negocjowanych po 4 października 1997 r.
W naszych przykładach, negocjowanie pierwszego czeku z linią memo oznaczoną „PAYMENT IN FULL” nie spowoduje wygaśnięcia długu. Firma otrzymująca czek może bezpiecznie zrealizować czek i postąpić odpowiednio w celu ściągnięcia pozostałej należnej kwoty.
Drugi czek jest bardziej interesującym przypadkiem. Jeżeli czek z restrykcyjnym językiem na odwrocie jest potwierdzony przez osobę upoważnioną do regulowania należności, dłużnik-płatnik może argumentować, że jest to pismo wyrażające zgodę na przyjęcie kwoty czeku w pełnej płatności. Ale co jeśli czek nie jest zatwierdzony, ale po prostu wysłany do banku odbiorcy do depozytu? Co jeśli adnotacja jest dokonana przez urzędnika zajmującego się należnościami bez uprawnień do kompromisu? Co jeśli adnotacja jest dokonana za pomocą pieczątki, a nie osobistego podpisu? A co jeśli adnotacja ograniczająca jest przekreślona? W takich przypadkach można by się spodziewać, że sąd uzna, iż nie zawarto porozumienia o zmniejszeniu lub zwolnieniu z długu poprzez złożenie podpisu, a więc czek nie wygasza wszystkich roszczeń, niezależnie od tego, co mówi adnotacja.
Dlatego po 4 października 1997 r., jeśli chcesz skłonić kogoś, komu jesteś winien pieniądze, do zaakceptowania mniejszej kwoty niż kwota nominalna długu, lepiej zdobądź podpisane porozumienie w tej sprawie. Zwykłe użycie notatki, adnotacji ograniczającej lub listu przewodniego nie załatwi sprawy. Jeżeli jesteś wierzycielem, masz teraz więcej swobody w realizacji czeków, które są wystawione na kwotę niższą niż suma długu. Bądź jednak ostrożny, jeśli zrealizujesz czek w obliczu wyraźnego listu przewodniego, który uzależnia twoje prawo do zatwierdzenia czeku od przyjęcia obniżonej kwoty jako pełnej zapłaty, lub w inny sposób mówi, że jeśli go zrealizujesz, zgadzasz się na obniżenie długu. Nawet w obliczu wyraźnego upoważnienia ustawowego, sądy były skłonne orzekać przeciwko tym, którzy nieuczciwie podważają próbę negocjowania w dobrej wierze przez inną stronę.
Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, proszę skontaktować się z [email protected] lub zadzwonić pod numer (888) 598-7070.