Free Press

Uczynienie pokoju z faktem, że to, co daje nam stabilność umysłu, może również rozszerzyć naszą talię, jest trudne, ale konieczne. Nawet jeśli problemu nie da się wyeliminować, często można go opanować.

Przy prawie dwóch trzecich dorosłych Amerykanów z nadwagą, a prawie jedna trzecia z nich jest otyła, ci z dwubiegunówką, którzy są obciążeni nadmiarem kilogramów zdobytych przez efekty uboczne leków, mają mnóstwo towarzystwa. Dla każdego, kto waży za dużo, problem jest o wiele głębszy niż wygląd osobisty, ponieważ tak wiele niekorzystnych skutków zdrowotnych jest związanych z nadwagą. Jednak eksperci nadal nie są pewni, dlaczego wiele popularnych leków dwubiegunowych sprzyja przybieraniu na wadze. Rzeczywiście, istnieje niewiele przetestowanych metod, aby rozwiązać ten problem, chociaż lekarze oferują kilka, głównie zdroworozsądkowe, porady, jak szczegółowo tutaj.

„W psychiatrii, wiele leków ma potencjał, aby spowodować przyrost masy ciała, mówi Christoph Correll, MD, psychiatra i psychofarmakolog w Zucker Hillside Hospital i Schneider Children’s Hospital w Glen Oaks, Nowy Jork. „A wśród wszystkich leków psychiatrycznych, dwie klasy stosowane najczęściej w zaburzeniu dwubiegunowym, stabilizatory nastroju i leki przeciwpsychotyczne nowej generacji, należą do tych, które powodują największy przyrost masy ciała”. Badania Dr. Correll’a koncentrują się na skutkach ubocznych leków przeciwpsychotycznych.

Ostatnio, cztery główne stowarzyszenia medyczne wydały oświadczenie konsensusu dotyczące potrzeby lekarzy do przesiewania pacjentów, którzy są na atypowych lekach przeciwpsychotycznych dla oznak szybkiego przyrostu masy ciała, lub innych problemów prowadzących do otyłości, cukrzycy i szkodliwych profili lipidowych krwi. Wspólne oświadczenie – którego grupy wydające obejmowały American Diabetes Association i American Psychiatric Association – cytowane silne dowody, że leki przeciwpsychotyczne drugiej generacji (SGAs) może spowodować szybki wzrost masy ciała w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia. Co więcej, wzrost masy ciała może nie plateau nawet po całym roku stosowania leku.

David Allison, PhD, służy jako profesor biostatystyki na University of Alabama, gdzie jest również dyrektorem uniwersytetu Clinical Nutrition Research Center. Według dr Allisona, naukowcy nie wiedzą na pewno, dlaczego leki przeciwpsychotyczne powodują przyrost masy ciała, ale „w niektórych przypadkach mamy dobry pomysł”. Naukowcy podejrzewają, że te leki sprzyjają przyrostowi masy ciała, w części, poprzez ich wpływ na substancje zwane katecholaminami; te katecholaminy obejmują adrenalinę i noradrenalinę. Działając jako hormony, substancje te wpływają na poziom cukru we krwi i metabolizm.

Ujmując sprawy prosto, mówi dr Allison, hormony te mają „wpływ zarówno na spożycie żywności, jak i wydatek energetyczny. Wiele osób uważa, a ja się z tym zgadzam, że wpływ ten dotyczy głównie przyjmowania pokarmu.” Osoby z dwubiegunówką, które są na tych lekach, jedzą znacznie więcej niż potrzebują, co zaobserwowało wielu konsumentów. „Rzeczywiście zauważyłem zwiększony apetyt”, donosi Steven Bloem o jednym z jego leków. (Jego doświadczenia z przybieraniem na wadze są przedstawione w dalszej części artykułu). „Zamiast moich normalnych dwóch misek płatków zbożowych, mógłbym jeść dalej. Zjadłbym cztery.” (Tom Roberts, którego doświadczenia są również opisane w tym artykule, zaleca, aby lekarze omawiali możliwy przyrost masy ciała wcześniej i szerzej podczas konsultacji.)

