Łąkotka przyśrodkowa jest centralnym pasmem chrząstki przymocowanym do kości piszczelowej lub goleni. Pasmo to przebiega wokół stawu kolanowego w kształcie półksiężyca i znajduje się pomiędzy kłykciami przyśrodkowymi goleni a kością udową. Kłykcie przyśrodkowe są obszarami tych kości znajdującymi się po wewnętrznej stronie kolan.
Łąkotka przyśrodkowa często ulega urazom, gdy kolano jest skręcone lub zwichnięte z nagłą siłą. Jest ona mniej ruchoma niż łąkotka boczna, ponieważ jest mocno połączona z więzadłem pobocznym piszczelowym. Rotacja zewnętrzna (obrót kolana na zewnątrz) najbardziej obciąża łąkotkę, podczas gdy rotacja do wewnątrz (wewnętrzna) jest najmniej uciążliwa.
Najczęstszym urazem łąkotki przyśrodkowej jest jej rozerwanie. W ciągu pierwszych 24 godzin po tym urazie należy spodziewać się intensywnego obrzęku i bólu. Objawy rozerwania łąkotki przyśrodkowej obejmują niemożność wyprostowania nogi, najlepsze samopoczucie przy zgiętym kolanie, stopniowe narastanie bólu po obciążeniu kolana oraz obrzęk w okolicy kolana. Konieczna może być chirurgiczna naprawa łąkotki przyśrodkowej, jeśli stopień rozdarcia przekracza stopień 2 (w skali od 1 do 4). Typowe rodzaje operacji obejmują naprawę artroskopową, częściową meniscektomię oraz całkowitą meniscektomię. Naprawa artroskopowa jest formą minimalnie inwazyjnej chirurgii stawu. Częściowa meniscektomia polega na częściowym usunięciu łąkotki, w przeciwieństwie do całkowitego usunięcia, które ma miejsce podczas całkowitej meniscektomii.
.