Free Press

KorzyściEdit

Zdrowie psychiczneEdit

Profil wsparcia społecznego jest związany ze zwiększonym dobrostanem psychicznym w miejscu pracy i w odpowiedzi na ważne wydarzenia życiowe.Istnieje wiele dowodów wskazujących na to, że wsparcie społeczne pomaga w obniżeniu problemów związanych ze zdrowiem psychicznym. Jak donoszą Cutrona, Russell i Rose, w populacji osób starszych, która była w ich badaniach, ich wyniki wykazały, że osoby starsze, które miały relacje, w których ich samoocena była podwyższona, były mniej narażone na pogorszenie stanu zdrowia. W stresujących momentach wsparcie społeczne pomaga ludziom zmniejszyć stres psychologiczny (np. lęk lub depresję). Wsparcie społeczne może jednocześnie funkcjonować jako strategia radzenia sobie skoncentrowana na problemie (np. otrzymywanie konkretnych informacji, które pomagają w rozwiązaniu problemu) i skoncentrowana na emocjach (np. wykorzystywana do regulowania reakcji emocjonalnych wynikających ze stresującego wydarzenia). Stwierdzono, że wsparcie społeczne ≤ sprzyja dostosowaniu psychologicznemu w stanach przewlekłego silnego stresu, takich jak HIV, reumatoidalne zapalenie stawów, rak, udar mózgu i choroba wieńcowa. Natomiast brak wsparcia społecznego wiąże się z zagrożeniem dla zdrowia psychicznego jednostki. Badanie to pokazuje również, że wsparcie społeczne działa jak bufor chroniący jednostki przed różnymi aspektami związanymi z ich zdrowiem psychicznym i fizycznym, np. pomaga w walce z pewnymi stresorami życiowymi. Dodatkowo, wsparcie społeczne zostało powiązane z różnymi zmiennymi bólu ostrego i przewlekłego (więcej informacji, patrz: Ból przewlekły).

Osoby z niskim wsparciem społecznym zgłaszają więcej subklinicznych objawów depresji i lęku niż osoby z wysokim wsparciem społecznym. Ponadto, osoby z niskim wsparciem społecznym mają wyższe wskaźniki poważnych zaburzeń psychicznych niż osoby z wysokim wsparciem. Należą do nich: zespół stresu pourazowego, zaburzenia paniczne, fobia społeczna, duże zaburzenia depresyjne, zaburzenia dystymiczne i zaburzenia odżywiania. Wśród osób chorych na schizofrenię, osoby z niskim wsparciem społecznym mają więcej objawów tego zaburzenia. Ponadto, osoby z niskim wsparciem mają więcej myśli samobójczych oraz więcej problemów z alkoholem i narkotykami (nielegalnymi i na receptę). Podobne wyniki uzyskano wśród dzieci. W szczególności wykazano, że radzenie sobie w sytuacjach religijnych koreluje pozytywnie z pozytywnym psychologicznym przystosowaniem do stresorów, przy czym jako prawdopodobny mechanizm działania przyjęto wzmocnienie wsparcia społecznego opartego na wierze. Jednak nowsze badania ujawniają, że rola religijności/duchowości we wzmacnianiu wsparcia społecznego może być przeceniana i w rzeczywistości zanika, gdy cechy osobowości „ugodowość” i „sumienność” są również uwzględnione jako predyktory.

