Jul 02, 2019 By Team YoungWonks *
Jakie są części komputera – podstawowe komponenty PC? Biorąc pod uwagę, że komputery przeniknęły nasze życie dzisiaj, ważne jest, abyśmy dobrze zapoznali się z komputerem, jego sprzętem, jak jest on montowany / składany i jakie są kluczowe części komputera.
Chociaż budowanie komputera PC jest bardziej złożone niż to, blog jest świetnym punktem wyjścia. W tym blogu, będziemy patrzeć na podstawy, jak złożyć komputer lub głównych elementów sprzętowych PC (komputer osobisty).
Kluczowe części komputera osobistego są następujące:
Obudowa komputera
Zdjęcie dzięki uprzejmości: https://.com
Obudowa komputera, znana również jako chassis komputera, wieża, jednostka systemowa lub szafa, jest obudową mieszczącą większość komponentów komputera osobistego. Zazwyczaj nie obejmuje ona wyświetlacza, klawiatury i myszy. Obudowy są zazwyczaj wykonane ze stali lub aluminium. Inne stosowane materiały to plastik, szkło, drewno, a nawet klocki Lego w niektórych obudowach budowanych w domu. Rozmiar i kształt obudowy komputera zależy od współczynnika kształtu płyty głównej, ponieważ jest ona największym komponentem w większości komputerów. Zazwyczaj obudowy komputerów zawierają blaszane obudowy dla zasilacza i wnęk na dyski oraz tylny panel, który ma miejsce na złącza peryferyjne wystające z płyty głównej i gniazda rozszerzeń. Większość obudów posiada również przycisk lub wyłącznik zasilania, przycisk resetowania oraz diody LED sygnalizujące zasilanie, aktywność dysku twardego, a w niektórych modelach także aktywność sieci. Niektóre obudowy mają wbudowane porty I/O (takie jak USB i porty słuchawkowe) z przodu obudowy. Taka obudowa zazwyczaj posiada przewody wymagane do podłączenia tych portów, przełączników i wskaźników do płyty głównej.
Należy pamiętać, że punkt montażu zasilacza (PSU) może się różnić w zależności od obudowy. Najczęściej spotykane miejsca to góra obudowy, która pozwala wbudowanemu wentylatorowi PSU działać jako pomocniczy wentylator wyciągowy oraz dół obudowy, z często filtrowanym otworem wentylacyjnym, który z kolei pozwala PSU pobierać chłodne powietrze z zewnątrz.
Płyta główna
Zdjęcie dzięki uprzejmości: https://www.pexels.com/
Płyta główna, zwana również płytą główną, płytą główną, płytą systemową, płytą bazową, płytą planarną lub płytą logiczną, jest główną płytą drukowaną (PCB) występującą w komputerach ogólnego przeznaczenia i innych systemach rozszerzalnych. Płyta główna umożliwia połączenia elektryczne, dzięki którym inne komponenty systemu mogą się komunikować. Innymi słowy, przechowuje i umożliwia komunikację między kilkoma kluczowymi komponentami elektronicznymi systemu, takimi jak centralna jednostka obliczeniowa (CPU) i pamięć, oraz zapewnia złącza dla innych urządzeń peryferyjnych. Zazwyczaj zawiera główne podsystemy, takie jak procesor centralny, kontrolery wejścia/wyjścia i pamięci chipsetu, złącza interfejsów i inne komponenty zintegrowane do ogólnego użytku i zastosowań.
Powód, dla którego ta płyta – głównie PCB – jest nazywana płytą główną, jest taki, że jest ona „matką” wszystkich komponentów do niej dołączonych. Do komponentów tych należą między innymi: urządzenia peryferyjne, karty interfejsów, karty dźwiękowe, karty graficzne, karty sieciowe, dyski twarde (lub inne formy trwałej pamięci masowej), karty tunerów telewizyjnych oraz karty udostępniające dodatkowe gniazda USB lub FireWire. Płyta główna jest zwykle przymocowana do obudowy komputera wzdłuż jej największej powierzchni: albo na dole, albo na boku obudowy, w zależności od współczynnika kształtu i orientacji.
