Free Press

Zdjęcia o niskiej rozdzielczości mogą wyglądać świetnie na Twoim monitorze w „rozdzielczości ekranu” (72 ppi lub piksele na cal). Mały rozmiar pliku pobiera się szybko i jest łatwy do udostępniania online. Plus, możesz uzyskać wiele z tych obrazów na karcie pamięci.

Ale zdjęcia zrobione na „podstawowych” lub „niskich” ustawieniach jakości aparatu nie tną tego, gdy chcesz profesjonalnej jakości obrazów do publikacji w druku. Z pewnymi wyjątkami, rozdzielczość 300 ppi jest uważana za minimalny standard jakości dla drukowania zdjęć. Więcej na ten temat za chwilę. Ale najpierw…

Kilka definicji

piksel: najmniejsza jednostka miary w obrazie cyfrowym. Piksele są zazwyczaj kwadratowe i tworzą siatkę o wysokości i szerokości obrazu. Mierzone w mikronach (1/1000 milimetra lub około 1/25,000 cala). Czujniki obrazu w większości aparatów konsumenckich mają piksele o wielkości od 4 do 5 mikronów kwadratowych.

ppi: piksele na cal. Jak rozdzielczość jest mierzona dla urządzeń „przechwytujących” lub „wejściowych” (aparat fotograficzny, skaner) i monitora komputerowego.

dpi: punkty na cal. Jak rozdzielczość jest mierzona dla Twojej domowej/biurowej drukarki, która wyświetla obraz w okrągłych kropkach, a nie kwadratowych pikselach.

lpi: lines per inch. Jak rozdzielczość jest mierzona dla pras offsetowych. Gazety zazwyczaj drukują przy 100 lpi i wymagają obrazów 200 ppi dla jakości reprodukcji. Czasopisma używają liniatury 150 lpi (obrazy 300 dpi), a książki artystyczne i wydruki wystawowe są drukowane z rozdzielczością 200 lpi (obrazy 400 ppi). Zasadą jest drukowanie obrazów w rozdzielczości dwukrotnie większej niż lpi.

megapiksel: jeden milion pikseli. Sposób pomiaru rozdzielczości w aparatach cyfrowych. Im większa liczba megapikseli, tym więcej informacji można przechwycić na obrazie i tym większy obraz można wydrukować, zachowując wysoką jakość.

rozdzielczość: poziom szczegółowości osiągany przez monitor lub drukarkę, określany przez ppi, dpi lub lpi. W przypadku przechwytywania obrazów do druku, im wyższa rozdzielczość, tym więcej szczegółów (do pewnego momentu) i tym większy rozmiar pliku. Na jakość może mieć również wpływ obiektyw przechwytujący obraz, zdolność aparatu do przetwarzania obrazu oraz ziarnistość i rozmiar zeskanowanego oryginału.

pikselizacja: efekt postrzępionych schodków widoczny na obrazie o niskiej rozdzielczości wydrukowanym w rozmiarze większym niż optymalny dla jego rozmiaru pliku.

rozmiar pliku: liczba kilobajtów (k) lub megabajtów (mb) informacji w pliku. Określany na podstawie rozdzielczości i rozmiaru fizycznego obrazu. Dotyczy wyświetlania na ekranie i drukowania obrazów, a także przechowywania i przesyłania plików.

kompresja: jak wiele potencjalnych informacji w pliku obrazu jest usuwanych w celu zmniejszenia rozmiaru pliku. Zapisanie zdjęcia w formacie.jpg pozwala wybrać poziom kompresji, w zależności od tego, czy lepsza jakość obrazu lub mniejszy rozmiar pliku są ważniejsze dla Twoich celów.

Rozdzielczość jakości wydruku

Jeśli fotografujesz z myślą o wydruku, wykonuj zdjęcia przy najwyższym ustawieniu jakości, jakie oferuje Twój aparat: Wysoka, Najlepsza, Dobra lub jakkolwiek nazywana przez system. To pozwala uchwycić ujęcie przy użyciu najniższego stopnia kompresji lub bez kompresji w ogóle. Zawsze możesz ponownie próbkować w dół (z większej rozdzielczości do mniejszej), ale jeśli interpolujesz w górę, tracisz informacje, a zatem jakość obrazu.

Strzelanie w wysokiej rozdzielczości może również dać ci możliwość przycinania i powiększania części obrazu później, zachowując wystarczającą ilość danych dla jakości wydruku, nawet po rzuceniu kilku pikseli na podłogę w pokoju do cięcia. Nie uzyskasz tak wielu obrazów na karcie pamięci aparatu fotograficznego, fotografując w wysokiej rozdzielczości, ale możesz zachować otwarte opcje twórcze, archiwizując swoje „pamiątki” na CD lub dysku zapasowym. Twoje przyszłe ja będzie ci wdzięczne.

