Individuals przyjść do „wiedzieć” własne postawy, emocje i inne stany wewnętrzne częściowo przez wnioskowanie ich z obserwacji własnych jawnych zachowań i / lub okoliczności, w których to zachowanie występuje. Tak więc, w zakresie, w jakim wewnętrzne wskazówki są słabe, niejednoznaczne lub nieinterpretowalne, jednostka znajduje się w tej samej pozycji, co zewnętrzny obserwator, który musi polegać na tych samych zewnętrznych wskazówkach, aby wywnioskować wewnętrzne stany jednostki. W niniejszym rozdziale prześledzimy konceptualne antecedencje i empiryczne konsekwencje tych tez, spróbujemy umieścić teorię w nieco poszerzonych ramach odniesienia i wyjaśnimy, jakie zjawiska teoria ta może, a jakich nie może wyjaśnić w szybko rosnącej literaturze eksperymentalnej dotyczącej zjawiska samoatrybucji. Kilka eksperymentów i paradygmatów z literatury dysonansu poznawczego nadaje się do interpretacji autopercepcji. Ale właśnie dlatego, że eksperymenty te podlegają alternatywnym interpretacjom, nie mogą być wykorzystywane jako jednoznaczny dowód na rzecz teorii autopercepcji. Omówiono reinterpretację zjawisk dysonansu poznawczego i innych zjawisk autopercepcyjnych. Rozdział podkreśla pewne różnice między autopercepcją a percepcją interpersonalną oraz zmianę paradygmatu w psychologii społecznej. Omówiono w nim niektóre nierozwiązane problemy, takie jak konceptualny status klas odpowiedzi pozapoznawczych i strategia analizy funkcjonalnej.
Free Press
everywhere