CPU
Obraz dzięki uprzejmości: https://www.pexels.com/
Centralna jednostka obliczeniowa (CPU), znana również jako procesor centralny lub procesor główny, odnosi się do układu elektronicznego w komputerze, który wykonuje instrukcje programu komputerowego, wykonując podstawowe operacje arytmetyczne, logiczne, sterujące oraz wejścia/wyjścia (I/O) zgodnie z instrukcjami. Tradycyjnie, termin CPU odnosi się do procesora, a konkretnie do jednostki obliczeniowej i jednostki sterującej (CU). Główne części CPU to jednostka arytmetyczno-logiczna (ALU), która przeprowadza operacje arytmetyczne i logiczne; rejestry procesora, które przekazują operandy (obiekty operacji matematycznych) do ALU i przechowują wyniki operacji; oraz jednostka sterująca, która umożliwia pobieranie (z pamięci) i wykonywanie instrukcji. Większość współczesnych procesorów to mikroprocesory, czyli zawarte na pojedynczym układzie scalonym (IC). Istnieją jednak komputery, które mają wielordzeniowy procesor, gdzie pojedynczy układ zawiera dwa lub więcej procesorów zwanych rdzeniami.
Podczas zakupu komputera, ważne jest, aby spojrzeć na procesor i jego możliwości. Po tym wszystkim, CPU jest mózgiem komputera i odgrywa kluczową rolę w wydajności komputera. Więc na przykład, szybszy procesor pozwoli Ci grać w gry, edytować zdjęcia, przeglądać strony internetowe i pracować na arkuszach kalkulacyjnych szybciej, ale wyższa moc procesora może również dać gorszą żywotność baterii. Intel i AMD to najwięksi gracze w branży procesorów. Użytkownicy zazwyczaj pamiętają o głównych zadaniach, które zamierzają wykonywać na komputerze i kupują go odpowiednio do tego. Na przykład, podczas gdy seria Intel Atom jest bardzo łatwa dla kieszeni, nie wypada dobrze na froncie wydajności. Podobnie, Intel Celeron i Pentium są idealne dla tych, którzy mają ograniczony budżet. Dla tych, którzy szukają stałej wydajności, polecane są procesory Intel Core i5 serii U lub AMD Ryzen Mobile 5. Jeśli szukasz codziennej produktywności i jeszcze więcej, Intel Core i7 z serii U, Intel Core i5, i7 z serii G i AMD Ryzen Mobile 7 to dobre opcje. Do zastosowań w stacjach roboczych i grach, które zazwyczaj wymagają dużej mocy obliczeniowej, lepiej wybrać Intel Core i5 lub Intel Core i7 z serii H.
Wcześniej procesory AMD pojawiały się tylko w systemach komputerowych z niższej półki, o przeciętnej wydajności i słabym czasie pracy na baterii. Jednak dwa lata temu firma wypuściła swoją nową i imponującą platformę Ryzen Mobile, która poradziła sobie równie dobrze jak procesory Intela, czy to pod względem wydajności grafiki, czy czasu pracy na baterii. Wśród procesorów Intela, Core i3 jest najwolniejszy, i5 jest przeciętny, a i7 jest najszybszy. Model i5 jest w zupełności wystarczający dla zwykłego, codziennego użytkownika, który nie wykonuje intensywnych prac graficznych, nie zajmuje się inżynierią/nauką ani nie gra w gry. Zarówno Core i5 jak i Core i7 obsługują funkcję turbo boost, która pozwala na zwiększenie prędkości zegara w zależności od wykonywanego zadania, oraz Hyper-Threading, która daje użytkownikom dwa unikalne wątki (wirtualne rdzenie) dla każdego rdzenia. Core i3 nie oferuje jednak tych funkcji.
Przechowywanie danych
Jeśli chodzi o przechowywanie danych w komputerze, istnieją dwa kluczowe elementy, na które można spojrzeć: dysk twardy i dysk półprzewodnikowy.
Dysk twardy
Zdjęcie dzięki uprzejmości: https://www.pexels.com/
Dysk twardy (HDD), powszechnie znany jako dysk twardy (HD), jest urządzeniem sprzętowym z pamięcią nieulotną, które trwale przechowuje i pobiera dane na komputerze (aka, zachowuje przechowywane dane nawet po wyłączeniu komputera). Jako wtórne urządzenie pamięci masowej składa się z jednego lub więcej talerzy, na których dane są zapisywane za pomocą głowicy magnetycznej, a wszystko to znajduje się w szczelnie zamkniętej obudowie. Wszystkie komputery mają zainstalowany dysk twardy, ponieważ komputery potrzebują go do przechowywania takich elementów, jak pliki systemu operacyjnego, programy komputerowe i pliki osobiste użytkowników. Dysk twardy jest więc kluczowym elementem komputera. Wewnętrzne dyski twarde są zazwyczaj umieszczone we wnęce na dysk i są połączone z płytą główną za pomocą kabla; są zasilane przez połączenie z PSU (zasilaczem). Głównymi cechami dysku twardego są jego pojemność i wydajność. Pojemność jest określana za pomocą przedrostków odpowiadających potęgom 1000; zatem dysk o pojemności 1 terabajta (TB) ma pojemność 1000 gigabajtów (GB; gdzie 1 gigabajt = 1 miliard bajtów).