Jaką radę oferują eksperci? Dr Allison mówi: „Trudno jest powiedzieć z całą pewnością, co mogą zrobić konsumenci, ponieważ nie mamy dużych, dobrze przeprowadzonych badań klinicznych procedur odchudzania wśród osób przyjmujących te leki. Rozważnie i mądrze jest spróbować diety i ćwiczeń, przy wsparciu modyfikacji poznawczo-behawioralnej. Uzyskanie regularnych umiarkowanych ćwiczeń może pomóc zminimalizować przyrost masy ciała i może mieć pozytywny wpływ na nastrój i zdrowie, niezależnie od masy ciała.”

As for certain weight loss drugs that are much used among the general population, Dr Allison says, „Some drugs are popular and fairly effective for weight loss in general. Ale nie wykazano ich skuteczności w populacji osób z chorobą dwubiegunową.”

Dr Correll podkreśla, że prawie każda osoba z chorobą dwubiegunową, która przyjmuje leki przeciwpsychotyczne, aby kontrolować swoją chorobę, ponosi ryzyko przybierania na wadze; w jego opinii po prostu nie ma łatwych odpowiedzi. Dr Correll wyjaśnia, że kiedy osoba z chorobą dwubiegunową pogodzi się z faktem, że potrzebuje tych leków dla stabilności umysłu, wówczas do niej należy podjęcie wszelkich możliwych kroków, aby zminimalizować skutki uboczne powodujące tycie. Nawet jeśli problemu nie można wyeliminować, często można go ograniczyć.

Trzy konkretne zalecenia dr. Correll’a, które pomogą Ci kontrolować wagę:

#1 Przestań pić napoje gazowane, soki i napoje słodzone

Jest to ważne, mówi, „ponieważ ośrodki apetytu w mózgu nie liczą płynnych kalorii jako pożywienia. Nawet stosowanie dietetycznych napojów gazowanych może być niepożądane, ponieważ zamienniki cukru mogą w rzeczywistości wywoływać głód węglowodanów.” Więc co powinieneś pić? „Niecukrową herbatę lub wodę”, mówi. „Nie kawę, ponieważ zwiększa ona uwalnianie insuliny, co sprawia, że jesteś głodniejszy.”

#2 Jedz powoli

Jedz powoli i przeżuwaj swoje pokarmy tak często, jak to możliwe, zanim je połkniesz.” Dr Correll wyjaśnia, że ośrodek apetytu w mózgu faktycznie liczy jedzenie według liczby razy, które zostało przeżute. „I poczekaj, zanim weźmiesz kilka sekund” – dodaje. Powód: Zwiększony apetyt, jaki odczuwa osoba z chorobą dwubiegunową, może spowodować, że będzie ona jeść zbyt szybko i przejadać się, zanim mózg zdąży zarejestrować uczucie pełności.

#3 Spróbuj chodzić co najmniej 30 minut każdego dnia.

Dr Correll przytacza badania przeprowadzone z udziałem osób zagrożonych cukrzycą, które wykazały, że chodzenie 30 minut dziennie (nawet w trzech dziesięciominutowych kawałkach czasu), może zmniejszyć ryzyko zachorowania na cukrzycę o 50 procent. Dr Correll sugeruje inne użyteczne podejście do zwiększania własnego poziomu aktywności: „Wyznacz sobie zasadę, że możesz oglądać określony program telewizyjny tylko wtedy, gdy korzystasz ze schodołazu lub roweru stacjonarnego przez co najmniej 30 minut przed rozpoczęciem tego programu”. Możesz umieścić urządzenie do ćwiczeń przed telewizorem i korzystać z niego również w trakcie programu, sugeruje.

Czego doświadczają konsumenci:

Carolyn

Osoba o dużej energii, pewna siebie i wychodząca, Carolyn, lat 34, mieszka w Pittsburghu, w Pensylwanii, i dąży do uzyskania tytułu magistra administracji biznesowej. Wcześniej zajmowała stanowiska kierownicze w firmach Ticket Master i AT&T Wireless. Niedawno zwolniona z pracy i borykająca się z trudnym rynkiem pracy, Carolyn pozostaje zajęta pracą w szkole, remontami domu i spędzaniem czasu z narzeczonym, którego obecność w jej życiu daje jej poczucie bezpieczeństwa.

