Pięćdziesięciu sześciu pacjentów z ostrym zawałem serca powikłanym bradykardią zatokową (SB) leczono dożylnie atropiną i monitorowano na oddziale opieki wieńcowej. Atropina zmniejszyła lub całkowicie wyeliminowała przedwczesne skurcze komorowe (PVCs) i/lub okresy przyspieszonego rytmu idiowentrykularnego u 27 z 31 pacjentów (87%) i podniosła systemowe ciśnienie krwi do normy u 15 z 17 pacjentów (88%) z hipotensją. Ponadto, podanie atropiny wiązało się z poprawą przewodnictwa przedsionkowo-komorowego u 11 z 13 pacjentów (85%) z ostrym zawałem mięśnia sercowego z blokiem przedsionkowo-komorowym 2 lub 3 stopnia. U siedmiu pacjentów wystąpiło dziesięć istotnych działań niepożądanych: częstoskurcz komorowy lub migotanie komór u trzech, częstoskurcz typu sustainedinus u trzech, zwiększenie częstości występowania PVC u trzech i psychoza toksyczna u jednego. Te główne działania niepożądane korelowały albo z większą dawką początkową atropiny (tj. 1,0 mg aa w porównaniu z zazwyczaj stosowaną dawką 0,5 lub 0,6 mg), albo z całkowitą dawką kumulacyjną przekraczającą 2,5 mg w ciągu 21/2 godzin. Atropina jest lekiem z wyboru w leczeniu pacjentów z OZW i hipotensją oraz jest skuteczna w leczeniu arytmii komorowych, a także zaburzeń przewodzenia u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w dolnej części serca. Poważne działania niepożądane wykluczają jednak stosowanie atropiny bez starannego nadzoru lekarskiego.
By adminLeave a Comment on Użycie atropiny u pacjentów z ostrym zawałem serca i bradykardią zatokową.