Święty Wincenty Ferrer, (ur. ok. 1350, Walencja, Aragonia – zm. 5 kwietnia 1419, Vannes, Francja; kanonizowany 1455; święto 5 kwietnia), aragoński zakonnik i znany kaznodzieja, który przyczynił się do zakończenia Wielkiej Schizmy Zachodniej.
W 1367 wstąpił do zakonu dominikanów w Walencji, gdzie został profesorem teologii. W 1394 antypapież Benedykt XIII uczynił go swoim spowiednikiem i teologiem na swym dworze w Awinionie, ale pięć lat później Vincent zrezygnował, by podjąć się misji. Podróżując po Burgundii, południowej Francji, Szwajcarii, północnych Włoszech i Hiszpanii, wszędzie przyciągał tłumy i odnosił znaczące sukcesy w pozyskiwaniu żydowskich konwertytów. Był znany z religijnego ubóstwa i surowości, w tym z wiecznego postu, i uważano, że ma dar czynienia cudów.
Dążąc do zakończenia schizmy, dwukrotnie próbował nakłonić Benedykta do zrzeczenia się pretensji papieskich. W 1412 r. był jednym z dziewięciu sędziów, którzy wybrali Ferdynanda I królem Aragonii, i przekonał Ferdynanda do zaprzestania popierania Benedykta, przyczyniając się w ten sposób do zakończenia schizmy. Doczekał wyboru papieża Marcina V w listopadzie 1417 r., dzięki czemu Wielka Schizma Zachodnia została oficjalnie zakończona. Ostatnie dwa lata życia poświęcił na głoszenie kazań w północnej Francji.