W badaniu z 2013 roku Akey i wsp. przeprowadzili jakościowe badanie 34 mężczyzn i kobiet, u których zdiagnozowano zaburzenia odżywiania i wykorzystali Model Przekonań Zdrowotnych (HBM), aby wyjaśnić powody, dla których rezygnują oni z poszukiwania wsparcia społecznego. Wiele osób z zaburzeniami odżywiania ma niską postrzeganą podatność, co można tłumaczyć jako poczucie zaprzeczania swojej chorobie. Na postrzeganą przez nich ciężkość choroby wpływają osoby, z którymi się porównują, co często prowadzi do przekonania, że ich choroba nie jest wystarczająco ciężka, aby szukać wsparcia. Ze względu na złe doświadczenia z przeszłości lub wykształcone spekulacje, postrzeganie korzyści z poszukiwania wsparcia społecznego jest stosunkowo niskie. Liczba postrzeganych barier w poszukiwaniu wsparcia społecznego często uniemożliwia osobom z zaburzeniami odżywiania uzyskanie wsparcia, którego potrzebują, aby lepiej radzić sobie z chorobą. Do takich barier należą obawa przed stygmatyzacją społeczną, zasoby finansowe oraz dostępność i jakość wsparcia. Poczucie własnej skuteczności może również wyjaśniać, dlaczego osoby z zaburzeniami odżywiania nie szukają wsparcia społecznego, ponieważ mogą nie wiedzieć, jak właściwie wyrazić swoją potrzebę pomocy. Badania te przyczyniły się do lepszego zrozumienia, dlaczego osoby z zaburzeniami odżywiania nie szukają wsparcia społecznego i mogą prowadzić do zwiększenia wysiłków, aby takie wsparcie było bardziej dostępne. Zaburzenia odżywiania są klasyfikowane jako choroby psychiczne, ale mogą mieć także konsekwencje dla zdrowia fizycznego. Stworzenie silnego systemu wsparcia społecznego dla osób dotkniętych zaburzeniami odżywiania może pomóc takim osobom w uzyskaniu lepszej jakości zdrowia psychicznego i fizycznego.

Wykonano wiele badań dotyczących wpływu wsparcia społecznego na cierpienie psychiczne. Zainteresowanie implikacjami wsparcia społecznego wywołała seria artykułów opublikowanych w połowie lat 70. ubiegłego wieku, z których każdy zawierał przegląd literatury badającej związek między zaburzeniami psychicznymi a takimi czynnikami, jak zmiana stanu cywilnego, mobilność geograficzna i dezintegracja społeczna. Badacze zdali sobie sprawę, że motywem przewodnim obecnym w każdej z tych sytuacji jest brak odpowiedniego wsparcia społecznego i zaburzenie sieci społecznych. Ta zaobserwowana zależność zapoczątkowała liczne badania dotyczące wpływu wsparcia społecznego na zdrowie psychiczne.

Jedno szczególne badanie dokumentowało wpływ wsparcia społecznego jako strategii radzenia sobie na stres psychologiczny w odpowiedzi na stresujące wydarzenia zawodowe i życiowe wśród funkcjonariuszy policji. Omawianie spraw wśród współpracowników było najczęstszą formą radzenia sobie wykorzystywaną w czasie służby, natomiast większość policjantów zachowywała problemy dla siebie w czasie wolnym od służby. Badanie wykazało, że wsparcie społeczne pomiędzy współpracownikami znacząco buforowało związek pomiędzy wydarzeniami związanymi z pracą a dystresem.

Inne badania zbadały systemy wsparcia społecznego samotnych matek. Jedno z badań przeprowadzone przez D’Ercole wykazało, że efekty wsparcia społecznego różnią się zarówno pod względem formy, jak i funkcji i będą miały drastycznie różne skutki w zależności od jednostki. Badanie wykazało, że wspierające relacje z przyjaciółmi i współpracownikami, a nie związane z zadaniem wsparcie ze strony rodziny, miały pozytywny wpływ na dobrostan psychiczny matki. D’Ercole stawia hipotezę, że przyjaciele samotnego rodzica dają szansę na nawiązanie kontaktów towarzyskich, wymianę doświadczeń i bycie częścią sieci rówieśników. Tego typu wymiany mogą być bardziej spontaniczne i mniej obowiązkowe niż te pomiędzy krewnymi. Dodatkowo, współpracownicy mogą zapewnić wspólnotę z dala od życia domowego, ulgę od wymagań rodziny, źródło uznania i poczucie kompetencji. D’Ercole odkrył również interesującą interakcję statystyczną, zgodnie z którą wsparcie społeczne ze strony współpracowników zmniejszało doświadczenie stresu tylko u osób o niższych dochodach. Autorka stawia hipotezę, że samotne kobiety, które zarabiają więcej pieniędzy, częściej wykonują bardziej wymagające zawody, które wymagają bardziej formalnych i mniej zależnych związków. Dodatkowo, te kobiety, które zarabiają wyższe dochody są bardziej prawdopodobne, aby być w pozycji władzy, gdzie relacje są bardziej konkurencyjne niż wspierające.

