Wstęp: Znaczenie liczby przedwczesnych skurczów przedsionków (premature atrial contraction, PAC) i częstości pobudzeń nadkomorowych (supraventricular runs, SVR) dla ryzyka rozwoju nowo powstałego migotania przedsionków (atrial fibrillation, AF) u pacjentów z chorobą wieńcową (coronary artery disease, CAD) nie jest dobrze ustalone.
Metody: Kohorta badania Innovation to Reduce Cardiovascular Complications of Diabetes at the Intersection (ARTEMIS) składała się z 1 946 pacjentów z CAD, u których wykonano badania kliniczne i echokardiograficzne, 24-godzinne ambulatoryjne monitorowanie EKG oraz badania laboratoryjne. Po wykluczeniu pacjentów, którzy nie byli w rytmie zatokowym na początku badania lub zostali wyeliminowani z obserwacji, do obecnego badania włączono 1710 pacjentów. SVR definiowano jako co najmniej cztery PAC z rzędu o czasie trwania <30 sekund.
Wyniki: W trakcie obserwacji trwającej średnio 5,6 ± 1,5 roku nowo powstałe AF rozpoznano u 143 (8,4%) pacjentów. W analizie jednoczynnikowej zarówno SVR, jak i liczba PAC były związane z wystąpieniem nowego AF. Gdy SVR i liczbę PAC skorygowano o ustalone markery ryzyka AF w zmodyfikowanym modelu CHARGE-AF w analizie regresji wieloczynnikowej Coxa, oba parametry pozostały istotnymi predyktorami wystąpienia nowego AF (HR = 2.529, 95 % CI = 1,763-3,628, P ˂ 0,001 i HR = 8,139 dla ≥1,409 PAC vs. ≤507 PAC , 95 % CI = 3,967-16,696, P ˂ 0,001, odpowiednio). Łącznie parametry te poprawiły indeks C ustalonego modelu ryzyka AF z 0,649 do 0,718, P < 0,001.
Wnioski: Dołączenie SVR i liczby PAC do ustalonego modelu ryzyka AF poprawia dokładność dyskryminacji w przewidywaniu AF u pacjentów z CAD.