Free Press

W ciągu ostatnich 20 lat republikańska polityka edukacyjna skupiała się na rozszerzaniu wyborów przyznanych lokalnym społecznościom, rodzinom i uczniom. Gdzie to pójdzie dalej, z Donaldem Trumpem jako przypuszczalnym liderem Partii Republikańskiej, jest czyimś domysłem.

„Trudno wiedzieć, co myśli heck”, powiedział Frederick Hess, dyrektor studiów polityki edukacyjnej w konserwatywnym American Enterprise Institute. „Nie sądzę, żeby głęboko lub długo myślał o polityce edukacyjnej.”

W ubiegłym tygodniu Komitet Platformy Republikańskiej rozpoczął dyskusję na temat tego, co jego zdaniem powinno znaleźć się w sekcji „Wielkie rodziny, edukacja, opieka zdrowotna i sprawiedliwość karna” w Platformie 2016. Obecne punkty porozumienia obejmują idee, że uczniowie mają większe szanse na osiągnięcia akademickie, jeśli ich rodzice są heteroseksualnymi małżeństwami, dane uczniów powinny być bardziej prywatne, a zasługi powinny być przyznawane nauczycielom osiągającym wysokie wyniki.

Strona zgodziła się również na pozostawienie sformułowań, które zachęcałyby stany do oferowania Biblii jako obieralnego kursu literatury.

„Chciałbym przypomnieć ciału, że pierwszy Kongres Stanów Zjednoczonych w 1789 roku wezwał do dystrybucji Biblii dla wszystkich dzieci w szkołach w Stanach Zjednoczonych w tym czasie”, powiedział Kris Kobach, Sekretarz Stanu w Kansas. „To ważna zasada, którą nasi ojcowie założyciele zdecydowali się przyjąć.”

Platforma ma zostać sfinalizowana i wydana w tym tygodniu, i jak na razie wydaje się skupiać na utrzymaniu tradycyjnego nacisku partii na nauczanie wartości moralnych w szkołach publicznych. Byłaby to wyraźna zmiana tonu w stosunku do niedawnej przeszłości dla konserwatystów ogólnie i ustawodawców Partii Republikańskiej w szczególności, których pomysły o przywróceniu kontroli rodzicielskiej i zwiększeniu wolnego wyboru napędzanego przez rynek wniosły wiele do obecnego ruchu reformy edukacji.

6 700 – liczba publicznych szkół czarterowych, które rozpoczęły działalność jako pomysł konserwatystów, w USA.

Konserwatywni edukatorzy stali za stworzeniem szkół czarterowych, finansowanych ze środków publicznych szkół z większą władzą nad tym, jak są prowadzone i kogo zatrudniają. Obecnie w kraju istnieje ponad 6 700 publicznych szkół czarterowych, które obsługują ponad 3 miliony uczniów, jak podaje National Alliance for Public Charter Schools (Krajowy Sojusz na rzecz Publicznych Szkół Czarterowych). Bony, które pozwalają rodzinom na wybór prywatnych dostawców usług i wykorzystanie własnej części funduszy publicznych na wysłanie dziecka do wybranej przez nie instytucji, to kolejna konserwatywna inicjatywa polityczna, która zaczęła zyskiwać na popularności w latach 90. Podczas gdy bony nie stały się powszechne w systemie K-12, wiele stanów polega w dużym stopniu na jakimś programie bonów, aby dotować wczesną edukację dla rodzin o niskich dochodach.

Wiele szkół czarterowych okazało się dość skutecznych w pomaganiu swoim uczniom osiągnąć. Hess powiedział, że ważniejsze jest dla niego, aby zauważyć, że najlepiej działające szkoły czarterowe mają długie listy oczekujących, co postrzega jako dowód, że rodzice są teraz w stanie lepiej wybrać, gdzie wysłać swoje dzieci do szkoły.

As charters and vouchers began to take off in the 1990s, Democratic reformers latatch on to several of the key principles behind such programs, especially charter schools. Ale podczas gdy tradycyjne przywództwo związków zawodowych nauczycieli potępiało przesunięcie w prawo obecnego ruchu reformatorskiego, konserwatyści tacy jak Hess czuli, że ruch ten skręcił zbyt daleko w lewo.

„Powiedziałbym, że obecny ruch reformatorski jest bardzo lewicowym zjawiskiem”, powiedział Hess. „To jest bardzo oprawione w kategoriach polityki świadomej rasy i bardzo zainwestowane w zwiększenie roli Waszyngtonu w szkołach.”