Wiele badań zostało poświęconych specjalnie do zrozumienia skutków wsparcia społecznego u osób z zespołem stresu pourazowego (PTSD). W badaniu przeprowadzonym przez Haden i wsp. ofiary ciężkiej traumy, które dostrzegały wysoki poziom wsparcia społecznego i angażowały się w interpersonalne style radzenia sobie, były mniej narażone na wystąpienie ciężkiego PTSD w porównaniu z tymi, które dostrzegały niższy poziom wsparcia społecznego. Wyniki te sugerują, że wysoki poziom wsparcia społecznego łagodzi silny pozytywny związek między poziomem urazu a nasileniem PTSD, a tym samym służy jako silny czynnik ochronny. Ogólnie rzecz biorąc, dane wskazują, że wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół ma pozytywny wpływ na zdolność jednostki do radzenia sobie z traumą. W metaanalizie przeprowadzonej przez Brewina i wsp. stwierdzono, że wsparcie społeczne było najsilniejszym predyktorem, odpowiadającym za 40% wariancji nasilenia PTSD. Jednak na postrzegane wsparcie społeczne może mieć bezpośredni wpływ dotkliwość traumy. W niektórych przypadkach wsparcie maleje wraz ze wzrostem nasilenia traumy.

Studenci szkół wyższych również byli przedmiotem różnych badań dotyczących wpływu wsparcia społecznego na radzenie sobie z problemami. Raporty z lat 1990-2003 wykazały, że stres w college’u staje się coraz bardziej dotkliwy. Badania wykazały również, że postrzeganie wsparcia społecznego przez studentów zmieniło się z postrzegania wsparcia jako stabilnego na postrzeganie go jako zmiennego i fluktuującego. W obliczu narastającego stresu studenci w naturalny sposób poszukują wsparcia ze strony rodziny i przyjaciół, aby złagodzić cierpienie psychiczne. Badanie przeprowadzone przez Chao wykazało znaczącą dwukierunkową korelację między odczuwanym stresem a wsparciem społecznym, a także znaczącą trójkierunkową korelację między odczuwanym stresem, wsparciem społecznym i dysfunkcjonalnym radzeniem sobie. Wyniki wskazały, że wysoki poziom dysfunkcjonalnego radzenia sobie pogarszał związek między stresem a samopoczuciem zarówno przy wysokim, jak i niskim poziomie wsparcia społecznego, co sugeruje, że dysfunkcjonalne radzenie sobie może pogarszać pozytywne działanie buforujące wsparcia społecznego na samopoczucie. Stwierdzono, że studenci, którzy nie otrzymywali wsparcia społecznego, częściej angażowali się w mniej zdrowe działania, w tym siedzący tryb życia, używanie narkotyków i alkoholu oraz zbyt dużo lub zbyt mało snu. Brak wsparcia społecznego u studentów college’u jest również silnie związany z niezadowoleniem z życia i zachowaniami samobójczymi.

Zdrowie fizyczneEdit

Wsparcie społeczne ma wyraźnie wykazany związek z fizycznymi wynikami zdrowotnymi u osób, z licznymi powiązaniami ze zdrowiem fizycznym, w tym śmiertelnością. Osoby z niskim wsparciem społecznym są narażone na znacznie wyższe ryzyko śmierci z powodu różnych chorób (np. raka lub chorób układu krążenia). Liczne badania wykazały, że osoby z wyższym wsparciem społecznym mają zwiększone prawdopodobieństwo przeżycia.

