Randomizacja jest wykorzystywana w statystyce i w hazardzie.
StatystykaEdit
Losowość jest podstawową zasadą w teorii statystyki, której znaczenie podkreślił Charles S. Peirce w „Illustrations of the Logic of Science” (1877-1878) i „A Theory of Probable Inference” (1883). Wnioskowanie oparte na randomizacji jest szczególnie ważne w projektowaniu eksperymentów i w próbkowaniu ankiet. Pierwszym użyciem „randomizacji” wymienionym w Oxford English Dictionary jest jej użycie przez Ronalda Fishera w 1926 roku.
Eksperymenty randomizowaneEdit
W statystycznej teorii projektowania eksperymentów, randomizacja polega na losowym przydzielaniu jednostek eksperymentalnych pomiędzy grupami leczenia. Na przykład, jeśli eksperyment porównuje nowy lek z lekiem standardowym, to pacjenci powinni być przydzieleni albo do nowego leku, albo do standardowego leku kontrolnego z wykorzystaniem randomizacji. Randomizacja zmniejsza konfundację poprzez wyrównanie tak zwanych czynników (zmiennych niezależnych), które nie zostały uwzględnione w projekcie eksperymentu.
Próbkowanie ankietoweEdit
Próbkowanie ankietowe wykorzystuje randomizację, po krytyce poprzednich „metod reprezentatywnych” przez Jerzego Neymana w jego raporcie z 1922 roku dla Międzynarodowego Instytutu Statystycznego.
Ponowne próbkowanieEdit
Niektóre ważne metody wnioskowania statystycznego wykorzystują resampling z obserwowanych danych. Wiele alternatywnych wersji zbioru danych, które „mogły być obserwowane” są tworzone przez randomizację oryginalnego zbioru danych, jedynego obserwowanego. Zmienność statystyk obliczonych dla tych alternatywnych zestawów danych jest przewodnikiem do niepewności statystyk oszacowanych na podstawie oryginalnych danych.
GamblingEdit
Losowość jest szeroko stosowana w dziedzinie hazardu. Ponieważ słaba randomizacja może pozwolić wykwalifikowanemu hazardziście na czerpanie korzyści, wiele badań poświęcono skutecznej randomizacji. Klasycznym przykładem randomizacji jest tasowanie kart do gry.