Bitwa o Belgię lub Kampania Belgijska, często określana w Belgii jako Kampania 18 Dni, stanowiła część większej Bitwy o Francję, ofensywnej kampanii Niemiec podczas II wojny światowej. Odbywała się przez 18 dni w maju 1940 roku i zakończyła się niemiecką okupacją Belgii po kapitulacji Armii Belgijskiej.
10 maja 1940 roku Niemcy zaatakowały Luksemburg, Holandię i Belgię w ramach planu operacyjnego Fall Gelb. Armie alianckie próbowały powstrzymać armię niemiecką w Belgii, uważając, że jest to główny niemiecki ciąg. Po tym, jak Francuzi w pełni zaangażowali najlepsze armie alianckie w Belgii między 10 a 12 maja, Niemcy przeprowadzili drugą fazę operacji, przełamanie, czyli cięcie sierpem, przez Ardeny i ruszyli w kierunku kanału La Manche. Armia niemiecka dotarła do kanału po pięciu dniach, okrążając wojska alianckie. Niemcy stopniowo zmniejszali kieszeń sił alianckich, zmuszając je do cofania się w kierunku morza. Armia belgijska poddała się 28 maja 1940 roku, kończąc tym samym bitwę.
Bitwa o Belgię obejmowała pierwszą bitwę czołgową wojny, bitwę pod Hannut.
.