Osoby z niższym poziomem wsparcia społecznego mają: więcej chorób układu krążenia, więcej stanów zapalnych i mniej skutecznego funkcjonowania układu odpornościowego, więcej komplikacji w czasie ciąży i więcej funkcjonalnej niepełnosprawności i bólu związanego z reumatoidalnym zapaleniem stawów, wśród wielu innych ustaleń. Z kolei wyższy poziom wsparcia społecznego wiąże się z licznymi pozytywnymi rezultatami, w tym szybszym powrotem do zdrowia po operacji naczyń wieńcowych, mniejszą podatnością na ataki opryszczki, mniejszym prawdopodobieństwem pogorszenia zdolności poznawczych związanych z wiekiem oraz lepszą kontrolą cukrzycy. Osoby z większym wsparciem społecznym rzadziej zapadają na przeziębienia i szybciej wracają do zdrowia w przypadku zachorowania na przeziębienie. Istnieją wystarczające dowody łączące funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego, neuroendokrynnego i odpornościowego z wyższym poziomem wsparcia społecznego. Wsparcie społeczne przewiduje mniejszą miażdżycę i może spowolnić postęp już zdiagnozowanej choroby sercowo-naczyniowej. Wykazano również wyraźny związek między wsparciem społecznym a lepszym funkcjonowaniem układu odpornościowego, zwłaszcza u starszych osób dorosłych. Chociaż wykazano powiązania między funkcjami neuroendokrynnymi a wsparciem społecznym, konieczne jest dalsze zrozumienie, zanim będzie można wysunąć konkretne, znaczące twierdzenia. Istnieje również hipoteza, że wsparcie społeczne może być korzystne w procesie zdrowienia po mniej poważnych nowotworach. Badania koncentrują się na raku piersi, ale w przypadku poważniejszych nowotworów czynniki takie jak zaawansowanie i rozprzestrzenianie się są trudne do zmierzenia w kontekście wpływu wsparcia społecznego. Dziedzina zdrowia fizycznego często zmaga się z połączeniem zmiennych ustalanych przez czynniki zewnętrzne, które trudno kontrolować, takie jak splątany wpływ wydarzeń życiowych na wsparcie społeczne i buforujący wpływ tych wydarzeń. Istnieją poważne obawy natury etycznej związane z kontrolowaniem zbyt wielu czynników wsparcia społecznego u poszczególnych osób, co prowadzi do interesującego rozdroża w badaniach.

KosztyEdit

Wsparcie społeczne jest zintegrowane z systemami świadczenia usług, a czasami stanowi podstawową usługę świadczoną przez podmioty kontraktowane przez rząd (np. towarzystwo, usługi rówieśnicze, opiekunowie rodzinni). Usługi społecznościowe znane pod nomenklaturą wsparcie społecznościowe, a także pracownicy o podobnym tytule, Direct Support Professional, mają podstawę w „ideologii” wsparcia społecznego i społecznościowego. Wszystkie usługi wspierające, od zatrudnienia wspieranego po mieszkania wspierane, wsparcie rodziny, wsparcie edukacyjne i życie wspierane, opierają się na relacjach między wsparciem „nieformalnym i formalnym” oraz „płatnymi i niepłatnymi opiekunami”. Badania włączające, oparte na przynależności i przyjaźni lub odwrotnie, mają podobną podstawę teoretyczną, jak strategie „wsparcia skoncentrowanego na osobie”.

Teorie wsparcia społecznego są często spotykane w „prawdziwym życiu” w społecznościach kulturalnych, muzycznych i artystycznych, a także, jak można się spodziewać, we wspólnotach religijnych. Wsparcie społeczne jest integralną częścią teorii starzenia się, a „systemy opieki społecznej” często były kwestionowane (np. kreatywność przez całe życie, dodatkowe godziny emerytalne). Porzekadło Eda Skarnulisa (dyrektora stanowego) „Wspieraj, nie wypieraj rodziny” ma zastosowanie do innych form sieci wsparcia społecznego.

Ale choć wsparcie społeczne przynosi wiele korzyści, nie zawsze jest korzystne. Zaproponowano, że aby wsparcie społeczne było korzystne, wsparcie społeczne pożądane przez jednostkę musi odpowiadać wsparciu udzielanemu jej; jest to znane jako hipoteza dopasowania. Stres psychologiczny może wzrosnąć, jeśli dostarczany jest inny rodzaj wsparcia niż ten, który odbiorca chce otrzymać (np. udzielane jest wsparcie informacyjne, gdy poszukiwane jest wsparcie emocjonalne). Ponadto podwyższony poziom odczuwanego stresu może wpływać na wpływ wsparcia społecznego na wyniki związane ze zdrowiem.

Ze wsparciem społecznym wiążą się też inne koszty. Na przykład otrzymane wsparcie nie było konsekwentnie powiązane ani ze zdrowiem fizycznym, ani psychicznym; być może zaskakujące jest to, że otrzymane wsparcie było czasem powiązane z gorszym zdrowiem psychicznym. Ponadto, jeśli wsparcie społeczne jest zbyt natrętne, może zwiększać stres. Ważne jest, aby podczas omawiania wsparcia społecznego zawsze brać pod uwagę możliwość, że system wsparcia społecznego ma w rzeczywistości antagonistyczny wpływ na jednostkę.

