|
Knights Templar
|
|
|
|
|
|
Założyciel
|
Cain
|
|
Tytuł lidera
|
Grand Master
|
|
Data powstania
|
Przed- i po-.history
|
|
Notable Members
|
Cain
Juliusz Cezar Alfred the Wielki Robert de Sable Rodrigo Borgia Cesare Borgia Ahmet Fernando Álvarez de Toledo, 3. książę Alby Laureano de Torres y Ayala Haytham Kenway Shay Cormac François-Thomas Germain Crawford Starrick Tsar Aleksander III Adolf Hitler Hideki Tojo Sebastian Aachen Hillary Clinton Xi Jinping |
„Niech prowadzi nas Ojciec Zrozumienia.”
-Dewiza Templariuszy.
Templariusze, znani również jako Templariusze, byli zakonnym zakonem wojskowym-zamienionym w korporacyjnego giganta powstałego w epoce prehistorycznej. Templariusze dążyli do stworzenia doskonałego świata, choć środki, jakimi chcieli to osiągnąć – siła i kontrola – były wątpliwe. Z tego powodu byli zaprzysięgłymi wrogami Zakonu Asasynów, którzy uważali, że ludzkość zawsze powinna mieć możliwość wyboru, mieć wolną wolę, nawet jeśli oznacza to ułomność ludzkości. Z tymi sprzecznymi ideologiami, te dwie grupy walczyły na przestrzeni tysięcy lat o kontrolę i los ludzkości.
Historia
Prehistoria
Zakon Templariuszy został prawdopodobnie założony przez Kaina, którego „znamię” zostało użyte jako herb Templariuszy. Templariusze szybko stali się arcywrogami Asasynów, którzy, w przeciwieństwie do Templariuszy, walczyli o umożliwienie ludziom zachowania wolnej woli.
Era rzymska
Podczas ery rzymskiej Templariusze działali pod pseudonimem „Senatus Populusque Romanus”, rządząc Imperium Rzymskim. Jednak ich rządy były nieustannie udaremniane przez Zakon Asasynów. Znamiennym tego przykładem był spisek przeciwko Gajuszowi Juliuszowi Cezarowi, który został mianowany dożywotnim dyktatorem. Czterdziestu asasynów, z których najbardziej znani to Marcus Junius Brutus i Gaius Cassius Longinus, przeniknęło do wewnętrznego kręgu Cezara jako senatorowie. Planowali oni zamordować Cezara, co udało im się zrealizować 15 marca 44 r. p.n.e. Dodatkowo, 24 stycznia 41 roku, Asasyn Leoniusz zasztyletował Kaligulę.
W I wieku Templariusze dowiedzieli się, że jeden z Kawałków Raju, Całun, był w rękach Jezusa Chrystusa. Chcąc wykorzystać Całun do własnych celów, Templariusze ukrzyżowali Jezusa, aby go zdobyć.
Średniowiecze
Formacja jako Zakon Rycerski
W Średniowieczu Templariusze usunęli się z podziemia i założyli Zakon Rycerski, Templariuszy.
W 1129 roku na soborze w Troyes, zakon został oficjalnie uznany przez kościół, a w 1139 roku papież Innocenty II przyznał im immunitet dyplomatyczny we wszystkich prowincjach i terytoriach oraz zwolnienie z podatków. Pozwoliło to frakcji na szybki wzrost liczebności, siły i bogactwa, a gdy stali się większą siłą, wzrosła też ich odpowiedzialność: wielu członków Zakonu było wybitnymi postaciami w drugiej krucjacie.
Trzecia krucjata
Ta część artykułu dotyczy konkretnie działalności frakcji templariuszy podczas trzeciej krucjaty. Jeśli szukałeś informacji o konkretnym typie wroga w Assassin’s Creed, zobacz ich artykuł pod Crusaders.
W 1191 roku, po kradzieży rajskiego jabłka przez asasynów Malika A-Sayfa i Altaïra Ibn-La’Ahada z rąk templariuszy, Bractwo weszło w krótki okres trwałego konfliktu ze swoimi asasyńskimi wrogami. W ciągu tego roku dziesięciu przywódców templariuszy, zarówno krzyżowców, jak i saraceńskich, padło pod ostrzami osławionego asasyna Altaïra, który odbywał pokutę za złamanie trzech dogmatów podczas kradzieży. Zginął nie tylko Wielki Mistrz Robert de Sable, ale także Al Mualim, przywódca asasynów w Syrii i jedyny templariusz, który nie chciał podzielić się mocą Jabłka ze swymi dziewięcioma braćmi.
Po tym, jak ich przywództwo zostało skutecznie wymazane przez jednego asasyna, Bractwo wycofało się na wyspę Cypr pod dowództwem nowego Wielkiego Mistrza, Armanda Boucharta. Ścigani przez Altaïra, Templariusze zostali ponownie zmieceni z powierzchni ziemi, choć skarby z Archiwum Templariuszy w Limassol zostały uprowadzone zanim zdołano je odnaleźć. Śmierć Armanda zmusiła Zakon do dokładnego przemyślenia swojego stanowiska i do roku 1312 Zakon został publicznie rozwiązany. W rzeczywistości Zakon nadal prosperował, przyjmując znacznie bardziej skrytą pozycję w sprawach światowych. Gdy Templariusze wycofali się niemal do anonimowości w oczach świata, Zakon Zabójców również usunął się w cień, jak mówi legendarny Kodeks Altaïra.
