Katalog liberyjski i Liber Pontificalis datują episkopat Linusa na lata 56-67, za panowania Nerona, ale Jerome datuje go na lata 67-78, a Euzebiusz koniec jego episkopatu na drugi rok panowania Tytusa, scire licet, AD 80.
Linus jest wymieniony w walidacji Drugiego Listu do Tymoteusza. W tym liście, Linus jest odnotowany jako bycie z Pawłem Apostołem w Rzymie w pobliżu końca życia Pawła. Ireneusz stwierdził, że jest to ten sam Linus, który został biskupem Rzymu, i ten wniosek jest ogólnie nadal akceptowany.
Zgodnie z Liber Pontificalis, Linus był Włochem urodzonym w Volterra w Toskanii. Imię jego ojca zostało zapisane jako Herculanus. Konstytucje Apostolskie określają jego matkę jako Claudia; bezpośrednio po imieniu Linus w 2 Tymoteusza 4:21 wymieniona jest Claudia, ale Biblia nie wskazuje jednoznacznie Claudii jako matki Linusa. Według Liber Pontificalis, Linus zadekretował, że kobiety powinny nakrywać głowy w kościele, stworzył pierwszych 15 biskupów i zmarł jako męczennik. Datuje się jego śmierć na 23 września, co do dziś jest wspominane. Jego imię jest włączone do rzymskiego kanonu mszy świętej.
W odniesieniu do rzekomego dekretu Linusa nakazującego nakrywanie głów kobiet, J.P. Kirsch w Catholic Encyclopedia skomentował, że „bez wątpienia dekret ten jest apokryficzny i skopiowany przez autora Liber Pontificalis z Pierwszego Listu Pawła do Koryntian (11: 5) i arbitralnie przypisany pierwszemu następcy Apostoła w Rzymie. Stwierdzenie z tego samego źródła, że Linus poniósł śmierć męczeńską, nie może być udowodnione i jest nieprawdopodobne. Pomiędzy Neronem a Domicjanem nie ma bowiem żadnej wzmianki o prześladowaniu Kościoła rzymskiego, a Ireneusz (1. c., III, iv, 3) spośród wczesnych biskupów rzymskich jako chwalebnego męczennika wskazuje jedynie Telefora.” Martyrologium Rzymskie nie zalicza Linusa do kategorii męczenników, tak jak Liber Pontificalis; aktualny wpis w tym pierwszym dotyczący jego osoby stwierdza: „W Rzymie wspomnienie świętego Linusa, papieża, któremu, jak opowiada święty Ireneusz, błogosławieni Apostołowie powierzyli odpowiedzialność za episkopat Kościoła założonego w tym mieście, a którego błogosławiony Paweł Apostoł wspomina jako swego towarzysza.”
.