Reklama:
Struktura trzech aktów jest typowym i często używanym szablonem strukturyzacji narracji. Większość filmów głównego nurtu wydanych przez Hollywood są zgodne z tym szablonem, ale można go znaleźć w innych formach opowiadania historii, jak również. Chodzi o to, że historia jest tak skonstruowany, że wszystkie działania mieści się w jednym z trzech aktów, z regularnych punktów fabularnych (lub odwrócenia) używane do mostu każdego aktu, i wysłać narracji w innym kierunku niż wcześniej był going.
The First Act jest Setup. Ogólnie rzecz biorąc, trwa to pierwszy kwartał historii (pierwsze pół godziny dla typowego dwugodzinnego filmu), i jest tam, gdzie główni bohaterowie są wprowadzani i dramatyczna przesłanka (tj. o czym jest historia) i sytuacja dramatyczna (tj. ustawienie i kontekst, w którym historia się dzieje) są ustalone. W pewnym momencie pierwszego aktu (zwykle w połowie, ale nie zawsze) pojawia się Wezwanie do Przygody (lub, w bardziej przyziemnych okolicznościach, Incydent Wzbudzający), które wprawia w ruch fabułę filmu. Czy bohater akceptuje to czy nie, to nie ma znaczenia; wydarzenia zostają wprawione w ruch powodując, że protagonista podąża ścieżką narracji, czy tego chce czy nie.
Reklama:
Okazjonalnie, „Punkt Ataku” jest włączony jako oddzielna koncepcja do Incydentu Wzbudzającego – Punkt Ataku wprawia fabułę w ruch, i jest często poza kontrolą bohatera; Incydent Wzbudzający jest kiedy konflikt jest rzucony na bohatera, zmuszając go do działania i ustanawiając motywację dla głównego bohatera.
W odniesieniu do pierwszego aktu jest ogólna zasada scenopisarstwa kciuka, który stwierdza, że bohater, centralne postacie drugoplanowe, a scenariusz musi być wprowadzony i wyraźnie ustanowione w ciągu pierwszych dziesięciu minut filmu w celu haka zainteresowanie publiczności – dłużej, a ryzyko utraty ich. Pisanie powieści zazwyczaj stosuje tę samą zasadę, zastępując pierwsze dziesięć minut z pierwszych pięćdziesięciu stron.
Drugi akt, Konfrontacja, jest najdłuższy, zazwyczaj dwa razy dłużej niż pozostałe dwa akty, lub drugi i trzeci pół godziny w filmie dwugodzinnym. W tym akcie, główny bohater (y) spotkać swoich Mentorów, Love Interests są ustalone, a przede wszystkim, bohaterowie napotkają przeszkody w postaci ludzi, obiektów i ustawień, które pojawiają się z rosnącą mocą i rosnącą częstotliwością, aby udaremnić bohatera. W szczególności, obecność wroga będzie odczuwalna, powodując pierwsze starcia pomiędzy Protagonistą i Antagonistą.
Reklama:
W „Punkcie Środkowym”, protagonista będzie wydawał się być bliski osiągnięcia ostatecznego celu, ale wydarzenia sprzysięgną się, aby zapobiec sukcesowi. Oczekuj Spektakularnego Spektaklu Centralnego, który się rozwinie. W rezultacie, bohater osiągnie swój najniższy punkt i często chwilowo podda się w rozpaczy. W tragedii, Darkest Hour staje się ich Brightest Hour i Midpoint flips z jednego z prawie zwycięstwa do jednego z prawie-defeat.
The Third Act, rozwiązanie, jest gdzie historia wraps up. Bohater wraca do walki (nawet wracając z martwych, aby to zrobić, w niektórych przypadkach) i walka będzie renew.
Klimax jest gdzie walka osiąga swój szczyt w emocjonalnej i fizycznej intensywności. Protagonista albo zwycięży, albo – jeśli to tego rodzaju historia – poniesie kolejną porażkę, i to porażkę tak bolesną i całkowitą, że uniemożliwi dalszą walkę.
Po niej następuje Dénouement, w którym wszystko się uspokaja i przywracana jest równowaga podobna do tej, jaka panowała na samym początku. Jednakże, po doświadczeniu wydarzeń z historii, znaki mają nadzieję, że wzrosła i ewoluowały poza to, co było na początku, i często mają trudności z ponownym dostosowaniem się do sposobu rzeczy było.
Jeśli zrobione dobrze, Three-Act Structure jest użytecznym narzędziem w tworzeniu ciekawych historii, które rozwijają się i postępują logicznie. Jeśli zrobione źle, jest poczucie, że to, co przeżywamy jest czymś, co widzieliśmy wiele, wiele, wiele, wiele razy przed.
Należy pamiętać, że struktura trzyaktowa pochodzi z dramatu starożytnej Grecji, a właściwie z Poetyki Arystotelesa, który przeanalizował wiele sztuk jako zgodne z tą strukturą, a niektóre, które nie, ale które nadal widział jako dobre prace. Struktura ta była bardziej wpływowa dla dramatu europejskiego niż angielskiego. Na przykład William Shakespeare słynął z tego, że jego sztuki nie do końca się do niej stosowały, były pełne asidów, podplotów i postaci, a motywacje bohaterów nie były przedstawione w tak jasnych liniach. W klasycznym Hollywood, termin ten pojawił się w epoce dźwięku, gdzie napływ teatralnie wyszkolonych talentów jako scenarzystów, reżyserów i producentów, co również pozwoliło na dopasowanie filmów do bardziej sztywnego modelu systemu studyjnego. Filmowcy faktycznie eksperymentowali i buntowali się przeciwko tej strukturze stale między latami 60-tymi a 80-tymi, jak zauważył filmoznawca David Bordwell, ale od czasów hollywoodzkiej ery blockbusterów, nowa zintensyfikowana wersja struktury trzyaktowej stała się normą produkcyjną i stała się powszechnie znana i naśladowana w Internecie.
W przypadku telewizji, ze względu na jego charakter seryjny, trzy-aktowej struktury jest modyfikowany lub usprawnione albo dla sezon-arcs lub w przypadku odcinków, mini-arcs, który został wyznaczony przez Dana Harmona jako rodzaj miniaturowego koła, w którym odcinki rozpocznie się od stabilnego ustawienia, flirt z niektórych zmian i problemów przed powrotem do status quo.
Zobacz Break Act jak Three-Act Structure dostaje dostosowane do małego ekranu. Zobacz także The Hero’s Journey, który nie jest bezpośrednio związany z Three-Act Structure, ale dzieje się, aby dopasować ładnie w nim, i podobnie dostaje używane dużo podczas fabuły opowieści, zwłaszcza epickich, heroicznych, lub fantasy / sci-fi natury. (Aby dać wyobrażenie: terminy Wezwanie do Przygody, Odrzucenie Wezwania i Strażnicy Progu są wszystkie oparte na koncepcji Podróży Bohatera). Porównaj/porównaj Kishotenketsu – czteroaktowa struktura występująca w historiach wschodnioazjatyckich, która nie jest skoncentrowana na napędzającym ją konflikcie.