Renesans
Pod koniec XV wieku Bractwo odzyskało silną pozycję na scenie światowej, rozprzestrzeniając się głęboko w Kościele i wśród szlachty Włoch. Pod dowództwem Rodrigo Borgii, Templariusze starali się zjednoczyć północne Włochy pod swoim dowództwem i odzyskać rajskie jabłko, o którym wiedzieli, że jest pochowane na Cyprze. Celując w Wawrzyńca Medyceusza, faktycznego władcę Florencji, Templariusze stanęli twarzą w twarz z zabójcą Giovannim Auditore, który nie wiedząc o ich lojalności wobec Templariuszy, szybko zaczął zbierać wskazówki. Po dwóch niemal śmiertelnych spotkaniach z Giovannim, Borgia zaaranżował proces i egzekucję Giovanniego i jego trzech synów – Federica, Petruccio i Ezio – za zdradę stanu przeciwko miastu Florencja, gdyż skorumpowali urzędnika miejskiego Uberto Albertiego. Strażnicy miejscy aresztowali Giovanniego i dwóch jego synów, nie wykorzystując szansy na schwytanie trzeciego, Ezio, który dostarczał i zbierał listy dla swojego ojca.
Zdając sobie zbyt późno sprawę ze zdrady Uberto Albertiego, którego ojciec uważał za przyjaciela, Ezio pojawił się na egzekucji swojej rodziny, patrząc z przerażeniem, jak jego ojciec i bracia zostali powieszeni; sam ledwo uniknął tego samego losu. Nie przejmując się pozostałymi Auditore, Templariusze kontynuowali swoją misję przejęcia kontroli nad miastami w północnych Włoszech. W 1478 roku, powiązana z Templariuszami rodzina Pazzi rozpoczęła swoje starania o kontrolę. W tym, co stało się znane jako spisek Pazzich, rodzina uderzyła przeciwko Medyceuszom podczas mszy w Bazylice Santa Maria del Fiore, zabijając Giuliano de’ Medici i ciężko raniąc Wawrzyńca, który ocalał tylko dzięki interwencji Ezio Auditore, syna, który uniknął schwytania przez Templariuszy. Ocalenie Wawrzyńca i przybycie Ezio oznaczało zagładę dla rodziny Pazzich, którzy zostali pozostawieni na pastwę losu przez Rodrigo Borgię. Vieri, Francesco i Jacopo de’ Pazzi zostali zabici przez samotnego zabójcę, podczas gdy Templariusze uznali swoją porażkę we Florencji, zamiast tego zwracając swoją uwagę na miasto Wenecja.
Idee i cele
Istnienie Templariuszy stało się znane opinii publicznej w 1129 roku, kiedy to zakon wojskowy został założony w celu przeciwdziałania rosnącemu zagrożeniu Ziemi Świętej ze strony Saracenów oraz w celu ochrony miasta Jerozolimy. Z czasem Templariusze zaczęli wierzyć, że w ich mocy leży zjednoczenie świata w pokoju.
System ich wierzeń zmienił się znacznie po odkryciu Kawałków Edenu; zaczęli spekulować, że Bóg jest mitem, co doprowadziło Zakon do ateizmu, choć publicznie utrzymywali pozory podążania drogą chrześcijańską, aby nie stracić poparcia Kościoła.
Realizując moc, jaką Kawałki Edenu posiadały nad człowiekiem, Templariusze zaczęli poszukiwać artefaktów. W 1191 roku Robert de Sable, ówczesny Wielki Mistrz Zakonu, osobiście poszukiwał legendarnego rajskiego jabłka, pochowanego w katakumbach pod Świątynią Salomona.Kradzież rajskiego kawałka przez Zakon Asasynów doprowadziła do trwałego konfliktu między dwoma wielkimi potęgami, zakończonego śmiercią Armanda Boucharta w Limassol. Pomimo tego niepowodzenia, Zakon podtrzymał swoją wiarę w stworzenie świata pokoju poprzez manipulację Kawałkiem Edenu.
Według ich rozumowania, bez życia pozagrobowego, ostatecznej kary lub nagrody po śmierci, nie było powodu, by stosować pojęcia moralności lub etyki: cel zawsze usprawiedliwiał środki, bez względu na to, jak ohydne były te środki. Uważali, że tylko to życie jest ważne, zamiast przygotowywać się do nieistniejącego już życia przyszłego. Z tak wieloma ludźmi z niższych klas, których trzymała w ryzach obietnica życia pozagrobowego, i tak wieloma ludźmi z wyższych klas, błogie ignorowanie takich ideałów, Templariusze przysięgli stworzyć lepszy świat; taki, w którym zapanuje trwały pokój, bez względu na koszty.
W miarę upływu czasu, zainteresowanie Templariuszy Kawałkami Edenu stało się bardziej związane z poszukiwaniem władzy i dominacji, jaką oferowały artefakty. Ich cele zmieniły się, ponieważ dążyli do kontroli i zjednoczenia całego świata, używając Kawałków Edenu do stworzenia „Nowego Porządku Świata”.