Dwa dominujące modeleEdit

Istnieją dwie dominujące hipotezy dotyczące związku między wsparciem społecznym a zdrowiem: hipoteza buforowania i hipoteza efektów bezpośrednich. Główna różnica między tymi dwiema hipotezami polega na tym, że hipoteza efektów bezpośrednich przewiduje, że wsparcie społeczne jest korzystne przez cały czas, natomiast hipoteza buforowania przewiduje, że wsparcie społeczne jest korzystne głównie w okresach stresu. Znaleziono dowody na poparcie obu hipotez.

W hipotezie buforowania wsparcie społeczne chroni (lub „buforuje”) ludzi przed złymi skutkami stresujących wydarzeń życiowych (np. śmierci współmałżonka, utraty pracy). Dowody na buforowanie stresu można znaleźć, gdy korelacja między stresującymi wydarzeniami a złym stanem zdrowia jest słabsza w przypadku osób z wysokim wsparciem społecznym niż w przypadku osób z niskim wsparciem społecznym. Słaba korelacja między stresem a zdrowiem w przypadku osób z wysokim wsparciem społecznym jest często interpretowana jako oznaczająca, że wsparcie społeczne chroni ludzi przed stresem. Buforowanie stresu jest bardziej prawdopodobne w przypadku postrzeganego wsparcia niż w przypadku integracji społecznej lub otrzymywanego wsparcia. Koncepcja teoretyczna lub konstrukt odporności jest związany z teoriami radzenia sobie.

W hipotezie efektów bezpośrednich (zwanych również efektami głównymi) osoby z wysokim wsparciem społecznym cieszą się lepszym zdrowiem niż osoby z niskim wsparciem społecznym, niezależnie od stresu. Oprócz efektów buforujących, postrzegane wsparcie wykazuje również spójne efekty bezpośrednie dla wyników zdrowia psychicznego. Zarówno postrzegane wsparcie, jak i integracja społeczna wykazują główne efekty dla wyników dotyczących zdrowia fizycznego. Jednak wsparcie otrzymywane (realizowane) rzadko wykazuje główne efekty.

Teorie wyjaśniające powiązaniaEdit

Zaproponowano kilka teorii wyjaśniających związek wsparcia społecznego ze zdrowiem. W badaniach nad wsparciem społecznym dominuje teoria stresu i radzenia sobie ze stresem (Stress and coping social support theory), której celem jest wyjaśnienie opisanej powyżej hipotezy buforowania. Zgodnie z tą teorią, wsparcie społeczne chroni ludzi przed złymi skutkami zdrowotnymi stresujących wydarzeń (tj. buforowanie stresu) poprzez wpływ na to, jak ludzie myślą o wydarzeniach i radzą sobie z nimi. Przykładem w 2018 r. są skutki strzelanin w szkołach dla samopoczucia i przyszłości dzieci oraz zdrowia dzieci. Zgodnie z teorią stresu i radzenia sobie, wydarzenia są stresujące, o ile ludzie mają negatywne myśli o wydarzeniu (appraisal) i radzą sobie nieefektywnie. Radzenie sobie polega na celowych, świadomych działaniach, takich jak rozwiązywanie problemów lub relaksacja. W zastosowaniu do wsparcia społecznego teoria stresu i radzenia sobie sugeruje, że wsparcie społeczne sprzyja adaptacyjnej ocenie i radzeniu sobie. Dowody na poparcie teorii stresu i radzenia sobie ze stresem w kontekście wsparcia społecznego można znaleźć w badaniach, w których zaobserwowano efekty buforowania stresu przez postrzegane wsparcie społeczne. Jednym z problemów związanych z tą teorią jest to, że – jak opisano wcześniej – buforowanie stresu nie jest widoczne w przypadku integracji społecznej, a otrzymane wsparcie zazwyczaj nie wiąże się z lepszymi wynikami zdrowotnymi.

