Purpose: Graft choice in primary anterior cruciate ligament (ACL) reconstruction remains controversial. Zastosowanie alloprzeszczepów gwałtownie wzrosło w ostatnich latach ze względu na brak zachorowalności w miejscu pobrania, skrócenie czasu operacji i niezawodny rozmiar przeszczepu. Jednak opublikowane dane dotyczące skuteczności klinicznej tych przeszczepów w porównaniu z autoprzeszczepami są niejasne. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie aktualnego przeglądu dostępnych dowodów klinicznych, aby pomóc chirurgom w podjęciu decyzji o zastosowaniu alloprzeszczepów w pierwotnej rekonstrukcji ACL.
Metody: Dokonano przeglądu literatury w odniesieniu do gojenia się allograftów, przechowywania, sterylizacji, różnic w technice chirurgicznej i rehabilitacji, a także ostatnich badań porównawczych oraz wszystkich klinicznych przeglądów systematycznych i metaanaliz.
Wyniki: Wczesne przeglądy wskazały na wyższe ryzyko niepowodzenia w przypadku allograftów ze względu na skojarzenie z napromieniowaniem w celu sterylizacji oraz w przypadku, gdy programy rehabilitacyjne i obciążenie pooperacyjne mogą ignorować wolniejsze wbudowywanie allograftów. Nowsze analizy wskazują na podobny niski odsetek niepowodzeń dla metod rekonstrukcji z użyciem alloprzeszczepów i autoprzeszczepów w przypadku stosowania nienapromieniowanych alloprzeszczepów, które nie zostały poddane obróbce chemicznej i w przypadku których rehabilitacja przebiega wolniej. Jednakże gorsze wyniki leczenia alloprzeszczepami odnotowano u młodych (< 25 lat), bardzo aktywnych pacjentów, a także w przypadku stosowania napromieniowanych lub chemicznie przetworzonych przeszczepów.
Wnioski: Rozważając zastosowanie allograftów w pierwotnej rekonstrukcji ACL, ważnym czynnikiem negatywnym jest stosowanie napromieniania, chemicznej obróbki oraz programów rehabilitacyjnych dostosowanych do autoprzeszczepów. Alloprzeszczepy, jeśli są stosowane do pierwotnej rekonstrukcji ACL, powinny być świeżo mrożone i nienapromieniane. Ilościowe określenie ryzyka stosowania alloprzeszczepów u osób młodych wymaga dalszej oceny.
Poziom dowodów: III.