Dyski twarde są popularnym drugorzędnym urządzeniem pamięci masowej dla komputerów ogólnego przeznaczenia od wczesnych lat sześćdziesiątych, a liderami rynku w tej dziedzinie są firmy Seagate, Toshiba i Western Digital. I chociaż nadal dominują w ilości pamięci masowej produkowanej dla serwerów, nie są one całkiem w popytu, jak to było wcześniej. Wynika to głównie z pojawienia się i wzrostu popularności dysków półprzewodnikowych (SSD), które są wyposażone w lepsze funkcje.
Dysk SSD (Solid State Drive)
Obraz dzięki uprzejmości: https://.com
An SSD następnie jest półprzewodnikowym urządzeniem pamięci masowej, które wykorzystuje zespoły układów scalonych jako pamięć do przechowywania danych w sposób ciągły. Zasadniczo przechowuje dane w komórkach półprzewodnikowych, przy czym mówi się, że komórki mogą zawierać od 1 do 4 bitów danych. Dyski SSD, zwane również urządzeniami półprzewodnikowymi lub dyskami półprzewodnikowymi, charakteryzują się zazwyczaj wyższą prędkością przesyłu danych, większą powierzchniową gęstością zapisu, większą niezawodnością oraz znacznie niższymi opóźnieniami i czasami dostępu w porównaniu z dyskami twardymi. Ponadto, w porównaniu z dyskami elektromechanicznymi, dyski SSD są bardziej odporne na wstrząsy fizyczne i pracują cicho.
RAM
Obraz dzięki uprzejmości: http://www.freeimages.com
RAM, skrót od Random Access Memory, to sprzęt w urządzeniu komputerowym, w którym system operacyjny (OS), programy użytkowe i dane w bieżącym użyciu są przechowywane, aby mogły być szybko dostępne dla procesora urządzenia. Pamięć RAM jest główną pamięcią w komputerze, a jej odczyt i zapis są znacznie szybsze niż w przypadku innych rodzajów pamięci masowej, takich jak dysk twardy (HDD), dysk półprzewodnikowy (SSD) lub napęd optyczny. Z drugiej strony, pamięć RAM jest niestabilna. Oznacza to, że dane są dostępne w pamięci RAM tak długo, jak długo komputer jest włączony, ale są tracone po jego wyłączeniu. Jest to zatem rodzaj pamięci krótkotrwałej, a po ponownym uruchomieniu komputera system operacyjny i inne pliki są zwykle ponownie ładowane do pamięci RAM z dysku HDD lub SSD.
Pamięć RAM jest koncepcyjnie podobna do zestawu pudełek, w których każde pudełko przechowuje 0 lub 1. Każde pudełko ma unikalny adres, który jest określany przez liczenie w poprzek kolumn i w dół wierszy. Każde pudełko jest znane jako komórka i razem tworzą one tablicę. Każdy wiersz i kolumna w tablicy RAM ma swoją własną linię adresową. Pamięć RAM jest fizycznie mała i jest przechowywana w mikroprocesorach. Jest również niewielka pod względem ilości danych, które może pomieścić. Typowy komputer przenośny może być wyposażony w 8 gigabajtów pamięci RAM, podczas gdy dysk twardy może pomieścić 10 terabajtów.
Wskaźniki obudowy
Zdjęcie dzięki uprzejmości: https://.com
Jak sama nazwa wskazuje, lampki sygnalizacyjne obudowy to lampki (diody LED), które skłaniają użytkownika do zanotowania stanu urządzenia sprzętowego. Niektóre przykłady to te, które pokazują, czy twój komputer jest włączony, czy twój caps lock jest włączony lub czy twój dysk twardy działa. Istotnie, ważnym wskaźnikiem jest kontrolka aktywności dysku twardego, czasami nazywana kontrolką dysku twardego (HDD LED). Jest to mała dioda LED, która świeci się za każdym razem, gdy dysk twardy lub inna wbudowana pamięć masowa jest odczytywana lub zapisywana. Dzięki temu można uniknąć wyciągnięcia baterii lub odłączenia komputera od zasilania, gdy system operacyjny nadal uzyskuje dostęp do plików na dysku, co pozwala uniknąć popełnienia błędu, który może doprowadzić do uszkodzenia kilku ważnych plików. W komputerach stacjonarnych kontrolka aktywności dysku twardego znajduje się zwykle z przodu obudowy komputera. W laptopie dioda LED dysku twardego jest zwykle umieszczona w pobliżu przycisku zasilania.
