Free Press

W ludziach, jelito cienkie ma około 6 metrów lub 20 stóp długości, a jelito grube ma około 1,5 metra lub 5 stóp długości. Przewody pokarmowe szympansa, orangutana, dorosłego człowieka i ludzkiego płodu były badane i porównywane przez Stevensa i Hume’a w 1995 roku. Jelita szympansów wykazały dłuższy wyrostek robaczkowy, znacznie mniejszą liczbę pętli w jelicie cienkim, a jelito grube miało zwiększone haustracje, w porównaniu z ludźmi. Uważa się, że redukcja jelita jest funkcją wyższej jakości, łatwiejsze do strawienia (tj. mniej włókniste) dieta ludzi realtive do innych małp człekokształtnych, i że ewolucyjny trend do redukcji jelita rozpoczął się, gdy wczesne członkowie rodzaju Homo zaczęli włączać większą ilość tkanek zwierzęcych (tłuszczu szpiku, materii mózgu i mięśni) około 2,5 mln lat temu. Ponieważ tkanka jelitowa jest kosztowna metabolicznie, redukcja jelit mogła pozwolić wczesnym przedstawicielom naszego rodzaju na przeznaczenie większej ilości energii metabolicznej na wzrost i utrzymanie mózgu, rozluźniając w ten sposób ograniczenie ewolucyjnego wzrostu wielkości mózgu (pomysł znany jako „hipoteza drogiej tkanki”): Aiello & Wheeler, 1995). Sugerowano również, że gotowanie, które rozkłada włókna roślinne (celulozę i ligninę) oraz tkankę łączną w mięsie (kolagen), pozwoliło wczesnym ludziom wydobyć więcej składników odżywczych z pożywienia przy mniejszym wysiłku trawiennym, co również przyczyniło się do ewolucyjnej redukcji (skrócenia) energetycznie kosztownej tkanki jelitowej.