Oprócz choroby dwubiegunowej Carolyn żyła – i w znacznym stopniu rozwijała się – z innymi chorobami psychicznymi. Ma również zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) i cierpiała na anoreksję. „Przez prawie całe życie byłam anorektyczką” – wspomina. Diagnozę choroby dwubiegunowej postawiono jej w wieku 27 lat. Mając 5’4″ wzrostu, ważyła zaledwie 90 funtów, ale postrzegała siebie jako osobę ważącą około 200. Po rozpoczęciu przyjmowania litu na chorobę dwubiegunową, Carolyn mówi, że „szybko przytyła około 100 funtów. Kiedy poprosiłam mojego lekarza, aby zamienił lit na coś innego, powiedział mi: 'Jesteś gruba, bo jesteś leniwa. Lit nie powoduje przyrostu wagi.”

„To jest tak złe – to niedorzeczne” – mówi dziś Carolyn. „Mimo to czułam się zdruzgotana. To był ostatni raz, kiedy go widziałam” – mówi. Od tamtej pory Carolyn doszła do wniosku, że „więcej można się nauczyć od konsumentów niż od lekarzy. Mam teraz naprawdę dobrego lekarza, ale najwięcej dowiedziałam się z grup internetowych, rozmawiając z innymi ludźmi o tym, co powoduje przybieranie na wadze, a co nie, i co można z tym zrobić.”

W styczniu ubiegłego roku Carolyn zaczęła przyjmować lek stabilizujący nastrój i, jak mówi, „anoreksja powróciła. Nie byłam głodna, ale myślałam: 'To jest wspaniałe’. Zaczęłam zwracać na siebie uwagę innych ludzi z powodu utraty wagi. Schudłam wystarczająco dużo, około 50 lub 60 kilogramów, aby czuć się dobrze i nagle zdałam sobie sprawę: 'To jestem ja; jestem ze sobą szczęśliwa’. Wtedy w końcu pokonałam tę całą anoreksję i byłam zadowolona z mojego ciała.”

Carolyn podchodzi teraz do swojego wyglądu, skupiając się na swoich najlepszych stronach, a także na wielu wskazówkach, które otrzymuje od innych, że nadal jest atrakcyjna przy wadze 177 funtów. „Wymyśliłam siebie na nowo i wiem, że nadal jestem bardzo atrakcyjna” – mówi Carolyn. „Faceci wciąż patrzą na mnie od góry do dołu. Obcięłam włosy i przefarbowałam je na blond. Przyciągam więcej uwagi jako blondynka. Moje nogi nadal wyglądają bardzo ładnie, więc noszę buty do kolan, spódniczkę mini, a na nią luźny top. Wyglądam inaczej i szczerze mówiąc staram się nie myśleć o tym przez cały czas. Jestem cięższą osobą. Ale lubię tę osobę.”

Tom

Dorastając na wsi w Arkansas, Tom, lat 54, mieszka teraz w San Francisco w Kalifornii, gdzie pracuje jako trener mowy, pisarz i konsultant marketingowy. Przez lata był także instruktorem w college’u, spikerem radiowym i prezenterem telewizyjnym.

Tom cierpiał na okresy „depresji i nadpobudliwości” począwszy od wczesnych lat dwudziestych, ale dopiero w wieku 42 lat otrzymał diagnozę choroby dwubiegunowej. Chociaż lekarze natychmiast rozpoczęli skuteczne terapie farmakologiczne dla Toma i krótko wspomnieli o możliwości przybierania na wadze jako skutku ubocznym, w jego opinii nie poświęcili wystarczająco dużo czasu na rozmowę o jego chorobie, ani o jego skłonności do jedzenia z powodów emocjonalnych. „To jest frustrujące w zawodzie lekarza”, mówi Tom. „Przychodzisz i dostajesz swoje leki, ale miałem psychiatrę, który nigdy nie nawiązał ze mną kontaktu wzrokowego. Nie odżywiałam się prawidłowo i potrzebowałam edukacji, ale nie otrzymałam jej od mojego lekarza. Nasz wspólny czas był tak bardzo ograniczony.”

W końcu Tom znalazł psychologa, z którym omówił takie kwestie, jak jego emocjonalne uzależnienie od jedzenia i uzależnienie, które rozwinęło się do piwa bezalkoholowego. Psycholog pomógł mu na obu counts.