Teoria regulacji relacyjnej (RRT) to kolejna teoria, której celem jest wyjaśnienie głównych efektów (hipoteza efektów bezpośrednich) między postrzeganym wsparciem a zdrowiem psychicznym. Jak wspomniano wcześniej, stwierdzono, że postrzegane wsparcie ma zarówno buforujący, jak i bezpośredni wpływ na zdrowie psychiczne. RRT została zaproponowana w celu wyjaśnienia głównego wpływu postrzeganego wsparcia na zdrowie psychiczne, którego nie można wyjaśnić za pomocą teorii stresu i radzenia sobie. RRT stawia hipotezę, że związek między postrzeganym wsparciem a zdrowiem psychicznym wynika z tego, że ludzie regulują swoje emocje poprzez zwykłe rozmowy i wspólne działania, a nie poprzez rozmowy o tym, jak radzić sobie ze stresem. Regulacja ta ma charakter relacyjny, ponieważ osoby udzielające wsparcia, tematy rozmów i działania, które pomagają regulować emocje, są przede wszystkim kwestią osobistych upodobań. Potwierdzają to wcześniejsze prace pokazujące, że największa część spostrzeganego wsparcia ma charakter relacyjny.

Teoria life-span to kolejna teoria wyjaśniająca związki wsparcia społecznego i zdrowia, która podkreśla różnice między wsparciem spostrzeganym a otrzymywanym. Zgodnie z tą teorią wsparcie społeczne rozwija się w ciągu całego życia, ale szczególnie w okresie dziecięcego przywiązania do rodziców. Wsparcie społeczne rozwija się wraz z adaptacyjnymi cechami osobowości, takimi jak niska wrogość, niska neurotyczność, wysoki optymizm, a także umiejętności społeczne i radzenia sobie. Wsparcie i inne aspekty osobowości („teorie psychologiczne”) wpływają na zdrowie w dużej mierze poprzez promowanie praktyk zdrowotnych (np. ćwiczeń fizycznych i kontrolowania wagi) oraz poprzez zapobieganie stresorom związanym ze zdrowiem (np. utrata pracy, rozwód). Dowody dla teorii life-span obejmują, że część postrzeganego wsparcia jest podobna do cech oraz że postrzegane wsparcie jest związane z adaptacyjnymi cechami osobowości i doświadczeniami przywiązania. Teorie life-span są popularne od ich początków w Szkołach Ekologii Człowieka na uniwersytetach, wyrównane z teoriami rodziny i badane przez federalne centra przez dziesięciolecia (np. University of Kansas, Beach Center for Families; Cornell University, School of Human Ecology).

Z Wielkiej Piątki Cech Osobowości, ugodowość jest związana z ludźmi otrzymującymi najwięcej wsparcia społecznego i mającymi najmniej ograniczone relacje w pracy i domu. Otrzymywanie wsparcia od przełożonego w miejscu pracy jest związane z łagodzeniem napięć zarówno w pracy, jak i w domu, podobnie jak współzależność i idiocentryzm pracownika.

Ścieżki biologiczneEdit

W wielu badaniach próbowano zidentyfikować biopsychospołeczne ścieżki związku między wsparciem społecznym a zdrowiem. Stwierdzono, że wsparcie społeczne ma pozytywny wpływ na układ odpornościowy, neuroendokrynny i sercowo-naczyniowy. Chociaż systemy te zostały tu wymienione oddzielnie, dowody wskazują, że mogą one na siebie wzajemnie oddziaływać i wpływać na siebie.

• Układ odpornościowy: Wsparcie społeczne jest ogólnie związane z lepszym funkcjonowaniem układu odpornościowego. Na przykład, bycie bardziej zintegrowanym społecznie jest skorelowane z niższym poziomem stanu zapalnego (mierzonego białkiem C-reaktywnym, markerem stanu zapalnego), a ludzie z większym wsparciem społecznym mają mniejszą podatność na przeziębienie.
• Układ neuroendokrynny: Wsparcie społeczne zostało powiązane z niższym poziomem kortyzolu („hormonu stresu”) w odpowiedzi na stres. Praca neuroobrazowania odkryła, że wsparcie społeczne zmniejsza aktywację regionów w mózgu związanych z niepokojem społecznym, i że ta zmniejszona aktywność była również związana z obniżonym poziomem kortyzolu.
• Układ sercowo-naczyniowy: Stwierdzono, że wsparcie społeczne obniża reaktywność układu sercowo-naczyniowego na czynniki stresogenne. Stwierdzono, że obniża ono ciśnienie krwi i tętno, co jest korzystne dla układu sercowo-naczyniowego.