Jak wspomniano, standardowa rozdzielczość przemysłowa dla wysokiej jakości zdjęć (offsetowych, cyfrowych lub atramentowych) wynosi 300 ppi. Jednakże, możesz być w stanie uciec z ppi tak niskim jak 200, jeśli obraz nie jest zbyt drobiazgowy, jeśli będzie drukowany na papierze niskiej jakości, takim jak papier gazetowy, lub jeśli będzie oglądany z daleka.

W obliczeniu może pomóc następujący wzór:

1. Jak dużą odbitkę można wykonać z obrazu cyfrowego o danym zestawie wymiarów pikseli i danej rozdzielczości (ppi)
2. Jaką rozdzielczość będzie miała odbitka cyfrowa wydrukowana przy danych wymiarach wyjściowych z pliku o danych wymiarach pikseli
3. Jakie wymiary w pikselach będzie miał Twój obraz cyfrowy przy danych wymiarach w calach i przy danej rozdzielczości

Wzór:

Podziel każdy wymiar swojego obrazu cyfrowego (w pikselach) przez żądaną rozdzielczość druku (w pikselach na cal). To da Ci największy rozmiar wydruku (w calach), który możesz wygenerować w tej rozdzielczości.

Przykład: (1500 pikseli / 300 ppi) x (2100 pikseli / 300 ppi) = 5″ x 7″.

Aby uchwycić obraz o tym rozmiarze fizycznym w tej rozdzielczości, potrzebujesz aparatu o rozdzielczości 3 megapikseli (MP):

1500 pikseli x 2100 pikseli = 3,150,000 pikseli lub około 3 megapikseli

Kamera 1 megapikselowa da odbitkę 3 x 5″ przy 300 pikselach na cal (ppi)

(3″ x 300 pikseli) x (5″ x 300 pikseli) = 900 x 1500 pikseli = 1,350,000 pikseli lub około 1 megapikseli

Kamera 2 MP da ci „jakość wydruku” 4 x 6″, kamera 3 MP, 5 x 7″…. i trzeba by mieć aparat 7 MP, aby zrobić zdjęcie o jakości druku 8 x 10″.

Typy plików fotograficznych

.bmp Format pliku z mapą bitową (lub rastrową) używany przez system Microsoft Windows. Format BMP obsługuje tryby kolorów RGB, kolorów indeksowanych, skali szarości i Bitmap.

.eps Encapsulated PostScript. Format pliku, który może zawierać zarówno wysokiej jakości grafikę wektorową, jak i bitmapową, w tym elastyczne możliwości czcionek. Format EPS jest obsługiwany przez większość programów graficznych, ilustracyjnych i do układania stron.

.jpg lub jpeg. Joint Photographic Experts Group (Wspólna Grupa Ekspertów Fotograficznych). JPEG to format pliku obrazu z wieloma poziomami kompresji. Im większy stopień kompresji, tym niższa jakość obrazu. Najczęściej stosowane formy JPEG wykorzystują algorytmy kompresji „stratnej”, które usuwają pewną ilość informacji. Kompresja JPG analizuje obrazy w blokach 8 x 8 pikseli i selektywnie redukuje szczegóły w obrębie każdego bloku.

JPEG jest domyślnym formatem dla większości konsumenckich aparatów cyfrowych. Podczas gdy mały rozmiar pliku jest świetny do celów przechowywania, jego „stratna” kompresja czyni go mniej niż idealnym do edycji obrazu. Za każdym razem, gdy zapisujesz plik, jakość obrazu ulega pogorszeniu. Gdy jakość zdjęcia zostanie utracona, nie można przywrócić oryginalnej jakości. Aby uniknąć tego problemu degradacji, zapisuj zdjęcia JPEG na płycie CD lub w innym systemie pamięci masowej jako pliki TIFF. Można to zrobić za pomocą większości programów fotograficznych lub w systemie Windows XP. (Otwórz obraz. Z menu Plik, wybierz Zapisz jako. W polu Zapisz jako typ wybierz TIF. Zalecana jest opcja kompresji Brak.)

.psd Format pliku programu Adobe Photoshop (PSD) jest domyślnym formatem pliku w programie Photoshop i jedynym formatem, który obsługuje wszystkie funkcje programu. Podczas zapisywania pliku PSD w celu użycia go we wcześniejszych wersjach programu Photoshop lub ImageReady dostępne są opcje zapewniające maksymalną kompatybilność.

.tif lub tiff.Tagged Image File Format. Format plików powszechnie używany dla plików graficznych. 8-bitowy RGB TIFF i 16-bitowy RGB TIFF to dwie odmiany, które rozpoznaje większość programów do edycji obrazów. RGB TIFF jest częstym wyborem do zapisywania obrazów fotograficznych po ich dopracowaniu w programach do edycji, takich jak Adobe Photoshop. Przed wysłaniem do druku, zawsze konwertuj do trybu kolorów CMYK.

O autorze:
Linda Pizzitola (kauaidesign.com) jest dyrektorem Kauai Design Graphics, Inc, firmy zajmującej się projektowaniem graficznym, copywritingiem i marketingiem na wyspie Kauai na Hawajach.

.