Na 5′ 10″, zdrowa waga dla Toma jest 170 funtów. Leki, które początkowo brał na dwubiegunówkę, spowodowały, że przytył dodatkowe 60 funtów. Następnie zyskał jeszcze więcej wagi po zmianie w jego reżimie narkotyków. „Nigdy wcześniej nie byłem ciężki, a moja samoocena była naprawdę niska” – mówi. „Czułem do siebie obrzydzenie.”

Realizując, że bardzo wysoka, nocna dawka leku przeciwdrgawkowego, który brał, może pogarszać sytuację wagową, Tom poprosił swoją lekarkę o zmniejszenie tej dawki, co zrobiła pod warunkiem, że będą uważnie monitorować jego nastroje. Mniej więcej w tym samym czasie, kiedy obniżono dawkę leku, osiem miesięcy temu, Tom przeżył „poważny kryzys” – stracił ośmioletni, romantyczny związek. Te dwie zmiany zahamowały jego apetyt. „Straciłem 60 funtów w ciągu czterech miesięcy”, mówi.

Tom skupia się teraz na zdrowych nawykach. „Ćwiczę, dużo chodzę”, mówi, „i mam trenera żywieniowego, który przypomina mi, co powinienem jeść na co dzień”. W tej chwili jego trener żywieniowy ma go na ziemniakach, bananach i jabłkach, aby rozwiązać problem jego niedowagi.

Tom jest również wolontariuszem w organizacji Depression and Bipolar Support Alliance (DBSA). Spotkał tam wielu innych ludzi, którzy tak jak on zaczęli brać leki, nie rozumiejąc wszystkich skutków ubocznych, z jakimi mogą się spotkać. „Niezmiennie, spotykam ludzi, którzy byli na lekach i zastanawiają się, dlaczego wysadził ,” mówi. „Edukacja jest krytyczna.”

Steven

Steven, lat 49, urodził się i wychował w Grand Rapids, Michigan, gdzie nadal mieszka dzisiaj. W jego przypadku źle zdiagnozowana choroba psychiczna, która rozpoczęła się w wieku 29 lat, przekreśliła jego życiowe marzenie o zostaniu pastorem baptystów. „Kiedy wpadłem w depresję, kościoły nie były zbytnio zainteresowane pracą z kimś, kto ma 'nerwy'” – mówi. Nikt nie zorientował się, że ma dwubiegunówkę aż do 47 roku życia, chociaż przez lata leczył się na depresję i przebywał w szpitalach psychiatrycznych.

Dzisiaj Steve i jego żona, która straciła córkę przez pijanego kierowcę, założyli własną agencję, Heartfelt Counseling Ministries, aby pomagać ludziom z chorobami psychicznymi i problemami związanymi z żałobą. Jako zarejestrowany pracownik socjalny, Steve wyjaśnia: „Staram się pozostać w biznesie ludzi i pomagać ludziom, którzy cierpią.”

Steve ma 5′ 10″ wzrostu. Kiedy się ożenił w wieku 23 lat, ważył 150 funtów. Dzisiaj, on jest około 60 funtów cięższe. „Ja osobiście nie obchodziło mnie to tak bardzo, kiedy zacząłem przybierać na wadze. Uważam, że kobiety przejmują się o wiele bardziej niż mężczyźni – chyba że do pewnego momentu. Ale teraz się przejmuję, ponieważ ma to wpływ na moje zdrowie. Zdiagnozowano u mnie cukrzycę typu 2. Mój lekarz powiedział: „Nie sądzę, że to związane z leków,” ale wiele razy, nawet jeśli jest w literaturze, praktyczny lekarz nie wie.”

Steve wie, że nadwaga w połączeniu z posiadaniem cukrzycy znacznie zwiększa ryzyko ataku serca. Sytuacja ta niepokoi jego i jego rodzinę, dlatego podejmuje kroki w celu rozwiązania problemu wagi. Jego obecna waga 211 kg odzwierciedla niedawną utratę 13 funtów spowodowaną świadomymi wysiłkami, aby ćwiczyć pilniej i jeść ostrożniej. Steve jest wdzięczny, że ma właściwą mieszankę leków, które dobrze wpływają na jego umysł. Jednocześnie dodaje: „To wciąż jest w mojej mocy, by poprawić stan mojego ciała.”

Printed as „The push-pull of weight gain”, Summer 2005

.