St. Denis, Denis także pisane Denys, łac. Dionysius, (ur., Rzym?- zm. 258?, Paryż; dzień święta: Kościół zachodni, 9 października; Kościół wschodni, 3 października), rzekomo pierwszy biskup Paryża, męczennik i patron Francji. Św. Denis jest również czczony jako jeden z 14 Świętych Wspomożycieli, zgromadzenia świętych, którzy byli szczególnie popularni w średniowieczu ze względu na ich moc wstawiennictwa.
Zgodnie z VI-wieczną Historia Francorum św. Grzegorza z Tours, Denis był jednym z siedmiu biskupów wysłanych do Galii, aby nawrócić ludzi w czasach panowania cesarza rzymskiego Decjusza. Niewiele wiadomo o jego życiu; uważa się, że został zamęczony podczas prześladowań chrześcijan przez cesarza rzymskiego Decjusza w 251 r. lub Waleriana w 258 r.
W VII w. jego relikwie, ufundowane krótko wcześniej przez króla Merowingów Dagoberta I, zostały przeniesione do opactwa St. Denis, niedaleko Paryża. W IX wieku Hilduin, opat St. Denis, przetłumaczył mistyczne dzieła Pseudo-Dionizego, które zostały przesłane cesarzowi Ludwikowi I Pobożnemu przez cesarza bizantyjskiego Michała II. Opat utożsamił paryskiego Denisa z Pseudo-Dionizym, którego uważano za ateńskiego ucznia św. Pawła Apostoła, ale który najprawdopodobniej był syryjskim mnichem z V lub VI wieku. W XII wieku Piotr Abelard został zmuszony do ucieczki z klasztoru i z samej Francji, gdy próbował wykazać, że paryski Denis i ateński Denis to nie ta sama osoba.
Legenda zapisana w IX wieku opowiada, że Denis został ścięty na Montmartre, a jego pozbawione głowy zwłoki przeniesiono na północny wschód od Paryża, gdzie założono benedyktyńskie opactwo St. Denis. Denis jest często przedstawiany w sztuce jako zdekapitowana (choć najwyraźniej żywa) postać.
.