Related: Reformers’ push to improve education is worth of celebration – but is there a dark side, too?

Many of the specific policy concerns Hess mentioned during a long conversation about conservative education policy are also on the list of concerns of the largely liberal education establishment: too much focus on discipline in schools, too much testing and tracking of scores, and the Common Core State Standards, to name a few. Przejście federalnej ustawy Every Student Succeeds Act, która ma przywrócić znaczną część kontroli stanom i lokalnym okręgom, może zbliżyć obie strony, aby spróbować zmienić kierunek krajowej polityki edukacyjnej.

„Jeśli Trump nie wygra, będzie miał mały lub żaden wpływ na politykę, ponieważ jego kampania nie jest tak naprawdę o polityce.”

I wtedy jest kwestia federalnych pieniędzy, które republikanie historycznie czuli, że powinny być wydawane oszczędnie na edukację. Kongresmenka Virginia Foxx, R-N.C., współprzewodnicząca republikańskiego komitetu platformy, powiedziała, że polityka partii powinna skupić się na zapewnieniu, że podatnicy otrzymują uczciwy zwrot z inwestycji w edukację.

„Wydajemy dużo pieniędzy na edukację, więcej niż wiele innych krajów” – powiedziała Foxx – „i nie zawsze uzyskujemy z tego najlepszą wartość.”

Do tej pory sam Trump powiedział bardzo niewiele na temat którejkolwiek z tych kwestii. Powtórzył standardowe już republikańskie wezwanie do wyeliminowania amerykańskiego Departamentu Edukacji, tradycję zapoczątkowaną przez byłego prezydenta Ronalda Reagana. Powiedział również, że pozbędzie się Common Core, władzy nie przyznanej prezydentowi, ponieważ Common Core State Standards zostały osobno przyjęte przez każdy z 42 stanów, które ich używają.

Related: W Teksasie nowe standardy matematyczne wyglądają zupełnie jak Common Core

Edukacja nie jest wymieniona na stronie kampanii Trumpa jako jedno z jego „stanowisk”, które zamiast tego obejmują: Pay for the Wall, Healthcare Reform, U.S.-China Trade Reform, Veterans Administration Reforms, Tax Reform, Second Amendment Rights and Immigration Reform. (Dla kontrastu, edukacja jest wymieniona trzy razy na liście problemów Hillary Clinton. Ona ma konkretne propozycje polityczne dla „Wczesnej edukacji dziecięcej”, „Edukacji K-12” i „Uczynienia college’u przystępnym cenowo poprzez przejęcie długu studenckiego.”)

„Wydajemy dużo pieniędzy na edukację, więcej niż wiele innych krajów, i nie zawsze uzyskujemy z tego najlepszą wartość.”

Pomimo nieobecności edukacji w jego oficjalnych stanowiskach, Trump nazwał edukację narodowym priorytetem, obok opieki zdrowotnej i bezpieczeństwa, podczas wydarzenia CNN Town Hall w marcu.

Indiana Gov. Mike Pence, wybór Trumpa na partnera w biegu, ma bardziej ugruntowany rekord w zakresie edukacji. Nadzorował kilka lat stałej poprawy, ocenianej przez wyniki stanu w matematyce i czytaniu w National Assessment of Educational Progress. Zapoczątkował również stanowy program przedszkolny w Indianie, aczkolwiek bardzo mały, który zdaniem krytyków nie służy wystarczającej liczbie dzieci, którym miał pomóc. Wczesna edukacja jest podobno kolejnym obszarem, który według Platformy Republikańskiej z 2016 r. powinien znajdować się poza zasięgiem rządu federalnego.

Nawet zakładając, że Trump zajmie formalne stanowisko w sprawie edukacji podczas konwencji lub w trakcie jesiennej kampanii, Hess nie widzi, aby Trump miał wpływ na długoterminowe myślenie konserwatywnych twórców polityki edukacyjnej.

„Jeśli Trump nie wygra, będzie miał niewielki lub żaden wpływ na politykę, ponieważ jego kampania tak naprawdę nie dotyczy polityki” – powiedział Hess. „Jeśli facet wygra wybory, będzie . Jaki będzie miał wpływ, nikt z nas tak naprawdę nie wie. Ludzie, którzy twierdzą, że wiedzą, nie wiedzą.”

Mikhail Zinshteyn przyczynił się do tego raportu.

Ta historia została wyprodukowana przez The Hechinger Report, non-profit, niezależną organizację informacyjną skupioną na nierównościach i innowacjach w edukacji.

.