W uzupełnieniu do tych, istnieją światła, które wskazują, czy num lock, caps lock, lub scroll lock są włączone lub wyłączone. Tak więc, gdy caps lock jest włączony, można zobaczyć światło na lub obok klawisza Caps Lock. Podobnie, gdy num lock jest włączony, zobaczysz lampkę na lub nad klawiszem Num Lock.
Karta graficzna
Obraz dzięki uprzejmości: https://www.pexels.com/
Pecety do gier lub komputery do gier w szczególności potrzebują świetnych kart graficznych. Czym zatem jest karta graficzna? Karta wideo, zwana również kartą wyświetlacza, kartą graficzną, adapterem wyświetlacza lub adapterem graficznym, jest kartą rozszerzeń, która łączy się z płytą główną komputera i generuje strumień obrazów wyjściowych do urządzenia wyświetlającego (takiego jak monitor komputerowy). Karta wideo zazwyczaj zawiera jednostkę przetwarzającą, pamięć, mechanizm chłodzący i połączenia z urządzeniem wyświetlającym. Aby odróżnić je od zintegrowanych układów graficznych (w których sprzęt wideo jest zintegrowany z płytą główną, procesorem lub systemem-on-chip), są one zwykle określane jako dyskretne lub dedykowane karty graficzne. Jednakże, rdzeniem obu jest procesor graficzny (GPU). Większość kart wideo nie jest ograniczona do prostego wyświetlania obrazu. Ich zintegrowany procesor graficzny może wykonywać dodatkowe przetwarzanie, odciążając w ten sposób procesor centralny. Weźmy na przykład karty graficzne firm Nvidia i AMD (ATi); renderują one potok graficzny OpenGL i DirectX na poziomie sprzętowym. Zazwyczaj taka karta graficzna jest wykonana w formie płytki drukowanej (expansion board) i może być włożona do gniazda rozszerzeń, uniwersalnego lub specjalizowanego (AGP, PCI Express). Niektóre z nich wykonane są w dedykowanych obudowach, które podłączane są do komputera za pomocą stacji dokującej lub kabla. Komputer nie musi posiadać karty graficznej, ponieważ większość płyt głównych posiada zintegrowaną grafikę. Problem z grafiką zintegrowaną polega na tym, że w tym przypadku procesor graficzny współdzieli zasoby systemowe z procesorem. Podczas gdy dedykowana karta graficzna posiada własną pamięć dostępu losowego (RAM), własny system chłodzenia i dedykowane regulatory mocy, z wszystkimi komponentami zaprojektowanymi specjalnie do przetwarzania obrazów wideo; wszystko to skutkuje typowo lepszą wydajnością.
Komponenty zarządzania termicznego komputera PC
Komputery mają tendencję do nagrzewania się, gdy są używane przez długi czas lub do wykonywania złożonych zadań – dlatego system zarządzania termicznego jest kluczowym komponentem komputera PC.
Ratownik
Obraz dzięki uprzejmości: https://www.pexels.com/
Wentylator chłodzący
Obraz dzięki uprzejmości: https://www.pexels.com/
Kluczowym elementem jest wtedy radiator; są one używane do chłodzenia procesorów, kart graficznych, a także niektórych chipsetów i modułów pamięci RAM. Radiator następnie zawiera albo wentylator lub inne środki, aby utrzymać gorący składnik, taki jak procesor, schłodzone. Istnieją dwa rodzaje radiatorów: pasywne i aktywne. Te pierwsze są zazwyczaj wykonane z miedzi/aluminium i nie posiadają żadnych elementów mechanicznych. Zasadniczo przenoszą one ciepło generowane przez urządzenie elektroniczne lub mechaniczne do płynnego medium, często powietrza lub płynnego chłodziwa, gdzie jest ono rozpraszane z dala od urządzenia, regulując w ten sposób temperaturę urządzenia na optymalnym poziomie. Radiator ma za zadanie zmaksymalizować swoją powierzchnię stykającą się z otaczającym go medium chłodzącym, takim jak powietrze. Oznacza to, że wydajność takiego radiatora zależy od prędkości powietrza, wyboru materiału, konstrukcji wypukłości i obróbki powierzchni. Z kolei radiatory aktywne wykorzystują zasilanie komputera i mogą być wyposażone w wentylator. Czasami te typy radiatorów są określane jako HSF, co jest skrótem od nazwy radiatora i wentylatora. Istnieją również systemy chłodzenia cieczą, które stały się dość popularne w dzisiejszych czasach.