„Why The Name”
Imiennik Zakonu DeMolay urodził się w Vitrey, Departament Haute Saone, Francja w roku 1244. W wieku 21 lat DeMolay wstąpił do Zakonu Templariuszy.
Kon Templariuszy był organizacją usankcjonowaną przez Kościół Rzymsko-Katolicki w 1128 roku, aby strzec drogi między Jerozolimą a Akrem, ważnym miastem portowym nad Morzem Śródziemnym. Zakon templariuszy uczestniczył w wyprawach krzyżowych i zyskał sławę dzięki męstwu i heroizmowi.
Dzięki wielu szlachcicom i książętom wysyłającym swoich synów, aby dołączyli do templariuszy, zakon stał się również bardzo bogaty i popularny w całej Europie.
W 1298 roku Jacques DeMolay został mianowany Wielkim Mistrzem templariuszy, co stanowiło pozycję władzy i prestiżu. Jednak jako Wielki Mistrz, Jacques DeMolay znajdował się w trudnej sytuacji. Wyprawy krzyżowe nie osiągały swoich celów. Nie-chrześcijańscy Saraceni pokonali krzyżowców w bitwie i zdobyli wiele ważnych miast i posterunków. Templariusze i Szpitalnicy (inny zakon rycerski) byli jedynymi grupami, które pozostały, aby stawić czoła Saracenom.
Templariusze postanowili zreorganizować się i odzyskać siły. Udali się na wyspę Cypr, czekając, aż ogół społeczeństwa podniesie się na znak poparcia dla kolejnej krucjaty.Zamiast poparcia społecznego, rycerze przyciągnęli jednak uwagę potężnych lordów, którzy byli zainteresowani uzyskaniem ich bogactwa i władzy. W 1305 r. Filip Sprawiedliwy, król Francji, postanowił przejąć kontrolę nad templariuszami. Wcześniej byli oni odpowiedzialni tylko przed Kościołem. Aby zapobiec wzrostowi potęgi Kościoła i zwiększyć swoje własne bogactwo, Filip postanowił przejąć kontrolę nad templariuszami.
W roku 1307 rozpoczęły się prześladowania templariuszy. Jacques DeMolay, wraz z setkami innych, został schwytany i wtrącony do lochów. Przez siedem lat DeMolay i Rycerze cierpieli tortury i nieludzkie warunki. Choć rycerze nie zakończyli działalności, Filipowi udało się zmusić papieża Klemensa do potępienia templariuszy. Ich bogactwo i majątek zostały skonfiskowane i przekazane zwolennikom Filipa.
Podczas lat tortur, Jacques DeMolay nadal był lojalny wobec swoich przyjaciół i Rycerzy. Odmówił ujawnienia lokalizacji funduszy Zakonu i nie chciał zdradzić swoich towarzyszy. 18 marca 1314 roku DeMolay został osądzony przez specjalny sąd. Jako dowód sąd oparł się na sfałszowanym wyznaniu, rzekomo podpisanym przez DeMolaya.
Jakub DeMolay wyparł się sfałszowanego wyznania. Zgodnie z ówczesnym prawem, wyparcie się przyznania się do winy było karane śmiercią. Inny rycerz, Geoffrey de Charney, również wyrzekł się swojego wyznania i stanął po stronie Jacques’a DeMolaya.
Król Filip nakazał, aby obaj zostali spaleni na stosie tego samego dnia, i w ten sposób historia Jacques’a DeMolaya stała się świadectwem lojalności i przyjaźni.