Las Linn Run znajduje się w sercu Gór Laurel. Górzysty teren waha się od 1300 do 2800 stóp nad poziomem morza. Większość ziemi została kupiona od Byers and Allen Lumber Company za $42,662. Kiedy ziemia ta została nabyta przez Commonwealth w 1909 roku, był to pierwszy duży publiczny zakup zniszczonych terenów leśnych w dorzeczu rzeki Ohio. Dziś trudno jest sobie wyobrazić, jak wyglądała ta ziemia w 1909 roku, lub wyobrazić sobie, że niektórzy ludzie kwestionowali rozsądek zakupu tak dużej ilości „nieużytków”.
Około piętnastu lat przed nabyciem nieruchomości Linn Run, cały ten obszar został wycięty. Dziewiczy las został przekształcony w obszar pozbawiony drewna i dzikiej przyrody. Wierzchołki drzew zaśmieciły ten teren. Kłody zostały sprzedane na tarcicę. Małe kłody były używane jako podpory w pobliskich kopalniach węgla. Kora świerkowa, źródło taniny, była wiązana w pęczki i transportowana do garbarni. Kolej, która przewoziła drewno i inne produkty na rynek, spowodowała wiele poważnych pożarów.
W swoim pierwszym raporcie (wrzesień 1909), leśniczy John R. Williams napisał: „Powinienem powiedzieć, że w pełni trzy piąte rezerwatu zostało spalone od czasu, gdy zaczęto drwalstwo. Pożary wyrządziły ogromne szkody młodym przyrostom. Niektóre miejsca pokryte są jedynie paprociami i krzakami jeżyn”. Sporadyczne blizny po tych wczesnych pożarach mogą być nadal widoczne po latach rehabilitacji lasu.
W 1910 roku, nowo utworzona Pennsylvania Game Commission współpracowała z byłym Departamentem Leśnictwa w celu ponownego zarybienia jeleni. Jelenie White-tail zostały sprowadzone z Nowego Jorku i Michigan w celu wypuszczenia ich w całej Pensylwanii. Dzisiejsze stado jeleni pochodzi z zasobów wypuszczonych na wolność.
Interesujące ślady Pittsburgh, Westmoreland i Somerset Railroad, które obsługiwały ten obszar pozostają do dziś. Główna linia rozciągała się od Rector do Somerset. Ze względu na duże obciążenia, tory były kilkakrotnie przełączane tam i z powrotem przez Linn Run. W niewielkiej odległości wzdłuż Fish Run Trail, można znaleźć ślady starej linii kolejowej.
Ośrodek narciarski Laurel Mountain, pierwszy duży ośrodek narciarski w zachodniej Pensylwanii, był wcześniej własnością i był zarządzany przez generała Richarda K. Mellona. Rozpoczęty w 1939 roku jako prywatny obiekt przez Rolling Rock, został otwarty dla publiczności po II wojnie światowej i stał się popularnie znany jako „narciarska stolica Pensylwanii”. Służyła tysiącom narciarzy z regionu Pittsburgha.
We wrześniu 1963 roku generał Mellon wydzierżawił ten trakt ziemi i wszystkie jego ulepszenia Commonwealthowi. W lecie 1964 roku przekazał nieruchomość Commonwealthowi.
.