Chociaż stwierdzono wiele korzyści, nie wszystkie badania wskazują na pozytywny wpływ wsparcia społecznego na te układy. Na przykład, czasami obecność postaci wspierającej może prowadzić do zwiększenia aktywności neuroendokrynnej i fizjologicznej.

Grupy wsparciaEdit

Społeczne grupy wsparcia mogą być źródłem wsparcia informacyjnego, poprzez dostarczanie cennych informacji edukacyjnych, oraz wsparcia emocjonalnego, w tym zachęty ze strony osób doświadczających podobnych okoliczności. Badania wykazały ogólnie korzystne efekty interwencji grup wsparcia społecznego w różnych warunkach, w tym grup wsparcia przez Internet. Grupy te mogą być określane jako grupy „samopomocy” w państwach narodowych, mogą być oferowane przez organizacje non-profit, a w 2018 r. mogą być opłacane w ramach rządowych programów refundacji. Według Drebinga, poprzednie badania wykazały, że osoby chodzące do grup wsparcia później wykazują zwiększone wsparcie społeczne … w odniesieniu do grup takich jak Anonimowi Alkoholicy (AA) i Anonimowi Narkomani (NA), wykazano pozytywną korelację z uczestnictwem w ich kolejnych grupach i powstrzymywaniem się od uzależnienia. Ponieważ korelacja nie równa się przyczynowości, chodzenie na te spotkania nie powoduje, że ktoś powstrzymuje się od ujawniania się z powrotem do starych nawyków, a raczej, że okazało się to pomocne w ustanowieniu trzeźwości. Podczas gdy wiele grup wsparcia organizuje dyskusje twarzą w twarz, istnieją dowody na to, że wsparcie online oferuje tyle samo korzyści. Coulson stwierdził, że dzięki forom dyskusyjnym można dodać kilka korzyści, takich jak umiejętność radzenia sobie z problemami i ogólne poczucie dobrego samopoczucia.

Udzielanie wsparciaEdit

Udzielanie wsparcia innym wiąże się zarówno z kosztami, jak i korzyściami. Zapewnienie długotrwałej opieki lub wsparcia dla kogoś innego jest chronicznym stresorem, który wiąże się z lękiem, depresją, zmianami w układzie odpornościowym i zwiększoną śmiertelnością. Dlatego zarówno opiekunowie rodzinni, jak i „personel uniwersytecki” opowiadają się za tym, by zapewnić im zarówno wytchnienie lub ulgę, jak i wyższe świadczenia związane z ciągłą, długoterminową opieką. Jednak udzielanie wsparcia również wiązało się z korzyściami zdrowotnymi. W rzeczywistości udzielanie wsparcia instrumentalnego przyjaciołom, krewnym i sąsiadom lub wsparcia emocjonalnego małżonkom wiąże się ze znacznym zmniejszeniem ryzyka śmiertelności. Naukowcy odkryli, że w parach, w których u jednego z małżonków zdiagnozowano raka piersi, nie tylko małżonek z chorobą odnosi korzyści z dostarczania i otrzymywania wsparcia, ale także małżonek bez choroby. Stwierdzono, że dobre samopoczucie w związku było obszarem, który przynosił korzyści małżonkom osób chorych na raka piersi. Ponadto w niedawnym badaniu neuroobrazowania stwierdzono, że udzielanie wsparcia znaczącemu partnerowi podczas niepokojących doświadczeń zwiększało aktywację w obszarach mózgu odpowiedzialnych za nagrody.

System obrony społecznejEdit

W 1959 Isabel Menzies Lyth zidentyfikował, że zagrożenie dla tożsamości osoby w grupie, w której dzielą podobne cechy rozwija system obrony wewnątrz grupy, która wynika z emocji doświadczanych przez członków grupy, które są trudne do wyrażenia, radzenia sobie i znajduje rozwiązania. W połączeniu z zewnętrzną presją na efektywność, rozwija się system zmowy i nakazu, który jest odporny na zmiany, wspiera ich działania i zabrania innym wykonywania ich głównych zadań.